وزیر ارشاد اسلامی به جای آنکه به فکر حل مشکلات پیچیده هنرمندان موسیقی در ایران باشد، چشم به صحنه‌های مجلل و موفقیت‌های هنرمندان تبعیدی و یا رانده از ایران دوخته است. کنسرت موفق همایون شجریان وانوشیروان روحانی یک نمونه دیگر از این موفقیت‌هاست.
همایون شجریان و انوشیروان روحانی دو هنرمند عرصه موسیقی ملی ایران از دو نسل متفاوت و با دو سبک متفاوت برای نخستین بار در مونترآل کانادا کنسرت مشترکی برگزار کردند. در نخستین شب از کنسرت مشترک این دو هنرمند قطعه ماندگار «ناوک مژگان» که قبل از این با صدای خوانندگان دیگری در خاطره‌ها مانده‌است، اجرا شد.
«ناوک مژگان» یا «غم عشقت مرا از پای افکند» بیش از صد سال قدمت دارد. این ترانه را نادر گلچین، هایده، ستار، دنگ شو و دیگران کرده‌اند.
علاوه بر این انوشیروان روحانی قطعه «ای یار من» را اجرا کرد و همایون شجریان نیز به جای هایده این ترانه را با پیانوی انوشیروان روحانی خواند.
روحانی آهنگساز تعدادی از مهم‌ترین آثار مهستی و هایده بوده است. از معروف‌ترین قطعات او می‌توان به «آواز جدایی» «راز خلقت» (دارم سؤالی از خدا)، «هوس»، «تولدت مبارک»، «دل کوچولو»، «مجنون تو»، «عاشق شدم من»، «سلطان قلب‌ها» و «گل سنگ» اشاره کرد.
جنجال دعوت وزیر ارشاد از هنرمندان برای بازگشت به ایران
در همان حال محمد مهدی اسماعیلی، وزیر ارشاد اسماعیلی ۲۰ دی گفته بود معین، خواننده ایرانی مقیم آمریکا می‌تواند به ایران برگردد و برای دریافت مجوز هم مانند سایر خوانندگان روال قانونی را طی خواهد کرد. معلوم نیست کدام خبرنگار این بحث را مطرح کرده بود. هیچ درخواستی هم از طرف معین برای بازگشت او به ایران مطرح نشده است. بحثی هم در توییتر بین ایرانیان درگرفت مبتنی بر این هشدار که معین بلافاصله بعد از بازگشت بازداشت و به اوین منتقل می‌شود.
وزیر ارشاد سپس در روز شنبه ۲۳ دی یک بار دیگر گفت:
«در جمهوری اسلامی ایران فضای مساعدی برای همه افرادی که می‌خواهند برگردند ایجاد کردیم. حق بازگشت خواننده‌ها را نمی‌توانیم سلب کنیم.»
پاسخ وزیر ارشاد را هم در کنسرت موفق معین در پاییز سال گذشته در استانبول می‌توان سراغ گرفت و هم در کنسرت موفق همایون شجریان و انوشیروان روحانی. به وزیر ارشاد اسلامی باید یادآوری کرد مسائلی مانند صدور حکم شلاق برای مهدی یراحی و یا احضار مکرر شروین حاجی‌پور و آزار و اذیت سایر هنرمندان به کنار، بهتر است به جای آنکه چشم به مجامع مجلل هنری در محیط تبعیدی بدوزد، به وضعیت معیشت و زندگی اکثریت هنرمندان موسیقی در خاک ایران، و به موانع فراقانونی صدور مجوز برای آهنگ‌ها، کنسرت‌ها، و موضوعاتی مانند نشان ندادن ساز در تلویزیون و بی‌توجهی به حق و حقوق هنرمندان و کپی رایت پخش آثار آنها از هر تریبون و هر رسانه‌ای که می‌توان فکرش را کرد توجه کند.
بیشتر بخوانید:
