آیا می‌توان مجموعه‌ای از داستان‌های به ظاهر پراکنده را همچون یک سمفونی کامل تجربه کرد؟ اپیزود جدید پادکست «آوا و نوا» از نشریه ادبی «بانگ» با اجرای گندم، ما را به اعماق جهان ادبی احمد خلفانی در مجموعه داستان «از سکوت تا تمساح» می‌برد تا پاسخ این پرسش را بیابد. این اثر مخاطب را با این معما روبه‌رو می‌کند: چه نیروی نامرئی می‌تواند این جهان شکسته را یکپارچه نگه دارد؟ این پادکست با دنبال کردن سرنخ‌های پنهان، از «فقدان» به عنوان موتور محرک شخصیت‌ها تا «سکوت» به عنوان زبانی برای گفت‌وگو، ما را به سفری کشف‌وار دعوت می‌کند. می‌شنوید:
تحلیل این مجموعه، بر پایهٔ نظریه‌ی «ساختار آبشاری» و هارمونی پنهان اثر استوار است. پادکست با واکاوی تکنیک‌های روایی پست‌مدرن – از زمان دایره‌وار تا راوی غایب – ثابت می‌کند که این «شکستگی»، تصادفی نیست، بلکه بازتابی است از خودِ شکستهٔ شخصیت‌های مهاجر در سرگردانی وجودی. در نهایت، با ردیابی برخی استعاره‌های تکرارشونده‌ای از نظم عمیق اثر پرده برداشته می‌شود و نشان داده می‌شود که این داستان‌ها، همچون موومان‌های یک سمفونی، در گفت‌وگویی خردمندانه، کلِ منسجم و پرطنینی را خلق می‌کنند. پرسش نهایی خلفانی از مخاطب این است: آیا می‌توانیم نخ‌های نامرئی معناساز را در زندگی آشفتهٔ خود نیز بیابیم؟
آیا می‌توانیم؟
