مسعود کدخدایی، متولد ۱۳۳۳ است و از سال ۱۳۶۷ در دانمارک زندگی می‌کند. او در سال ۱۳۷۵ تحصیلات خود را در رشته‌ی کتابداری در این کشور به پایان رساند، و از آن هنگام به عنوان کتابدار و مشاور زبان فارسی برای کتابخانه‌های دانمارک به کار پرداخت. او مجموعه داستان‌ها و رمان هایی را منتشر کرده و نقدهایی در نشریات خارج از ایران به چاپ رسانده.
آرزوی شیرین خوب است
مدّتی آدم را شاد می‌کند، گول می‌زند.
اینکه دیگر شغل هیچکس سربازی نباشد،
دیگر کسی برای باختنِ سر به جنگ نرود،
آرزوی شیرینی است.
اینکه دیگر جوانی برای افتخار
به سودِ دیگران
در قمار جنگ
سر نبازد،
آرزوی شیرینی است.
جالب نیست جوانی
در جایی
که نمی‌داند کجاست
در جایی
که هیچ‌یک از نزدیکانش
هرگز
آن‌جا نبوده‌اند
چنان کشته، سوخته، تکّه تکّه و منفجر شود،
که نامش نیز
از جهان
یک‌باره گم شود.
جالب نیست که او در این جهان بزرگ
صاحب یک گور کوچک هم نشود.
جالب هم نیست
با نهادن دسته‌گلی
زیر بنای بی‌قواره‌ای
به اسم سرباز گمنام،
گولمان بزنند.
هیچ سربازی
بی‌نام، بی‌جان، بی آرزو و آینده نبوده است.
پس جنگ نباشد خوب است
آرزوی شیرینی است
مدّتی آدم را شاد می‌کند، گول می‌زند
گول خوردن گاهی شیرین است
مزّه دارد
هرچند
برای مدّتی کوتاه
آخر…
دلِ آدم را شاد می‌کند.
مسعود کدخدایی
۲۶/۰۲/۲۰۲۲
