جایزه «اینگه بورگ باخمن» از جوایز ادبی معتبر اتریش در سال ۲۰۲۱ به خاطر رمان «پسر عمو» به نوا ابراهیمی نویسنده ایرانی‌تبار آلمانی مقیم اتریش رسید. ارزش این جایزه ۲۵ هزار یوروست.
آدم، راوی رمان «آوارگان» امین معلوف یک لبنانی تبعیدی است که در پاریس زندگی می‌کند. مراد، دوست سالیان او در بستر مرگ است. این خبر که به آدم می‌رسد تصمیم می‌گیرد بعد از ۳۰ سال دوری از زادگاهش به لبنان بازگردد و هرچند که سال‌ها پیش با مراد کار او به اختلاف و جدایی کشیده، بر بالین دوستش حاضر شود.
یکشنبه ۳۰ خرداد شورای شهر تهران تصویب کرد که کوچه‌هایی به نام صمد بهرنگی، مهدی آذریزدی، هوشنگ مرادی کرمانی و همچنین جبار باغچه‌بان در حوالی خیابان حجاب نامیده شود. کیهان شریعتمداری معترض شد.
درخت سروی کنار جوی بود. جغدی روی شاخه نشسته بود. دختر زیر درخت سرو ایستاده بود با پیراهن سیاه بلند، باریک و مه‌آلود، با دو چشم درشت و متعجب درخشان گل نیلوفری به تو تعارف می‌کرد. پیرمرد پشت تنۀ درخت سرو ایستاده بود. شالمۀ هندی بسر بسته بود و با دو چشمان واسوخته نگاهت می‌کرد.
نشر فردوسی در سوئد رمان تازه‌ای از مسعود کدخدایی، نویسنده تبعیدی مقیم دانمارک منتشر کرده است. این رمان بخش پایانی سه‌گانه‌ای است که با رمان «تو هم آرام می‌گیری» آغاز و با رمان «مرز» ادامه می‌یابد. هر کدام از این رمان‌ها را می‌توان مستقل از دو اثر دیگر خواند.
در کتاب‌های گرسنگی (۱۸۹۰)، رازها (۱۸۹۲) و پان (۱۸۹۴)، نویسنده‌ی نروژی نوعی از مدرنیست در رمان را کشف کرد که با بکت به پایان رسید. ارمغان او حاصل وضعیت گرگ و میش و تاریکی غروب در ادبیات است.
تصویرهایی که از گلشیری دیده‌ایم، آنچه خود در ارائه آن مصرّ است و آنچه دیگران می‌سازند، چه اندازه اهمیت تاریخی دارد یا چقدر ارزش یادگاری؟
تم اصلی «عقرب کشی» مسأله فقدان است. فقدان معشوق و معلولیت جسمانی در قالب یک رمان عاشقانه و یک رمان ضد جنگ. موضوعات مهم دیگری هم طرح می‌شوند: انقلاب، نهضت دانشجویی، نهضت چریکی، مسأله اتوریته و فروپاشی مشروعیت و سرانجام تبعیض‌های قومی.
یکی از براداران کارامازف به برادر دیگرش: اشتباه نکن آلیوشا، این خدا نیست که من وجودش را نمی‌پذیرم، بلکه این جهان پر از بیدادی است که او آفریده است. من تنها می‌خواهم با احترام بلیطی را که به این دنیا در اختیارم قرار داده است برگردانم.
«در میان دو جهان، از قدرت تا ناتوانی در ایران» مشاهدات یک روزنامه‌نگار توانای ایرانی‌تبار از سرزمین مادری‌اش است. یک روایت مستند.
از ری‌را عباسی، شاعر، داستان‌نویس و بنیان‌گذار و دبیر جشنواره بین‌المللی شعر صلح رمان تازه‌ای منتشر شده است: «تن‌دادگی»، رمانی درباره انقلاب و جنگ از منظر جنینی که هنوز متولد نشده. این رمان را نشر «آی خانم» در کابل، پایتخت افغانستان منتشر کرده است.
برف یکدست بر کناره باریکه راهی که به کلیسای کوچک و کم‌جمعیت شهر می‌رسید، نور خورشید را انعکاس می‌داد. شهر به اسم شهر بود، سکونتگاهی پرت در جزیره پهناور با خانه‌های پراکنده روی تپه‌ها.
سیتسی دانگارمبگا در یک سه‌‌گانه با تکیه بر زندگی مردمان عادی روایتی مستند از تاریخ پسااستعمار زیمباوه به دست می‌دهد. «شرایط بحرانی» مهم‌ترین اثر اوست.
نویسنده‌ای که هرگز نابینا نبوده چگونه یک فرد نابینا را توصیف می‌کند؟ دقیقاً چه کلمه‌هایی ممکن است به کار ببرد؟ داستان آرش دبستانی از این نظر اهمیت دارد که تصویری کاملا واقعی از زندگی یک فرد نابینا در اختیار ما می‌گذارد.
تراژدی رنج‌های خلاق، نگاهی به خودکشی هنرمندان. یک گام بلند برای تابوزدایی از یکی از مهم‌ترین چالش‌های اجتماعی در ایران و جهان: خودکشی و خودکشی هنرمندان.
حجیم‌ترین رمان هوشنگ گلشیری رمانی است درباره بلوغ و همچنین اثری است که ساختار شهر اصفهان را بازآفرینی می‌کند و از این نظر به اولیس جویس شباهت دارد.
از اتاق زنجیر شروع کردم، نزدیکترین اتاق به میز سرپرستاری. اتاق را اختصاص داده بودند به بیمارهای امنیتی. همیشه یک پاشان زنجیر بود.
آیا هر چیزی که با یک زبان به ظاهر داستانی به عنوان داستان زندگی یا حسب حال و خاطرات و خطرات به خورد ما می‌دهند یک اثر ادبی است؟ علی اصغر شیرزادی، نویسنده درباره تفاوت شرح‌حال نویسی با داستان‌نویسی می‌گوید: خاستگاه رمان، رهایی است و به زندگی یک فرد محدود نیست.
برای نخستین بار یک نویسنده فرانسوی موفق شد به خاطر رمان ضد جنگ «شب‌ها همه خون‌ها سیاه است» جایزه بین المللی بوکر را از آن خود کند.
درونمایه‌ی داستانِ بلندِ «پی‌نوشت: اپراتور» جست‌وجو و برون‌فکنی این مفهوم است که برای درک و داوری نقشِ انسان‌ها در رویدادها آن‌ها را خوب یا بد، سیاه یا سفید تصویر نکنیم، بلکه آن‌ها را در گستره‌های گوناگون‌شان بشناسیم.
بنیاد ژاله اصفهانی در نظر دارد رمان «عقرب‌کشی» نوشته شهریار مندنیپور را در جلسه‌ای که به طور ویدیو کنفرانس در «زوم» برگزار می‌شود نقد و بررسی کند.
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنیپور و حسین نوش‌آذر اداره می‌شود.
