با نگاهی به عقل آبی شهرنوش پارسی‌‌پور، نمایش تازه‌ای از نیلوفر بیضایی روی صحنه می‌رود

در اکتبر سال جاری نمایش تازه‌ای از نیلوفر بیضایی با نام «بازی در بازی» در تماشاخانه گالوس فرانکفورت آلمان روی صحنه می رود. این نمایش ارجاعاتی هم به رمان «عقل آبی» شهرنوش پارسی‌پور دارد. موضوع این نمایش رابطه بین زن و مرد و مسأله قدرت است.

مردی تلاش می‌کند با ستایش از زیبایی صورت دل زنی را به دست بیاورد. زن ابتدا از این ستایش‌ها لذت می‌‌برد اما به تدریج مرد پایش را از گلیمش درازتر می‌کند و زن که احساس می‌کند تحت تعرض قرار گرفته است، بازی را به هم می‌‌زند. در طول نمایش جابجا به رمان عقل آبی شهرنوش پارسی‌پور ارجاع داده می‌شود که تصویر کاملاً متفاوتی از زن عرضه می‌کند. نیلوفر بیضایی می‌گوید:

«نمایشی آغاز می‌شود و در طول اجرای آن بازیگر زن، بازی را قطع می‌کند و حاضر نیست به اجرا ادامه بدهد. او از نقش خود راضی نیست و توضیح می‌دهد که قرار بوده نمایش دیگری بر اساس رمان عقل آبی شهرنوش پارسی‌پور اجرا شود. از اینجا جدل میان بازیگر زن و بازیگر مرد آغاز می‌شود.»

نمایش «بازی در بازی» نوشته نیلوفر بیضایی است و خود او هم کارگردانی این نمایش را به عهده دارد. شیلان شهبازی، حمید سیاح‌زاده، ستاره سهیلی، مرتضی مجتهدی، ملیحه بابایی، هرمین عشقی و حمیدرضا مهنانی در این نمایش هنرنمایی می‌کنند.

پیش از بحران همه‌گیری ویروس کرونا در کشورهای غربی، نیلوفر بیضایی نمایش «اگر که عشق گناه است» را در تماشاخانه گالوس فرانکفورت روی صحنه برده بود. در این نمایش شاعران زن فارسی‌زبان از افغانستان، تاجیکستان و ایران از دوره‌های مختلف با یکدیگر روبرو می‌شوند و اندیشه‌ها و آرزوها و زندگی‌هایشان را با هم و با ما در میان می‌گذارند.

نیلوفر بیضایی از سال ۱۹۸۵ در تبعید در آلمان به‌سر می‌برد. او در رشته‌های ادبیات آلمانی، تئاتر- سینما و تلویزیون و تعلیم و تربیت از دانشگاه فرانکفورت تحصیل کرده و در سال ۱۹۹۴ گروه تئا‌تر دریچه را پایه‌گذاری کرد و به نمایش‌نامه‌نویسی و کارگردانی تئا‌تر پرداخت. از مهم‌ترین مضامین آثار نمایشی او هویت‌جویی و بیگانگی انسان ایرانی، مشکلات اجتماعی و خانوادگی زنان در پیش‌زمینه تبعیض جنسیتی و نیز حقوق اقلیت‌های مذهبی و جنسی است.

تاریخ و ساعت‌های اجرای نمایش «بازی در بازی» در تماشاخانه گالوس (+)

بشنوید:

بانگ

«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته است.

شبکه های اجتماعی