
آموزههای داستاننویسی -فرانتس ک. اشتانتسل: بُعد تاریخی نظرگاهگرایی در داستاننویسی
رمانهای قدیمیتر تمایل آشکاری به شیوه روایت بینظرگاهی داشتند. تقریباً تمام نویسندگان بزرگ دوره ویکتوریا، مانند دیکنز، تاکری، جورج الیوت، ترولوپ، و همچنین همعصرانشان مانند بالزاک، ژان پل، تولستوی و دیگران، به جز چند استثنای کوتاه، به شیوه بینظرگاهی (Aperspektivismus) روایت میکردند. تغییر به سمت نظرگاهگرایی (Perspektivismus) با رمانهای فلوبر و هنری جیمز آغاز شد و سپس در رمانهای مدرن به سبک غالب تبدیل گردید.


















