فاطمه اختصاری از شاعران مطرح ایران است. از او چندین مجموعه شعر در ایران و خارج از ایران منتشر شده است. نیروهای اطلاعات سپاه او را در آذر ۹۲ بازداشت کردند و بعد از تحمل روزها زندان انفرادی با قید وثیقه آزاد و به زودی ناگزیر به ترک ایران شد. او در حال حاضر ساکن نروژ است. فاطمه داستان هم می‌نویسد. داستان «پدر» از مجموعه داستان «ابی» برگرفته شده. این داستان را با صدا و اجرای او می‌شنوید، در بانگ – نوا:
داستان از منظر یک مرد معتاد در مستراح یک خانه درب و داغان با مصرف شیشه آغاز می‌شود و به شهر بازی می‌رسد. در این فاصله با تکیه بر غرابت زندگی یک آدم ولگرد موقعیتی شکل می‌گیرد: راوی معتاد داستان و همسرش با وضعیت خودشان آشنا هستند، اما آن را پذیرفته‌اند وهیچ کوششی هم برای دگرگون کردنش انجام نمی‌دهند. نه آرزویی در کار است و نه آرمانی و نه حتی چشم‌اندازی از کوچک‌ترین تغییر در میزان فلاکت. مثل این است که راوی معتاد این داستان اضمحلال را درونی کرده است. به یک معنا از درون او می‌توان به اضمحلالی که بیرون از او اتفاق افتاده پی برد. یک نمونه تعمیم‌پذیر؟ داستان که درباره حاشیه‌نشینان و حاشیه‌نشینی در جامعه ولایی است با یک اتفاق غیرمنتظره به پایان می‌رسد: کنایه‌ای از حداکثر انتظاری که از یک پدر معتاد در چنین محیطی می‌توان داشت. نام داستان هم بیانگر همین معناست: پدر در معنای کسی که در انتظار ذبح، بسمل شدگی، خفه شدگی و هلاک شدن است. یک داستان اجتماعی به قلم یک شاعر اجتماعی.
در تهران تا شهریور سال ۱۳۵۹ نزدیک به ۱۰ هزار و ۴۵۰ خانوار در چهار هزار و ۵۰۰ آلونک زندگی می‌کردند. پیشینه حاشیه‌نشینی و زاغه‌نشینی در ایران بیش و کم به سال ۱۳۱۱ برمی‌گردد. از کودتای ۲۸ مرداد به این سو حاشیه‌نشینی، به ویژه در تهران رشد فزاینده‌ای پیدا کرد و بعد از انقلاب هم با وقوع جنگ ایران و عراق و جنگ داخلی افغانستان و جاکن شدن عده زیادی از جنگ‌زدگان و رانده‌شدگان، حاشیه‌نشینی باز هم رشد بیشتری پیدا کرد و در دوران «سازندگی» و با توجه به تغییر شرایط اقلیمی در ایران و رشد خشکسالی و کنده شدن کشاورزان از روی زمین‌های برهوت به یک پدیده پایدار تبدیل شد. آمار دقیقی از حاشیه‌نشینان ایرانی دز دست نیست. گفته می‌شود که در تهران دست‌کم سه میلیون نفر حاشیه‌نشین و زاغه‌نشین‌اند. در مشهد ۸۰۰ هزار نفر در مناطق حاشیه‌ای شهر زندگی می‌کنند. ساکنان بسیاری از استان‌های مرزی ایران برای مثال سیستان و بلوچستان و خوزستان کلاً حاشیه‌نشین‌اند.
بر اساس تحقیق مشترک دفتر سازمان ملل در تهران و سازمان بهزیستی در سال ۱۳۷۷ در ایران حدود ۶۰ درصد افراد مبتلا به بیماری اعتیاد، متاهل بودند. در این فاصله این رقم به بیش از ۷۰ تا ۷۵ درصد رسیده است. الگوی مصرف مواد مخدر نیز به سمت مواد صنعتی تغییر کرده است.
