
رادیو زمانه مینویسد گروه «سمورو» (Semuru ) در آلمان در همکاری با شرکت ضبط و پخش موسیقی آلمانی Detriti Records بر اساس شعری از علی اسداللهی نماهنگی منتشر کرده است.
سمورو نخستین نماهنگ خود را به زندانیان سیاسی تقدیم کرده است. این ترانه با سبک دارک ویو اجرا شده که مختص اشعار غنی ادبیست.
خاستگاه «دارک ویو» در انگلستان است اما به زودی به سراسر دنیای غرب، تا نیوزیلند و ژاپن گسترش یافت. موج دوم در اوایل سالهای دهه ۱۹۹۰ در آلمان و در ساحل غربی آمریکا شکل گرفت و بر کشورهای اروپایی اثر گذاشت. این ژانر از نویسندگان و شاعران سه قرن گذشته به ویژه نمایندگان جنبش رمانتیسم مانند نوالیس، ادگار آلن پو و مری شلی یا شاعرانی مانند جورج گوردون بایرون و ویلیام بلیک تأثیر پذیرفته است. همچنین ردی از سمبولسیم فرانسوی در آثار شارل بودلر و آرتور رمبو را هم در اشعار «دارک ویو» میتوان سراغ گرفت. این ژانرهمچنین از مدرنیستهایی مانند آلن فورنیه، فرانتس کافکا، جیمز جویس و هنری میلر و جی دی سالینجر و همینطور برخی شاعران اکسپرسیونیست مانند گوتفرید بن تأثیراتی پذیرفته است.
«سقوط» سروده علی اسداللهی در بیان فروپاشی محتمل است:
این هیبت پوشالی دد خواهد ریخت
فواره که بالا برسد خواهد ریخت
گفتی: «چه زمان کاخ ستم میریزد؟»
آن روز که باورت شود خواهد ریخت
زمانه مینویسد:
مرگخواهی و اندیشه فروپاشی که در «دارک ویوو» مشاهده میشود در موسیقی معاصر ایران در پیشگویی فروپاشی سقوط نظام سیاسی در شعر عبداللهی جلوهگر میشود و از این نظر به جای آنکه به فرد برگردد به مجموعهای معطوف است که فرد را سرکوب میکند.
اسداللهی ۳۰ آبان توسط سازمان اطلاعات سپاه بازداشت شد. او بیش از ۳۰ روز در سلول انفرادی تحت ضرب و شتم و بازجویی برای پذیرش اتهام «اجتماع و تبانی و تبلیغ علیه نظام» بود و سپس به زندان فشافویه منتقل و بعد از برگزاری دادگاه شامگاه ۹ اسفند ۱۴۰۱ از زندان آزاد شد.
بیشتر بخوانید:
علی اسداللهی: بهاریه ۱۴۰۲