«شکوفه کیمیای کهن» مجموعه‌ای از سروده‌های علی احمد سعید مشهور به ادونیس به ترجمه یدالله گودرزی در ۱۷۵ صفحه در نشر گویا در تهران منتشر شد.
علی احمد سعید اسبر معروف به آدونیس یکم ژانویه ۱۹۳۰ در روستای قصابین از توابع شهر جبله در شمال سوریه در خانواده‌ای کشاورز زاده شد. در سیزده‌سالگی برای رییس‌جمهور سوریه شعری نوشت و برای او فرستاد و همین شعر باعث شد که او بتواند در مدرسه ثبت‌نام کند. در سال ۱۹۴۷ به جای «علی»، نام «آدونیس» را که از اساطیر قدیم سوریه و لبنان برگرفته بود، برای خودش برگزید. در همان سال بود که اولین اشعارش را منتشر کرد و در سال ۱۹۵۴ نیز با لیسانس فلسفه از دانشگاه دمشق فارغ‌التحصیل شد.
در سال‌های ۱۹۵۵ و ۱۹۵۶ به خاطر هواداری از حزب ملی سوریه (حزب السوری القومی الاجتماعی) شش ماه به زندان افتاد و سپس به بیروت تبعید شد. یک سال بعد، مجله «شعر» را با همکاری دوست شاعرش «یوسف‌الخال» بنیان نهاد. او همچنین از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۹۵ مجله «مواقف» را منتشر کرده است.
آدونیس در لبنان مشغول تدریس در دانشگاه لبنان شد و همزمان تحصیلاتش را در دانشگاه سن ژوزف بیروت ادامه داد و در سال ۱۹۷۳ مدرک دکترای ادبیات را به‌دست آورد. در سال ۱۹۶۰ آدونیس برای نخستین بار مدتی به پاریس آمد و در این شهر اقامت گزید. همزمان در همین سال انتشارات معتبر گالیمار مجموعه شعر «ترانه‌های مهیار دمشقی» را به چاپ رساند. دو سال بعد او ملیت لبنانی گرفت و در ۱۹۸۰ به دلیل جنگ داخلی لبنان مجبور به ترک همیشگی این کشور شد. «الکتاب» یکی از مهم‌ترین کتاب‌های شعر آدونیس، که برای اولین بار به زبان عربی در سال ۱۹۹۵ در بیروت منتشر شده بود، موجی از تحسین را در فرانسه به دنبال داشت.
آدونیس طی دهه‌های گذشته، جوایز ادبی معتبری را از آن خود کرده و چندین سال است که از او به عنوان نامزد دریافت جایزه نوبل هم نام برده می‌شود. کتاب‌هایش نیز به زبان‌های مختلف از جمله فارسی ترجمه شده و چند سال پیش نیز به ایران سفر کرد و از جمله در شیراز به شعرخوانی پرداخت.
مصطفی خلجی در مقاله‌ای درباره او می‌نویسد:
«درباره نوگرایی و ابداعاتی که آدونیس در شعر معاصر عرب به‌وجود آورده، بسیار گفته و نوشته شده است. او علاوه بر اینکه عمیقاً وامدار و میراث‌خوار شاعران پیش از خودش است، معتقد است که نوگرایی شعر عرب و در کل نوگرایی عربی نباید جدای از نوگرایی غربی باشد.»
خلجی در ادامه می‌افزاید:
«اما فقط نوگرایی‌های ادبی آدونیس در تاریخ ثبت نشده است، بلکه نوگرایی‌های او در عرصه سیاست (جهان عرب) نیز توجه همه اندیشمندان هم‌زبانش را به خود جلب کرده است. به نظر او دین و سیاست باید در مقابل شعر سر خم کنند. او بر آن است که اهمیت یک شاعر به مراتب بیشتر از اهمیت یک سیاستمدار است و می‌گوید: «سیاست به مردم چیزی می‌گوید که مردم از قبل می‌دانستند؛ یعنی سیاست تقلید می‌کند. در حالی که شعر مثل عشق قابل تقلید نیست و بازتولید نمی‌شود؛ شعر به ما کمک می‌کند که بی‌وقفه خود را تازه کنیم. شعر مثل عشق‌ورزی‌ست و هیچ‌وقت به یک شیوه نیست.»
بیشتر بخوانید:
محمود درویش: «سربازی رؤیای زنبق‌های سفید می‌بیند» به ترجمه فیروزه زمانی
