سارا با یک حرکت تند روسری را از سر می‌کشد و به سمت پیرمرد می‌اندازد. از میان عابران آن پیاده‌رو شلوغ، چند نفری که نگاهشان به این سمت است، ناباورانه، شعشعۀ سیاهِ گیسوانی آزاد شده را می‌بینند که مانند یک تجلی* است در بیداری روزمرگی‌شان.
شعری از زهرا پورعزیزی درباره مهسا (ژینا) امینی و خیزش بزرگ شهریور ۱۴۰۱ در ایران با شعار زن، زندگی، آزادی
توصیف موجز بوف کور تقریباَ غیرممکن است. عشق و شکست در عشق، زیبائی و شیفتگی همزمان با احساس غبن و فریب، بی‌نیازی و دلبستگی، امتناع و اشتیاق… و این همه در بستر فضای بسته سنتی که همچون بختک بر همه چیز و بر خود راوی فروافتاده.
شعری تازه از اکبر ذوالقرنین، شاعر و ترانه سرای مقیم سوئد
شاید بتوان اسد سیف را تنها نویسنده‌ى ایرانى دانست که کار اصلى‌اش را بررسى ادبیات و نقد و معرفى آثار ادبى تعیین کرده است. معمولا این عرصه به‌شکلى فرعى جزو کارهاى نویسندگانى است که خود جزو خالقان ادبى جامعه هستند.
چمدانم را بسته‌ام/به سفری که دیر یا زود فرا خواهد رسید/هجرتی چون کاشته‌شدن/و چون بردمیدن/در هیئت گیاهی
طراح هنرمندی که آثارش را در صفحه «دست و طرح» در اینستاگرام منتشر می‌کند و آثار او در پیوند تنگاتنگ با رویدادهای روز قرار دارد با تکیه بر شعر «اشک را زیست» احمد شاملو، فاجعه مهسا (ژینا) را به بیان هنرمندانه‌ای درآورده است. می‌بینیم اثر دست و طرح را:
نشریه ادبی بانگ اعلام می‌کند: سوگمند مهسا امینی هستیم. سرکوب عمدی زنان آزاده ایران را محکوم می‌کنیم .
خبر قتل مهسا امینی بر سر حجاب اجباری، جامعه ایران و فضای مجازی فارسی‌زبان را در بهت فرو برد و موجی از خشم برانگیخت. کانون نویسندگان ایران بیانیه داد. می‌خوانید:
«فصل های برزخ» شهریار مندنی‌پور که با عنوان « Seasons of Purgatory» و به ترجمه سارا خلیلی فعلا فقط به زبان انگلیسی در دسترس است، نامزد جایزه کتاب ملی آمریکا شد.
درون‌‌مایه‌‌ی داستانِ کوتاهِ داشآکل بر سه عنصرِ عشق، قدرت، مرگ بنا میشود؛ سه عنصری که در استحاله‌‌ی بی‌‌وقفه به یک‌‌دیگر، نه تنها سرنوشت شخصیت‌های اصلی‌‌ی داستان، که هم‌‌چنین سرگذشتِ جهانِ غم‌‌انگیزی را رقم می‌‌زنند که در آن سرانجام مرگِ داشآکل تبدیل به نمادِ بی‌‌فرجامی‌‌ی انسانی میشود که جست‌‌وجوی نوش‌‌داروی زخمِ قدرت را به‌ناکامی بازگشته است.
با مرگ خاویر ماریاس(Javier Marias) ، نویسنده‌ی اسپانیایی در روز یکشنبه ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۲ نویسنده‌ی دیگری به فهرست اسم‌های جاودانه افزوده شد. Tomás Nevinson یکی از کارهای بزرگ اوست که بی‌گمان تا دیرباز خوانده و بازخوانده خواهد شد.
یدالله رویایی، از پیشگامان شعر مدرن ایران و یکی از بنیانگذاران شعر حجم شامگاه چهارشنبه ۱۶ سپتامبر/۲۵ شهریور در تبعید در پاریس درگذشت.
در آخرین دقایق گنجشک دیوی که از محاصره‌ی بدنامی خسته بود به آسمان گفت لبخند را همیشه در افتادن پرندگان از درخت می‌دیدم
وزارت ارشاد اسلامی می‌خواهد به بهانه صرفه‌جویی در هزینه‌ها کتابخانه‌‌های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان را در نهاد کتابخانه‌‌های عمومی کشور ادغام کند. این امر به معنای یک فاجعه فرهنگی است. فرج سرکوهی کیفیت فاجعه را توضیح می‌دهد.
مادرم آن گوشه‌ی هال، زیر قاب عکس لنین روی ویلچر نشسته، منتظر چتوَل وِدوچکای ناشتاش. ده‌سال پیش که پدرم خبر فروپاشیِ شوروی را توی حمام به‌ش رساند، سُر خورد و افتاد و لگنش شکست. بد جوش خورد و ویلچری شد.
خابیر ماریاس، نویسنده تحسین‌شده یکشنبه ۱۱ سپتامبر/ ۲۰ شهریور در سن ۷۰ سالگی درگذشت. آثار ماریاس به ۴۶ زبان ترجمه شده و تقریباً ۹ میلیون نسخه در ۵۶ کشور جهان به فروش رفته است.
نمی‌دانم زندگی چند پاشنه پشت سرم چرخیده؟ نمی‌دانم در آستانه چند معبد چشم بودا را بسته‌ام و نیلوفرها را به تماشای نیل برده‌ام؟
به تازگی «تسخیر حاجی هوتک» نوشته جمیل جان کوچای، نویسنده افغان مقیم آمریکا که پدیده تازه‌ای است در سپهر ادبیات جهانی، به زبان انگلیسی منتشر شده است. اثر قبلی این نویسنده ۹۹ شب در ولایت لوگر نام داشت. منتقد گاردین این رمان را بررسی کرده است.
وقتی با صدای آسمان بیدار شدم، آمینه در اتاق را باز کرده بود و باد نمناک بارانی خواب را از سرم برد. بعد با صدای بلند که عصبانیت از آن می‌بارید، گفت: دم در کارت دارند. نمی‌دانم در خواب‌بیداری صدایش را شینده بودم که با ابراهیم حرف می‌زد یا انتظار دیدن کسی غیر از او را نداشتم.
تشدید را بزن/بزن بر گلوله هایی که شعر نمی دانند و بی هوا فرو می روند در نیزار/متنم منم تنم/بتنم بر تن این ژنده شعر فرو شده در چشم/بتنم بر متن های سرطان بر چشم تیز فرو شده در خون در بلاد درکه
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنی‌پور و حسین نوش‌آذر اداره میشود.
