مانی حقیقی، هانیه توسلی، فرشته حسینی، باران کوثری، علی مصفا، نهال دشتی و امیر حسین فتحی از فیلم «چرا گریه نمی‌کنی» در بیانیه‌ای اعلام کردند که در جشنواره فیلم فجر شرکت نمی‌کنند. در این بیانیه آمده است:
«امسال از دیدن نام خود در این جشنواره ننگ داریم و اگر در ارائه فیلم به جشنواره اختیاری داشتیم، مانع حضور آن می‌شدیم.»
هنرمندان سینما جشنواره فیلم فجر را تحریم کرده‌اند. از بین ۲۴ فیلم این دوره از جشنواره، تنها شش فیلم جزو فیلم‌های مستقل است که آن‌ها هم طبعاً زیر سقف سانسور تولید شده‌اند. سایر فیلم‌ها به نهادها و ارگان‌های وابسته به سپاه پاسداران و حاکمیت تعلق دارد. «چرا گریه نمی‌کنی» یکی از این فیلم‌هاست.
بنیاد سینمایی فارابی که وابسته به دولت است و بازوی اجرایی دولت‌ها در جمهوری اسلامی برای جاانداختن سیاست‌های فرهنگی در سینما به شمار می‌آید با ۹ فیلم رکوردار بیشترین فیلم در جشنواره تحریم شده فجر است. سایر فیلم‌ها به سازمان اوج، بازوی فرهنگی سپاه پاسداران و حوزه هنری و یک فیلم هم به پدافند هوایی ارتش جمهوری اسلامی تعلق دارد.
کیومرث پوراحمد، کارگردان فیلم «پرونده باز است» چهارشنبه گذشته با انتشار متنی در اینستاگرام تلویحاً از حضور در جنشواره فیلم فجر اعلام برائت کرد. پوراحمد یادآوری کرده بود که فیلم بعد از تهیه از اختیار کارگردان خارج است و تهیه‌کننده درباره حضور فیلم در جشنواره‌های سینمایی تصمیم می‌گیرد.
دو تن از تهیه‌کنندگان فیلم‌های جشنواره فحر از دامادهای مقامات نظام اند. محمد مهدی اسماعیلی، وزیر ارشاد اسلامی همزمان با اعلام فیلم‌های جشنواره فیلم فجر گفته بود این فیلم‌ها «کاملا با شعار جشنواره در یک راستا است.». شعار جشنواره هم در سال خونین سال جاری «اخلاق، امید، آگاهی» اعلام شده است. با توجه به کودک‌کشی و زن‌کشی و دخترکشی و تجاوزهای جنسی در زندان‌های جمهوری اسلامی و اعدام‌ها چنین شعاری را می‌توان به پوزخند و توهین به ملت ایران درک کرد. عفو بین‌اللمل اعلام کرده است مهدی محمدی‌فرد، جوان نوشهری محکوم به اعدام به دلیل تجاوز جنسی دچار پارگی . خونریزی مقعد است. «اخلاق، امید، اگاهی»؟
