کامبیز درمبخش، هنرمند کاریکاتوریست شنبه ۱۵ آبان در اثر پیامدهای ابتلا به بیماری کووید-۱۹ در هفتاد و نه سالگی در بیمارستان «آتیه» تهران چشم بر جهان ما فروبست.
درم بخش طراح متولد سال ۱۳۲۱ در شهر شیراز و فارغالتحصیل هنرستان هنرهای زیبای تهران است. او بیش از ۶۰ سال با مطبوعات مختلف ایرانی و بینالمللی همکاری کرد.
درمبخش بیش از ۵۰ نمایشگاه انفرادی در ایران و کشورهای دیگر برگزار کرده و کتابهای متعددی در زمینه تصویرسازی و کاریکاتور تاکنون از او چاپ و منتشر شده است.
برخی از آثار درمبخش در موزههای مختلف جهان از جمله موزه هنرهای معاصر تهران، موزه کاریکاتور بازل در سوئیس، موزه کاریکاتور گابروو در بلغارستان، موزه هیروشیما در ژاپن، موزه کاریکاتور استانبول در ترکیه، موزه کاریکاتور ورشو در لهستان و مجموعه شهرداری شهر فرانکفورت آلمان قرار دارند.
درمبخش در مصاحبهای گفته است:
«من به دنبال یک زبان تصویری جهانی هستم. دلم میخواهد همه دنیا با یک زبان صحبت کنند. از مرزها متنفرم، عاشق صلح هستم، از جنگ، تبعیض نژادی، بیعدالتی و آلودگی محیط زیست بیزارم. من تصویری فکر میکنم و تصویری کار میکنم، خیلیها در جهان زبان مرا میفهمند و این موفقیت بزرگی است، اما کامل نیست.»
و در ادامه درباره آدمکهای معروف آثارش گفته است:
«آدمکهای من سمبل یک انسان خلاصه شده هستند. داستانهای من کوتاه است. وقت شما را نمیگیرد، با کمترین خط مفاهیم بزرگی را به شما نشان میدهد. آنچه در این جا میبینید قطرهای از دریاست. چشمهای که میجوشد و باز نمیایستد. من عاشق کارم و زندگی هستم. رویاهایم را با شما تقسیم میکنم. آیا روزی میرسد که همه مردم جهان با یک زبان تصویری سخن بگویند؟! و مترجمها را بیکار و دیکشنریها را دور بیندازیم، من امیدوارم.»
از درمبخش کتابهای متعددی در زمینه تصویرسازی و کاریکاتور چاپ و منتشر شدهاست. از جمله: بدون شرح، دفتر خاطرات فرشتهها و کتاب کامبیز. کتابهای مشترک طنزاندیشان امروز ایران، طنزاندیشان امروز ایران در خارج از کشور، میازار موری که دانهکش است، المپیک خنده، سمفونی خطوط، اگر داوینچی مرا دیده بود و چند اثر دیگر نیز از او منتشر شدهاند.
درمبخش ۵ آبان ۹۳ موفق به دریافت نشان شوالیه از دولت فرانسه شد. این نشان را سفیر فرانسه در تهران در طی مراسمی در سفارتخانه فرانسه به او اهدا کرد. خبرگزاریهای نزدیک به سپاه پاسداران در آن زمان بر او تاختند.
درمبخش درباره دلسردی هنرمندان ایرانی در اثر اعمال انواع سرکوبها و سانسور گفته است:
« من در رده کار خودم عرض میکنم که خیلی از آدمهای درجه یک بودند که چند تا کار عرضه کردند ولی سال هاست که دیگر من از آنها کاری ندیدم. این نشان دهنده این مسئله است که دلسرد شدهاند و جایی نبوده که کارشان را چاپ کند و حمایت نشدند.»
درم بخش فعالیتهایی در زمینه تبلیغات (طراحی روی جلد کتاب)، تصویرگری کتاب کودک، پوستر، فیلم کوتاه، کارت پستال، تقویم و مشابه آنها دارد و از سال ۱۳۸۶ به بعد وارد عرصه انیمیشنسازی نیز شده بود.