دست من را گرفت. بعد با لبخند چشماش را بست. یک خانم جوان که بالای سر مونا نشسته بود دست یک دست او را گرفت: این دختر بچه مُرده. بعد به مامورها که تازه داشتند می اومدن گفت بی شرف ها….
هستی نارویی در آستانه‌ی هفت ساله‌گی در جمعه‌ی خونین زاهدان براثر گاز اشک‌آوری که مرگ‌سرشتان جمهوری‌ی اسلامی پرتاب و پخش می‌کنند، کشته می‌شود. او نهالی است که پیش از آن‌که پربار شود، درو می‌شود. نقش او در غروب جمعه‌های زاهدان می‌چرخد.
خالو حسین در جوانی یک پایش را در اثر اصابت گلوله از دست داد. در مدت کوتاهی سه فرزند و همسرش از دنیا رفتند و در جنگ ایران و عراق بی‌خانمان شد و دام‌هایش نیز تلف شدند.
شعری از حسن حسام با توجه ویژه به غوغای «مادر قمی» و بحث «سلیطه».
گام معلق لک‌لک ساخته تئو آنگلوپولوس محصول سال ۱۹۹۱ است. این فیلم به‌عنوان یکی از مطرح‌ترین آثار سینمای اروپا در دهه ۱۹۹۰، نام آنگلوپولوس را به‌عنوان یک کارگردان صاحب سبک تثبیت کرد. نمایی از این فیلم:
شعری از حسن حسام، بایاد دو سرو قامتِ مقتول : محمد قباد لو، فرهاد سلیمی
داستان ما و لنین را باید از آخر روایت کرد، از فرجام کار محمد پورهرمزان، مترجم آثار لنین در سه مجلد که در سال ۱۳۸۴ با مجوز ارشاد اسلامی منتشر شد.
شعری از مجید نفیسی به یاد به یاد عزت تیر‌باران‌شده در هفدهم دی ۱۳۶۰.
ساموئل بِکِت (۱۹۰۶ ـ ۱۹۸۹) شاعر، نویسنده و نمایشنامه‌نویس بزرگ ایرلندی است. هنرمندی است درون‌گرای، عبث‌اندیش و پوچ باور، و همزمان نگرانِ پیامدهای پرخاشجویی‌ها، جنگزدگیها، و نابسامانی‌هایی که در جهان می‌گذرند.
شبِ دراز به حافظ دلا پیام رسان/که فال باز کند صبح را غزل‌خوانان/چه مرگ‌زاست شب هول در سیه‌کاری/جوان‌کُش‌ست و جهانی ز جور او گریان
با یاد هزاران کودک قتل‌عام شده در غزه.
دختری با گیسوان پریشانش لای نسیم نفس‌هایم می‌رقصد و رقص‌کنان با ضربه‌ی دست چادرپوشی نقاب‌زده
به کما می‌رود کنج بیمارستان قلبم که دهیلز به دهیلزش پر شده از جسدهای زند‌ه‌‌ی دخترکانی با گیسوانی بریده!
کومار در آیینی قربانی می‌شود که در آن فریاد آرزوی بذر و باران هم‌خوانی نمی‌شود. حدیث حادثه از هیچ سر برمی‌آورد. شلیک خشک‌خواهان صحنه و سکانسی می‌سازد که او بی‌شرکت در هم‌خوانی‌ی یاران همراه، صدایش می‌برد.
خلاصه‌ای از داستان قتل حکومتی ابوالفضل میرعطایی را می‌توانید به شکل چندرسانه‌ای در این نشانی (+) خارج از قاب بانگ ببینید و بشنوید و بخوانید. تا
روایتی چندرسانه‌ای از حاشیه‌های قتل داریوش مهرجویی و همسرش وحیده محمدی‌فر بر اساس مستنداتی در شبکه‌های اجتماعی.
شباهنگام از سکوت تا خُرخُر خفقان با کدام هق‌هق برود. همه باید بدانند پسر در دام شفق‌سوزان سر سودایی داده است. ابوالفضل ما به گلوله‌ی رنگین‌‌کُشان رفته است. ابوالفضل ما رفته است.
محمدرضا کابل را ندیده است اما طوطی کابلی را می‌شناسد و چشم به راه زبان باز کردن دخترک چشم سبز بود که خودش را به ضرب گلوله کشتند. تاوانی که به اعتراض به کشته شدن دختر دیگری بود که آزادی را می‌خواست.
علیرضا فیلی را با طناب در مغازه پدرش دار زدند. نویسنده در این روایت بر رمزگشایی از قتل حکومتی علیرضا بر اساس مستندات موجود متمرکز است.
من همه چیز را گفتم. دیگر حرفی برای گفتن ندارم. «مخم اندازه یک بچه کوچک شده بود»، گفتم که، به حال خودم نبودم که حالا خاطره‌اش را تعریف کنم.
نیمای ما رفته است. پدر فرصت برگذشتن سینه‌خیز از گذر مرگ نیما نمی‌تواند. بر دست‌های او که از داربست‌ها و آجرها پینه‌ها دارند، رد خنجر غم غوغا می‌کند.
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنی‌پور و حسین نوش‌آذر اداره می‌شود.
