شماری از شهروندان عصر شنبه ۹ مرداد با فراخوان هنرمندان به حملیت از خورستان با تجمع در چهار راه ولیعصر و تئاتر شهر تهران ضمن خواندن سرود اعتراضی «یار دبستانی»، شعارهایی از جمله «کشور آب ندارد، فشار ادامه دارد»، و «آبان فرزند ندارد، خوزستان آب ندارد» سر دادند. معترضان پرشمار بودند و نیروهای امنیتی وارد عمل شدند و اقدام به شلیک تیر هوایی و گاز اشک‌آور کردند. صحنه دیگری از سرکوب رقم خورد. تئاتر شهر به طور سنتی محل اعتراضات با خاستگاه روشنفکرانه بوده است و در سال‌های گذشته حاکمیت هر آنچه که از دستش برمی‌آمد انجام داده که هویت این محل را مخدوش کند. بحث حصارکشی هم مطرح بوده است. تجمع تئاتر شهر – این مرکز فرهنگی تهران- در حمایت از خوزستان به چه معناست؟
آوات پوری(+)نویسنده پاسخ می دهد:
تجمع اعتراضی روزهای گذشته مقابل تیاتر شهر در حمایت از اعتراضات خوزستان را نمی‌توان به همدلی یا حتی همبستگی با این اعتراضات تقلیل داد. رد چنگ و دندان‌های حاکمیت بر تن و چهره‌ی تیاتر شهر را می‌توان در سیاست‌های، طرد، جداسازی و محاصره‌ی این فضای مردمی در سال‌های اخیر به‌خوبی تشخیص داد. آنها به هر کاری دست زده‌اند تا آنجا را تسخیر کنند، حصارکشی تنها یکی از این تلاش‌هاست. ادعای آنها محافظت است و حراست و پاسداشت، پیوست به امضای چند بازیگر مرد معروف و پولدار، همیشه در صحنه و شبیه به هم، با یقه‌های بسته و زیپ‌های باز و آروغ‌های تک‌صدای فرهنگی! برای تسخیر فضایی که سالها پاتوق روشنفکران مستقل، هنرمندان مردمی، زنان، دست‌فروشان، اقلیت‌های جنسی و جنسیتی، غریبه‌ها، مسافران، دانشجویان و محل نمایش‌های خیابانی و مردمی بوده است. تجمع اعتراضی محوطه تیاتر شهر، شکستن این محاصره و تلاش برای آزادسازی آن از دست حارسان و پاسداران و حافظان امنیتی است و ارتباط دقیق و ریشه‌ای آن با اعتراضات خوزستان هم دقیقا در همینجاست. با این تفاوت که آنچه در خوزستان اتفاق افتاده بسیار هولناک‌تر است. سیاست حاکمیت در قبال خوزستان به تسخیر و تصرف ختم نمی‌شود، پا را از زمین سوخته هم فراتر گذاشته و حتی در جاهایی به نسل‌کشی تن می‌زند. پاسداران و حارسان و حافظان امنیتی در همه‌ی این سالها لخت و عور در قامت زامبی‌هایی حریص، خاک و خون و زیر و روی زمین خوزستان را سرکشیده‌اند. و اینها همه تنها مال یک دقیقه‌اش هم نیست. آنها از خوزستان همه چی را، حتی بدن‌ها را، و بدن‌ها را مرده و مرده‌ها را مثله می‌خواهند. تا زامبی‌خبرنگار سرویس خبری اهواز، کلیه‌ای بگیرد دستش، جلوی دوربین جرواجرش کند و سنگ‌های داخلش را نشان دهد: «همینطور که ملاحظه می‌فرمایید، این کلیه‌ی یک تروریست مسلح است با سنگ‌هایی جاساز شده به این بزرگی در آن. او قصد داشت جان و امنیت …»
صدای اعتراض مردم خوزستان که حاکمیت نا و رمق مردن را هم از آنها گرفته است، پیام سرراستی را در سراسر ایران و رو به تمام طبقات، ملیت‌ها و اقلیت‌های مختلف مخابره میکند: وقتی اعتراض در محاصره زامبی‌ها ممکن باشد، یعنی در همه جا ممکن است.
خیزش خوزستان
- اعتراض به سرکوب خوزستان – کلمه درمی‌‌ماند
- حمایت کانون نویسندگان ایران از اعتراض مردم به زندگی مصیبت‌بار خود
- تجمع تورنتو با سخنرانی حامد اسماعیلیون و حمایت۹۰ کارتونیست و ۷۰ نفر از روزنامه‌نگاران کرد از اعتراضات خوزستان
- ویدیوکلیپ رضا علامه‌زاده با سرود منتشر نشده‌ای از شجریان و تداوم حمایت‌ها از خوزستان
- تداوم همبستگی نویسندگان با خوزستان، بیانیه ۵۵ روزنامه‌نگار
- واکنش‌ها به سرکوب خوزستان – قباد آذرآیین: داستان من چند کودک تشنه را سیراب میکند؟
- واکنش‌ها به سرکوب خوزستان – نیلوفر بیضایی: جملات زن دلیر خوزستانی آتش به جان می‌اندازد
- واکنش‌ها به سرکوب خوزستان – جلال رستمی گوران: درد و رنج مردم خوزستان، درد و رنج اکثریت مردم ایران است
- واکنش‌ها به سرکوب خوزستان – نسیم خاکسار: هورالعظیم خشک شد و پسرک بومی دیگر نگران دل درد گاومیش کوچکش نیست
- واکنش‌ها به سرکوب خوزستان – اسد سیف: شورش حق مردم است
- حمایت هنرمندان از خوزستان – عباس شکری: کلید صلح، عدالت، برابری و آزادی در گسترش فرهنگ است
