جمهوری اسلامی ایران با زندان‌های کرونایی‌اش بکتاش آبتین، شاعر و هنرمند آزادی‌خواه را به کشتن داد

بکتاش آبتین (۱۴۰۰- ۱۳۵۳)، شاعر، فیلمساز و عضو پایدار و برجسته‌ کانون نویسندگان ایران  در اثر ابتلا به کرونا در زندان‌های جمهوری اسلامی درگذشت.

کانون نویسندگان ایران شنبه ۱۸ دی ضمن تسلیت به خانواده‌ آبتین، یاران او  در کانون نویسندگان ایران، جامعه‌‌ مستقل فرهنگی کشور و همه‌ مردم آزادیخواه اعلام کرد به زودی  ظرف ساعات آتی، بیانیه‌ای به این مناسبت منتشر خواهد کرد و افکار عمومی را در جریان جزئیات ستمی که بر بکتاش آبتین رفت قرار خواهد داد.

کانون نویسندگان ایران نوشته است:

«بکتاش آبتین زنده است چون روح آزادی‌خواهی و ستیز با پلشتیِ استبداد و ستم زنده است.»

 بکتاش آبتین، نویسنده ایرانی، با اتهاماتی مانند عضویت در کانون نویسندگان ایران و حضور بر مزار جان‌باختگان قتل‌های سیاسی زنجیره‌ای به ۶ سال زندان محکوم شد و پس از دو بار ابتلا به کرونا و وخامت حال او در زندان، خانواده‌اش موفق شدند ۲۲ آذر سال جاری برای او مرخصی بگیرند و به بیمارستان منتقلش کنند. پزشکان برای نجات جانش، او را در اغمای مصنوعی برده‌اند.  نشریه ادبی بانگ در بیانیه‌ای با عنوان «حلقه جدید قتل‌های زنجیره‌ای» نوشته بود:

«به اسارت کشیدن هنرمندان، آزادی‌خواهان و به بند نگه‌داشتنشان در زندان‌های همیشه کرونایی، ادامه قتل‌های زنجیره‌ای است، با شیوه‌ای دیگر… این جنایت را محکوم می‌کنیم.»

نسیم خاکسار، نویسنده تبعیدی آزادیخواه با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرده بود:

«رهروان مقاومت فرهنگی در مبارزه پیگیرشان علیه تبعیض و سانسور و در دفاع از آزادی از پای نمی‌افتند. هربار از میان آنان، چهره‌ای نماد این مقاومت می‌شود. باری، نسرین ستوده، باری، نرگس محمدی، باری، سپیده قلیان، باری، رضا خندان، آرش گنجی، باری، رسول بداقی و اکنون تن روی بستر خوابیده و به کما رفته بکتاش آبتین، شاعر و عضو کانون نویسندگان ایران و زندانی سیاسی در بیمارستان برابر چشم مردم جهان است که آشکارا ببینند در ایران تحت حکومت بیداد جمهوری اسلامی بر سر فرهنگ‌ورزان آزادیخواه سرزمین ما چه می‌گذرد.»

بکتاش آبتین، متولد شهر ری، از اواسط دهه ۱۳۷۰ چند مجموعه شعر منتشر کرده بود که از این میان می‌توان به مجموعه‌های «مژه‌ها، چشم‌هایم را بخیه کرده‌اند»، «و پای من که قلم شد نوشت برگردیم»، «خلوت»، «پتک» و «در میمون خودم پدربزرگم» اشاره کرد.

 همچنین ساخت چند فیلم مستند را در کارنامه دارد، از جمله فیلم‌هایی چون «۱۳ اکتبر ۱۹۳۷» مستندی درباره لوریس چکناواریان، رهبر ارکستر و آهنگساز سرشناس ایرانی، و «همایون خرم»، مستندی درباره این آهنگساز نامی ایران و «آنسور» که بخشی از آن درباره زندگی علیشاه مولوی، شاعر فقید عضو کانون نویسندگان ایران است.‎

بیشتر بخوانید:

بانگ

«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته است.

شبکه های اجتماعی