سپیده کوتی – پوستر: ساعد
سپیده کوتی، زادهٔ کرمانشاه، ۱۳۵۵، پژوهشگر، شاعر، مترجم و ویراستار.
فعالیت ادبی را از ۱۳۷۸ و با همکاری با دانشنامهٔ ادب فارسی آغاز کرده. افزون بر نگارش مقالات دانشنامه‌ای، مقالات، یادداشت‌ها و ترجمه‌هایی از او در مجلات و روزنامه‌ها منتشر شده است. مجموعه شعر «سایهٔ خزندهٔ اشیا» را در ۱۳۹۶ به‌چاپ رسانده و در همان سال، کتاب «بر قله‌های ناامیدی» نوشتهٔ امیل چوران، فیلسوف رومانیایی، به قلم او ترجمه و منتشر شده است.
ظهر دی‌ماه هزار و چهارصد است و
باد موهات را می‌آشوبد و
زنجیر از پاهات می‌گسلد بکتاش
ظهر دی‌ماه هزار و چهارصد
سوزی به سوزانندگی آذر هفتاد و هفت
صدا را به خون می‌کشد در حلقوم بریده
در تن زنجیرشده به تخت و
نگاه بهت‌زدهٔ شاعران
تلفن زنگ می‌خورد مدام
همه یک‌صدا می‌گویند
«مرگ بر مرگ»
مرگ بر تاریکی سلول
مرگ بر اتاق بازجویی
مرگ بر آن مرگ زودرس
که التیام ریه‌ات شد بکتاش
درون صداها می‌دوم تا آذر هفتاد و هفت،
جوانی‌ام شتاب‌زده ورق می‌زند روزنامه‌ها را
حروف سربیِ بادکرده پیش چشم‌ها
خون می‌چکد از پیش‌خوان دکه‌ها
جاری در خیابان
بکتاش آبتین در قتل‌های زنجیره‌ای…
متصل به دستگاه اکسیژن
صدا ندارد مرد
نفس نمی‌کشد مرد
شعرهاش بر ملافهٔ سفید
«کلاه از سر آزادی برمی‌دارم
نگاه کن
کیست که این‌گونه جان خود را به بازی گرفته باشد؟»
جوانی‌ام نمی‌شناسدت رفیق
لای حروف سربی و تصویر مرد
می‌دوم تا امام‌زاده طاهر
در بازار رِی اما
تو در میان خلق
ایستاده‌ای و شعر می‌خوانی
«…ما
نقاط مشترک فراوانی داشتیم
و فقر
در سفره‌های باریکمان پهن بود»
جمعیت کف می‌زنند و
ناگهان از خاک برمی‌خیزی
نمی‌دانم کجا
