دسته: داستان

یک سند اجتماعی از اعمال نخستین تبعیض‌های مذهبی بعد از انقلاب. یک اثر ادبی قابل مطالعه از نویسنده فقید خطه جنوب.

آسانسوریک سال بعد، به هم‌کف رسید، نینا پیرزن را تند کنار زد و خودش را انداخت بیرون و نفسش را آزاد کرد… در آسانسور بسته شد. پیرزن پیاده نشده بود…

هیاهو در روابط خانوادگی که به بیزاری و سرخوردگی می‌رسد با دیالوگ‌هایی سرزنده که سویه‌های پنهان و ترسناک با هم بودن ما را بیان می‌کند.

زن همه مدت سفر داشت می‌نوشت. یک بار گفته بود که پنج سال است خاطراتش را در این دفترچه یادداشت می‌کند.

فرازی از رمان «به شهادت یک هرزه» درباره حافظه تاریخی و فجایع اجتماعی در سال‌های اخیر در ایران در مناسبات عاطفی نسل جوان، حاصل خلوت چهار ساله نویسنده برای روشن کردن شمعی در دل تاریکی‌ها.

داستانی درباره مفهوم تنهایی: دشواری در کنار هم بودن بدون توانایی برقراری یک ارتباط انسانی.

از همان کت شلوار خاکستری حرف زد که چه قدر برازنده‌ات بوده. آویزانش کرده بوده جایی که هر کس وارد می‌شده جلویش می‌ایستاده و براندازش می‌کرده.

جِرق وجِرقِ اسپند بر آتش. دود. قربانیِ شتر. صدایِ تلاوت قرآن. شربت. سربند‌های سبز و سرخِ هیهات مِنهَ ذلّه و مسافرِ کربلا.