«سرود هوریها» نخستین نمونهی شناختهشدهی نتنویسی موسیقی در تاریخ تمدن بشریست که قدمت آن به حدود قرن سیزدهم قبل از میلاد میرسد. این سرود بر روی یک لوح گلی به خط میخی نوشته شده است.
هوریانیها یا هوریها یا هوریتها (Hurrians) مردم باستانی شمال میان رودان از کوههای زاگرس تا سوریه بودند. زبان هوری، که اینک از میان رفته، نه زبان هند و اروپایی بود و نه زبان سامی، بلکه زبانی بوده که ممکن است که با زبانهای گرجی و قفقازی خویشاوند باشد.
لوح سرود هوریها شامل متن ترانه به زبان هوری و نتگذاری به زبان اکدی است. این لوح در محوطه باستانی اوگاریت در یک کیلومتری سواحل سوریه در حفاریهایی که باستانشناسان فرانسوی در سالهای دهه ۱۹۵۰ در آن منطقه انجام دادند، همراه با برخی نامهها و اسناد اداری کشف شد.
اوگاریت شهری بود که در اواخر عصر برنز به عنوان یک مرکز جهانی شناخته میشد. دلیل آن این بود که دروازهای برای تجارت در سواحل مدیترانه است. شخصیت جهانی اوگاریت در این دوره با ماهیت چند زبانه متون موجود در آنجا تأیید میشود.
مضمون اصلی سرود ارتقای باروری و خطاب به «نیکال» الهه ماه است.
