هاشم رضی، ایرانشناس نام‌آشنا درگذشت

علی دهباشی، مدیر مجله فرهنگی بخارا از درگذشت هاشم رضی، ایرانشناس نام‌آشنا خبر داد. حکمت خسروانی، اوستا،گاهشماری جشن‌های ایران باستان، آیین زروانی دین و فرهنگ ایرانی در عهد اوستایی  از آثار اوست که در سال‌های اخیر مجوز چاپ دوباره دریافت نکرده است.

 دهباشی نوشته است:

هاشم رضی، پژوهشگر و نویسندۀ تاریخ ادیان جهان و ایران، سرانجام در بامداد امروز دوشنبه هجدهم بهمن‌ماه ۱۴۰۰ پس از یک دوره نقاهت جان به جان‌آفرین سپرد. هاشم رضی متولد ۲۶ تیرماه ۱۳۱۳ در تهران بود. دوران تحصیل را در تهران گذراند. به توصیه محمدتقی مصطفوی به پدربزرگش، زبان فرانسه را آموخت.

وی سپس به آموختن زبان انگلیسی و آلمانی پرداخت. به کتاب‌های باستان‌شناسی و دین زرتشت و نیچه علاقمند بود. توسط مدیر کتابفروشی طهوری با محمد مکری (محقق و زبان‌شناس) آشنا شد و از کتابخانۀ ارزشمند او بهره برد. از کتابهایی که در آغاز تألیف کرد، پنج آیین بزرگ جهان بود. سپس وندیداد، را از روی متن اصلی ترجمه کرد و برای آشنایی با لغات اوستایی و سانسکریت، نزد محمدرضا جلالی نائینی (هندشناس و تاریخ پژوه) به آموختن زبان‌های باستانی پرداخت.

بیشتر بخوانید:

هاشم رضی با تنی چند از ایران‌شناسان زمان خود رفت‌وآمد داشت، از جمله محمدجواد مشکور، رحیم عفیفی و ماهیار نوابی. به توصیه مهرداد بهار کتاب آیین پررمزوراز میترایی» اثر فرانتس کومن را ترجمه کرد که در دو جلد از سوی انتشارات بهجت منتشر شده است.

هاشم رضی از جهت روحیه اهل گفتگو و مصاحبه نبود. بارها به مجامع گوناگون دانشگاهی در داخل و خارج از کشور دعوت می‌شد اما علاقمند به شرکت در آن جلسات نبود. سال گذشته در حضور همسر ایشان خانم ملیکه‌بانو آشتیانی و دختر هنرمندشان خانم فیروزه رضی گفتگویی چندساعته با ایشان انجام داده بودم. قرار بود نشستی دیگر داشته باشیم که روزگار مجال نداد.

حکمت خسروانی، اوستا،گاهشماری جشن‌های ایران باستان، آیین زروانی دین و فرهنگ ایرانی در عهد اوستایی،  ازدواج مقدس تاریخ، زرتشتیان،  جشن‌های آب، جشن‌های آتش، جشن‌های گاهنبار ،  آیین پررمز و راز میترایی، معاد و آخرت‌شناسی در ایران باستان،  زرتشت پیامبر ایران باستان،

تاریخ مطالعات دین های ایرانی و آموزش خط میخی، برخی از آثار هاشم رضی هستند.

بیشتر بخوانید:

هاشم رضی: مغان چه کسانی بودند – پی دی اف

بانگ

«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته است.

شبکه های اجتماعی