فریدون شهبازیان، آهنگساز و رهبر ارکستر برجسته ایران، شنبه ۲۲ دی در تهران درگذشت. او از ۹ دی به دلیل مشکلات تنفسی در بیمارستان طالقانی تهران بستری بود. شهبازیان با خوانندگان بزرگی مانند محمدرضا شجریان، عهدیه، علی‌اصغر شاهزیدی، عارف، سیمین غانم، پری زنگنه، اکبر گلپایگانی، علیرضا افتخاری، محمد اصفهانی و عبدالحسین مختاباد همکاری کرده است. از آثار مشهور او می‌توان به «جام تهی» با صدای شجریان، «کاشفان فروتن شوکران» و «رباعیات خیام» با دکلمه احمد شاملو، «گل گلدون من» با صدای سیمین غانم و آلبوم «چرخ گردون» اشاره کرد.
فریدون شهبازیان در سال ۱۳۲۱ در تهران متولد شد. او از کودکی با موسیقی آشنا شد و در هنرستان عالی موسیقی تحصیل کرد. در ۱۷ سالگی به ارکستر سمفونیک تهران پیوست و بعدها رهبری این ارکستر را بر عهده گرفت. او همچنین سرپرستی برنامه موسیقی «گل‌های تازه» در رادیو و تلویزیون ملی را پذیرفت.
شهبازیان در دهه ۱۳۵۰ با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان همکاری کرد و مجموعه‌هایی مانند «صدای شاعر» را با همکاری شاعرانی مانند احمد شاملو، مهدی اخوان ثالث و امیرهوشنگ ابتهاج تولید کرد. پس از انقلاب، او به موسیقی فیلم روی آورد و آثاری برای فیلم‌هایی مانند «آوار»، «شیر سنگی» و سریال «پائیزان» خلق کرد.
فریدون شهبازیان با خلق آثار ماندگار، نقش مهمی در تاریخ موسیقی ایران ایفا کرد و درگذشت او ضایعه‌ای بزرگ برای جامعه هنری کشور است.
نظر فرزاد میرحمیدی، دانش آموخته و کارشناس موسیقی درباره او را می‌خوانید:
فریدون شهبازیان آهنگسازی وسیع الطیف در آثار، شخصیت و برنامه‌های هنری بود، از همکاری‌اش با برنامه‌ی رادیویی «گل‌ها» تا بررسی آثار پاپ در کمیسیون «شعر و موسیقی» وزارت ارشاد به همراه علی معلم دامغانی و رهبری ارکستر ملی ایران.
صحبت درباره‌ی شخصیت هنری او، بحثی مفصل می‌طلبد اما در مورد آثارش در این مجال باید از خصوصیت بارز کارهایش گفت و آن طبع نیرومند موسیقی ایرانی است که تقریباً در تمام کارهایش از موسیقی برای مجموعه‌های شعر و دکلمه تا موسیقی پاپ و دیگر ژانرهای موسیقی غربی به گوش می‌رسد.
شهبازیان سبکی خاص در آهنگسازی داشت که او را میان تمام آهنگسازان بزرگ هم‌دوره‌ی خودش متمایز می‌کرد. تسلط او به شیوه‌های نوین آهنگسازی تلفیقی و آشنایی گسترده‌اش با سازها سبب می‌شد که کارهای او قابلیت استفاده در گونه‌های مختلف موسیقایی را بدست آورد. از همین رو شاید کمتر آهنگسازی هم‌دوره‌ی او تقریباً در تمام ژانرهای موسیقایی آثاری درخشان داشته باشد؛ از موسیقی مجلسی ایرانی تا موسیقی فیلم و موسیقی پاپ.
اگرچه اکثراً او را برای تنظیم‌هایش در موسیقی پاپ می‌شناسند و از همین‌رو در قیاس با آهنگسازان قدری همچون بابک بیات، واروژان و منفردزاده کمتر نامش در آلبوم‌های مشهور دوران خودش شنیده شد، اما در بسیاری از دیگر گونه‌های موسیقی از جمله در موسیقی دکلمه، آثاری درخشان از خود برجا گذاشت که دکلمه‌های احمد شاملو از جمله ماندگارترین آن‌هاست.
