بنیاد ژاله اصفهانی: نقد و بررسی «تاریخ بدن در ادبیات فارسی» اثر مهدی زرقانی با حضور این پژوهشگر

بنیاد ژاله اصفهانی در نظر دارد اثر پژوهشی «تاریخ بدن در ادبیات فارسی» اثر مهدی زرقانی را در جلسه‌ای که به طور ویدیو کنفرانس در «زوم» برگزار می‌شود با حضور پژوهشگر نقد و بررسی کند.

«تاریخ بدن در ادبیات» پژوهشی گروهی و بینارشته‌ای است که به بازنمایی بدن در ژانر‌های مختلف ادبیات کلاسیک ایران می‌پردازد. زرقانی در مصاحبه‌ای می‌گوید با دو هدف این اثر پدید آمده است: نخست اینکه محققان حوزه‌های مختلف علوم انسانی، متوجه قابلیت‌های متعدد گنجینه ادبیات فارسی شوند و دوم آنکه از طریق مطالعه بازنمایی بدن در ادبیات کلاسیک، با طرز نگاه اجدادمان به خود و به جهان آشنا شویم. به گفته این پژوهشگر «ما بدون بدن، هیچ ادراک و دریافتی از خود و دیگری نداریم و هر شناختی و حسی و دریافتی از خود و دیگری تنها به واسطه بدن و پس از عبور از صافی بدن امکان‌پذیر است.»

بنیاد فرهنگی ژاله اصفهانی یکشنبه ۲۰ آذر (۱۲ دسامبر) جلسه‌ای را به معرفی این کتاب اختصاص داده است. ورود به جلسه از طریق نرم‌افزار زوم و تحت شماره ۸۲۹۲۸۶۸۱۲۸۶ بدون نیاز به حرف رمز میسر است. این برنامه ساعت شش بعد از ظهر به وقت انگلستان، هفت بعد از ظهر به وقت اروپای مرکزی، نه و نیم شب به وقت تهران و یک بعد از ظهر به وقت شرق آمریکا آغاز و به طور زنده از شبکه فیسبوک هم پخش می‌شود.

سیدمهدی زرقانی استاد گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد است.  این پژوهشگر، همچنین صاحب آثاری همچون «تاریخ ادبیات ایران و قلمرو زبان فارسی»، «بوطیقای کلاسیک»، «نظریه ژانر» (مشترک با محمودرضا قربان‌صباغ) و «چشم‌انداز شعر معاصر ایران» و … نیز هست.

بنیاد ژاله اصفهانی در لندن یک انجمن مردم‌نهاد است که با هدف کلی «آموزش و ترویج فرهنگ، به شمول شعر، موسیقی، هنر، تاریخ و میراث فرهنگی، فارسی‌زبانان در سراسر جهان» در سال ۲۰۰۷ با فراخوان شماری از نویسندگان و شاعران و روزنامه‌نگاران و فعالان فرهنگی نام‌آشنا بنیان گذاشته شده است. برنامه قبلی بنیاد به بررسی اشعار بیدل دهلوی با حضور بهمن بنی‌هاشم، پژوهشگر این عرصه اختصاص داشت.

 برنامه قبلی بنیاد به بررسی رمان «ماه تا چاه» حسین آتش‌پرور همراه با سخنرانی کوشیار پارسی اختصاص داشت.

بیشتر بخوانید:

بانگ

«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته است.

شبکه های اجتماعی