شماره سوم گاهنامه ادبی کارگاه شعر و قصه فرانکفورت در بهار ۱۴۰۴ با مشارکت ۸۵ شاعر، نویسنده، داستان‌نویس و هنرمند منتشر شد. این شماره بر اساس یک سنت دیرپا در تبعید شکل گرفته است: تلاش‌های خودانگیخته و مستقل، بدون حمایت‌های مالی مرسوم برای ایجاد فضایی ادبی، چنانکه پیر و جوان، نام‌آشنا و گمنام، در آزادی، به دور از هرگونه سانسور زیر سقف زبان گرد هم آیند و به این ترتیب چراغ ادبیات فارسی در دنیایی خارج از چارچوب‌های جمهوری اسلامی روشن بماند. این تلاش که با نشریه الفبا آغاز شد، با نامه‌های کانون و انواع فصلنامه‌ها و گاهنامه‌ها ادامه یافت و به «آوای تبعید» (اسد سیف/جلال رستمی گوران) رسید و اکنون که آن نشریه انتشار خود را متوقف کرده، گاهنامه ادبی کارگاه شعر و قصه فرانکفورت همان راه را ادامه می‌دهد.
این گاهنامه که به پیشنهاد رضا باقری در سال ۱۴۰۳ آغاز به کار کرد، با هدف انتشار آثار ادبی با دیدگاه‌های انسانی و پرهیز از ابتذال، فعالیت خود را ادامه می‌دهد. شماره نخست در زمستان ۱۴۰۳ با همکاری ۳۵ شاعر و نویسنده منتشر شد و شماره دوم در بهار ۱۴۰۴ با مشارکت بیش از ۴۵ نفر و کیفیتی بالاتر به دست علاقه‌مندان رسید.
شماره سوم گاهنامه با ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود، از جمله ویژه‌نامه‌ای به زبان مادری گیلکی و پاسداشت یاد شاعران و نویسندگان تأثیرگذار در ۱۲۰ سال اخیر ایران، جایگاه ویژه‌ای در میان نشریات ادبی دارد. از ویژگی‌های این شماره می‌توان به تنوع آثار در بخش‌های شعر، داستان کوتاه، و هنر تئاتر و ادبیات اشاره کرد. داستان‌هایی چون «آخرین دیدار» از مونا امامی، «شرح درد اشتیاق» از فریبا ثابت و «حقیقت بی‌خانمان تاریخ» از حسین دولت‌آبادی از جمله آثار این شماره هستند.
گاهنامه کارگاه شعر و قصه فرانکفورت با حمایت از زبان‌های مادری، از جمله آثار شاعران و نویسندگان کُرد، افغان و گیلکی، تلاش دارد خلأ «واژه‌های نگفته» را برای فارسی‌زبانان و دیگر زبان‌های مادری خارج از ایران پر کند. این مجموعه همچنین با تشویق نویسندگان جوان و همکاری با قلم‌زن‌های کهنه‌کار، رویکردی مستقل و متمایز را دنبال می‌کند.
علاقه‌مندان برای ارسال آثار خود به شماره چهارم گاهنامه می‌توانند از طریق ایمیل [email protected] یا شماره واتس‌اپ ۰۰۴۹۱۷۶۷۰۱۳۶۳۰۱ با رضا باقری، مسئول گاهنامه، در تماس باشند.
