وزارت ارشاد اسلامی میخواهد به بهانه صرفهجویی در هزینهها کتابخانههای کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان را در نهاد کتابخانههای عمومی کشور ادغام کند. این امر به معنای یک فاجعه فرهنگی است.
کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در سال ۱۳۴۴ به ریاست فرح پهلوی و مدیریت لیلی امیرارجمند فعالیت خود را آغاز کرد و پس از پیروزی انقلاب، به عنوان شرکت دولتی نظارت بر آن به وزارت آموزش و پرورش سپرده شد. در حال حاضر، تعداد مراکز ثابت فرهنگی هنری کانون به بیش از ۸۳۰ مرکز در کشور رسیده است. در کتابخانههای کانون علاوه بر امانت کتاب، بیش از ۶۰ فعالیت فرهنگی، هنری و ادبی همانند نقد کتاب، داستان نویسی، شعرخوانی، قصهگویی، فیلمسازی، نقاشی، خوش نویسی، آشنایی با شخصیتهای علمی، هنری، تاریخی ایران و جهان، آشنایی با سرزمینها، قومها، ملتها و نژادها، مسابقه، در کنار برگزاری نمایشگاههای گوناگون، بازدیدهای گروهی و… انجام میشود.
فرح سرکوهی در مصاحبه با رادیو فردا میگوید کانون برای نخستین بار به لایههایی از جامعه دست یافت که تا پیش از آن به کتاب و آثار هنری دسترسی نداشتند.
نهاد کتابخانههای عمومی کشور ۲۸۰۴ کتابخانه را تحت پوشش خود دارد و دولت و مجلس شورای اسلامی از طریق عضویت در هیأت امنای نهاد کتابخانهها، در سیاستگذاریها و برنامهریزیهایش دخالت مستقیم دارند و سلطه خود را از بالا به پایین اعمال میکنند. بودجه نهاد کتابخانههای عمومی کشور را شهرداریها تأمین میکنند و به این ترتیب، شهرداری هم در کار این نهاد دخالت میکند. از سوی دیگر نهاد کتابخانههای عمومی کشور با مساجد هم در ارتباط قرار دارد.
انجمن نویسندگان کتاب کودک و نوجوان با انتشار بیانیهای اعلام کرده است «واگذاری مراکز فرهنگی هنری کانون پرورش فکری به هر نهاد دیگری به معنی تعطیلی این نهاد پرافتخار بوده و حاصل آن جز نابودی فعالیتهای فرهنگی هنری تخصصی کودکان و نوجوانان و از بین بردن نهادی که نمونهاش در جهان انگشتشمار و موجب افتخار ایران است نخواهد بود.»
انجمن نویسندگان کتاب کودک و نوجوان همچنین یادآوری کرده است که تصمیمگیری درباره کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در حیطه اختیارات مجلس شورای اسلامی بهعنوان نهاد رسمی قانونگذاری کشور است و نه هیئت وزیران.
