نمایش «پس از توران»، روایت‌‌های تصویری از توران میرهادی، مادر ادبیات کودکان و نوجوانان در ایران

فصل اول مجموعه روایت‌های تصویری توران میرهادی از دوره‌های مختلف زندگی‌اش تحت عنوان «پس از توران» منتشر شد.

توران میرهادی متولد ۱۳۰۶ و دانش آموخته رشته روانشناسی تربیتی و آموزش پیش از دبستان از دانشگاه‌های فرانسه بود. او همراه با لیلی ایمن، معصومه سهراب و توران اشتیاقی در گفت‌و گو و همکاری با مقامات اجرایی وزارت آموزش و پرورش در دوران پهلوی دوم، نخستین سنگ‌بنای «نظام نهاد کودکی» در ایران را بنیان گذاشتند. آن‌ها به عنوان مشاوران برجسته وزارت آموزش و پرورش، نظام آموزشی ایران در سال‌های پیش از انقلاب را متحول کردند. در عرصه ادبیات کودکان، ناشران بزرگ را به انتشار کتاب‌های کودکان تشویق می‌کردند و در گفت و گو و مشاوره با دولت سرانجام طرح راه‌اندازی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان را که یکی از برجسته‌ترین نهادهای فرهنگی دوره پهلوی دوم بود، به تصویب رساندند. مجموعه نشریه‌های «پیک» که شامل پیک دانش‌آموز، پیک معلم و پیک خانواده بود، یکی دیگر از دستاوردهای آنان است.

فصل مجموعه روایت‌های تصویری توران میرهادی به دوران کودکی او اختصاص دارد. تاکنون چهار بخش از فصل نخست این مستند با نام‌های «چرا این فیلم را ضبط می‌کنم؟»، «گوشه‌ عروسک‌هایش»، «صندوق‌دار برادر» و «زنگ نقاشی»  پخش شده است.

 این مجموعه که بیش از هفت ساعت مرور خاطرات توران میرهادی به روایت او است، ۲۱ سال پس از ضبط، در اپیزودهای پنج تا ده‌دقیقه‌ای در روزهای پنج‌شنبه‌ هر هفته از صفحه‌های مجازی توران‌ میرهادی منتشر می‌شود و به زودی به صورت پادکست نیز در اختیار علاقه‌مندان قرار خواهد گرفت.

این مجموعه به کوشش نوید بلوچ در سال ۱۳۷۹ ضبط ویدئویی شد و با همکاری و مشورت‌های رخشان بنی‌اعتماد، مجتبا میرتهماسب، فواد خاک‌نژاد و حدیث رحمانی به شکل کنونی رسید و نخستین بار از ۲۶ تا ۲۸ خرداد (۱۶ تا ۱۸ ژوئن) ۹۸ در داخل و خارج از ایران در شبکه «هاشور» در اینترنت به نمایش درآمد. این مستند یکی از بخش‌های مجموعه «کارستان» درباره کارآفرینان ایرانی است که تولید آن از سال ۱۳۹۳ به ابتکار رخشان بنی‌اعتماد آغاز شد.

مجموعه «پس از توران» را در آدرس‌های زیر دنبال کنید:

Telegram: @tooranmirhadi

Instagram:@ touran_mirhadi_khomarlou

بیشتر بخوانید:

بانگ

«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته است.

شبکه های اجتماعی