شیرین رضویان شاعر همدانی‌تبار، زاده تهران و مقیم لندن است که تا کنون شش مجموعه شعر به زبان‌های فارسی و انگلیسی از او منتشر شده است. «از واژه تا پندار» ۱۳۷۶، مرکز کتاب لندن، «جهان بینی محزون صدف» ۱۳۷۸ نشر کتاب سهراب کالیفرنیا، «غزل‌های شیرین» ۱۳۷۹ نشر کتاب سهراب کالیفرنیا، «کدام سایه از آبی‌ها» ۱۳۸۸ انتشارات آسا لندن سقوط آزاد – به زبان انگلیسی – نشر نویسندگان در تبعید، سینه سرخ – شعر و صدا – ناشر مولف. شیرین فعالیت ادبی خود را از نوجوانی با سرودن غزل آغاز کرد که در روزنامه‌ها و نشریات ادبی به چاپ رسانید و سپس به شعرنو رو آورد. شعر او در چندین مجموعه و آنتولوژی فارسی و انگلیسی منعکس شده است. شیرین رضویان دو دوره در هیات دبیران کانون نویسندگان ایران و انجمن قلم ایران در تبعید بوده و هم اکنون عضو هیات تحریریه نویسندگان در تبعید (Exiled Writers Ink) و یکی از داوران جایزه شعر بنیاد فرهنگی ژاله اصفهانی می‌باشد.
نمی‌بینی‌ام؟
در دشت‌های سرگردانی
با پیرهنی از باد
و گیسوانی از خزه
و پاپوشی از خاشاک؟
هماره سوگوار شادیهای ناپایدار؟
هان؟
وقتی در دست‌هایم خورشید می‌زاید،
آن را به شب هدیه می‌کنم
و غنچه‌های جانم را
به مرگ می‌بخشم.
در دو دوی مردمکانم چه می‌بینی
اگر نیازم را
به شکوفیدن و روییدن نه؟
هیچکس طلایه‌دار اکتشافی در دشت حیرتم نشد
و اشراق،
از قطره‌های رسته بر جبین من تراوید.
هیچگاه نیلوفر هیچ درختی نبوده‌ام
بر گرد تو نخواهم پیچید
اما
سقوط آرام خویش را در تو احساس می‌کنم
مانند
قلوه‌سنگی
در
آب…
چاپ شده در مجموعه جهان‌بینی محزون صدف
لندن
