بانگ – نوا

این شعر با ترکیب عناصر بومی (حنا، نخلستان بنزرک) و اساطیری (خضر، پریانه‌ها)، روایتی از مقاومت و زوال در جغرافیای جنوب ایران ارائه می‌دهد.

دانشگاه استنفورد آمریکا، به مناسبت نوروز ۱۴۰۴، فیلم نمایش «جانا و بلادور» از بهرام بیضایی را در صفحه یوتیوب خود منتشر کرد. جانا و بلادور

دبیرستان ماندگار البرز، یکی از قدیمی‌ترین و معتبرترین مراکز آموزشی ایران، در سال ۱۲۵۲ خورشیدی به‌عنوان مدرسه ابتدایی آمریکایی‌ها تأسیس شد و در سال ۱۲۷۸

ترانه‌های اصلانی با ترکیبی از سادگی، زیبایی و عمق کلامی، به‌ویژه در میان جوانان محبوبیت داشت. اصلانی سال‌ها در غربت زندگی کرد، اما همواره به فرهنگ و زادگاهش وفادار ماند و سرانجام در اول فروردین ۱۴۰۳ در کالیفرنیا درگذشت. آثار او به‌عنوان نمونه‌هایی از موسیقی پاپ هنرمندانه و متعهد در تاریخ موسیقی ایران باقی خواهند ماند.

ماجرای پدر و مادری است که پس از از دست دادن فرزند جوانشان، با یک مأمور صحبت می‌کنند. مأمور به آنها توصیه می‌کند که وسایل فرزندشان را جمع کنند تا کمتر رنج بکشند.

گروهی از پناهندگان از کشورهای مختلف، از جمله سوریه، در دانمارک منتظر ملاقات با شهردار هستند تا درباره آینده‌شان در این کشور جدید صحبت کنند. راوی با امید و هیجان به این جلسه نگاه می‌کند و رؤیاهایش درباره زندگی جدید را مرور می‌کند. شهردار با لباس سیاه ظاهر می‌شود و درباره شرایط زندگی و کار در شهر توضیح می‌دهد. راوی، که از رنگ سیاه خاطرات تلخی دارد، احساس نگرانی می‌کند. در پایان، او با واقعیت سخت زندگی در دانمارک، از جمله کار سخت و یادگیری زبان جدید، مواجه می‌شود.

نیک‌آذر در این فیلم، تصویری از یک روشنفکر مقاوم و جست‌وجوگر را ترسیم می‌کند که در بستر تاریخ پرتلاطم ایران، همواره به دنبال حقیقت و عدالت بوده است. این فیلم در خرداد ۱۴۰۲ در فرانکفورت به نمایش درآمد و اکنون توسط تلویزیون برابری منتشر شده است.

«مشق خط کردم: به یادگار نوشتم خطی ز دلتنگی/ به روزگار ندیدم رفیق یکرنگی. میزدایی دید و به مادر گفت: خواهر قلم پای دختری که این شعر را مشق می‌کند، باید شکسته شود تا دیگر به مدرسه نرود.»

الفِ قامت دوست” نوشته‌ی منصور آذرنوش، مجموعه‌ای از هشت داستان به‌هم‌پیوسته است که زندگی و مبارزات دانشجویان و کارگران را در جنبش‌های چریکی قبل از انقلاب روایت می‌کند. شخصیت‌های کتاب، با نام‌های معنادار، نماینده‌ی جامعه‌ی روشنفکری و کارگری هستند و هر یک با عشق، درد و رنج‌های خود دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند. مردان عاشق‌پیشه اما درگیر مبارزه‌اند، و زنان دوشادوش آن‌ها می‌جنگند و هزینه می‌دهند.

گالری ثالث دست به ابتکار تازه‌ای زده است: برگزاری نمایشگاه گروهی «اتاق رستم» با تکیه بر شخصیت اسطوره‌ای رستم، پهلوان ایرانی.

یعنى هزار ونهصد و شصت وهفت. تودر این تاریخ کى هستى؟ آیا همان آدم همیشه؟ همان تن باریک، که من بیشتر برهنه اش یادم مى آید تا پوشیده اش؟ همان نکاه سبز همیشه خواستار؟

گویی چیزی
به حافظه‌اش، چنگ می‌انداخت
گویی سایه‌ی دستی
به گلویش نزدیک می‌شد
اندوه بی پایان تهمینه
جهان نا آرام سیاوش
مویه‌های کودکانه‌ی سهراب
آه.. ‌‌‌‌‌…. ‌
مختاری
مختاری
مختاری

نمایشگاه انفرادی علی اکبر صادقی، هنرمند پیشکسوت ایرانی، در زیرزمین دستان برپاست. صادقی که بین سال‌های ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۶ شش فیلم انیمیشن موفق از جمله «گلباران» و «زال و سیمرغ» را در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ساخت، به‌خاطر استفاده از عناصر فرهنگ ایرانی، اساطیر و نقاشی‌های قهوه‌خانه‌ای در آثارش شناخته می‌شود. این نمایشگاه شامل نقاشی‌ها و تصویرگری‌های اوست که اغلب با مضامین تاریخی و فرهنگی ایران همراه‌اند.

این شعر با زبانی نمادین و تصاویر پرابهام، فضایی از تنهایی، اضطراب و انتظار را ترسیم می‌کند. عناصری مانند آینه، فنجان‌های خالی و کوه دماوند، مفاهیمی چون بازتاب خود، خلأ و استقامت را نشان می‌دهند. شعر در نوسان بین یأس و امید، خزان و بهار، و سکون و حرکت، به زندگی و تکرار آن می‌پردازد.

انتشارات مهری در لندن کتاب تازه‌ای از شهریار مندنی‌پور، منتشر کرده است. سلطان گورستان، یکی از داستان‌های این کتاب را با صدای نویسنده می‌شنویم.

با این همه تند باد
هنوز به شاخه
چسبیده ام
که سیب نشوم
برای جاذبه زمین
که به لانه ها
نزدیک تر شوم
آیا پرندگان می دانند
که آن ها بیشتر از خاک دوست می دارم.

فرشته مولوی فرازی از ضد خاطرات خود را مقابل دوربین می‌خواند. در نظر او تهران فراتر از پایتخت ایران بود – این شهر، سهم او بود از وطن. می‌شنوید:

. اشعار فرغانی اغلب بیانگر نقدهای صریح و جدی نسبت به نقیصه‌های اجتماعی و فساد طبقات حاکم بود، بدون آن‌که از هزل و مطایبه استفاده کند. یکی از معروف‌ترین اشعار او، قصیده‌ای است که خطاب به سپاهیان مغول سروده و در آن به ناپایداری قدرت و ثروت آن‌ها اشاره کرده است که با اجرای بهروز رضوی، گوینده سرشناس می‌شنوید:

موسیقی در آثار لینچ به عنوان ابزاری قدرتمند برای روایت داستان، ایجاد فضای روان‌شناختی و انتقال احساسات استفاده می‌شود. قطعاتی مانند “Laura Palmer’s Theme” و “Silencio” نمونه‌هایی از این تأثیرگذاری هستند. دکتر فرزاد میرحمیدی، کارشناس موسیقی در این مقاله نشان می‌دهد که چگونه موسیقی می‌تواند در سینما و حتی رمان‌نویسی به عنوان عنصری کلیدی برای خلق فضا و عمق‌بخشی به داستان‌ها عمل کند.