عدنان غُریفی، نویسنده، شاعر و مترجم در ۷۹ سالگی در اثر کهولت سن دور از زادگاهش، در تبعید، در آمستردام درگذشت. او در سال‌های آخر عمر به آلزایمر مبتلا شده بود و در خانه سالمندان تحت مراقبت قرار داشت. پیکر او شنبه ۱۶ اردیبهشت در هلند به خاک سپرده می‌شود.
غریفی در سال ۱۳۲۳ در خرمشهر متولد شد. او تحصیلات دانشگاهی‌اش را در دانشکده نفت آبادان نیمه‌کاره گذاشت. در سال ۱۳۴۳ همراه نویسندگانی چون محمد ایوبی، منصور خاکسار و ناصر تقوایی «جنگ هنر و ادبیات جنوب» را منتشر کرد اما بعد از دو سال حکومت پهلوی همه آنان را دستگیر و زندانی کرد. در زندان چندان مقاومتی نکرد و پس از آزادی از زندان به کار در رادیو و مجله تماشا پرداخت.
داستان‌های غریفی با سورئالیسمی رنگ‌پذیرفته از اقلیم جنوب مشخص می‌شوند. او از ویلیام فاکنر متأثر است و مضمون آثارش را غم از بین رفتن مظاهر سنتی در هجوم صنعت وابسته شکل می‌دهد.
بعد از انقلاب غریفی به حزب توده پیوست و بعد از دستگیری رهبران حزب توده ناگزیر به خارج از ایران گریخت اما در ۲۰ سال آخر زندگی‌اش بین هلند و ایران در رفت و آمد بود. او هرگز عضو کانون نویسندگان ایران و یا کانون نویسندگان ایران در تبعید نبود.
جز مجموعه داستان «شنل‌پوش در مه» (۱۳۵۵)، مجموعه شعر «این سوی عطر قبیله» و «یکی از کمدی‌ها»، «برای خرمشهر امضاء جمع می‌کنم»، «برنامه حرکت: امروز، این جا»، «به موشک بستن فرشتگان»، «نخل مشتعل»، «فروغ»، «خطابه آدم» و «ایران کجا است؟» ترجمه‌هایی از «شعرهای تبعید» عبدالوهاب البیاتی، رمان‌های «مردان در آفتاب» و «اّم سَعَد» غسَان کَنَفانی و رمان «نظارت دقیق قطارها» نوشته بهومیل هرابال را هم منتشر کرده است.
مجموعه شعر «برای خرمشهر امضاء جمع می‌کنم» از شاخص‌ترین اشعار او به شمار می‌آید.
غریفی از سال ۱۳۷۱ شروع به نشر گاهنامه «فاخته» کرد. این نشریه که هر شماره‌اش به ادبیات یک کشور اختصاص داشت هشت شماره دوام آورد. «مرغ عشق»، «چهار آپارتمان در تهرانپارس» و «سکه‌ها» را در هلند منتشر کرده است.
