به گزارش رادیو زمانه منصور یاقوتی ملقب به «گُل باخی» از مهم‌ترین نویسندگان جامعه‌گرای ایرانی شنبه ۸ دی بعد از تحمل یک دوره بیماری سرطان و در سن ۷۶ سالگی درگذشت.
منصور یاقوتی ۵ دی ۱۳۲۷ در روستای کیوه‌نان شهرستان سنقر استان کرمانشاه متولد شد؛ پس از مهاجرت خانواده‌اش به شهر کرمانشاه در هفت سالگی، تحصیلات ابتدایی را در مدرسه داریوش و دوران دبیرستان را در مدرسه کزازی کرمانشاه گذراند و موفق به دریافت دیپلم ادبی شد.
یاقوتی سپس به استخدام آموزش و پرورش درآمد و با معلمی در روستاها گذران می‌کرد. او در دوران پهلوی دوم به خاطر عقایدش چندین بار به زندان افتاد.
داستانهای منصور یاقوتی یا ریشه در خاطرات دوران کودکی نویسنده دارند یا حاصل تجربیات و مشاهدات او از زندگی روستائیان فقیر است. «زخم» (۱۳۵۰)، «گل خاص» (۱۳۵۳)، «کودکی من» (۱۳۵۴)، «با بچه‌های ده خودمان» (۱۳۵۴)، «داستانهای آهودره» (۱۳۵۵)، «مردان فردا» (۱۳۵۶)، «سال کورپه» (۱۳۵۶)، «زیر آفتاب» (۱۳۵۶)، «پاجوش» (۱۳۵۷)، «چراغی بر فراز مادیان کوه» (۱۳۵۵)، «توشای پرنده غریب» (۱۳۷۴)، مجموعه شعر «ماه و پرچین» (۱۳۶۹) و آثاری در زمینه گردآوری فولکلور، نقد ادبی، خاطره‌نویسی و داستان برای کودکان را منتشر کرده است.
در «زخم» یاقوتی تصویری از کار طاقت‌فرسای کودکان و گذران دشوار معلمان و دانش‌آموزان در غرب کشور به قصد برنمایی عدالت اجتماعی را به دست می‌دهد. از «گل خاص» به عنوان بهترین داستان او یاد شده است. این داستان هشداری‌ست درباره بیگانگی و از بین رفتن عطوفت انسانی. داستان در محلات فقیرنشین کرمانشاه می‌گذرد و موضوع جمع‌آوری گاری‌ها به وسیله شهربانی و جایکزین شدن تاکسی‌بارها به جای آن‌ها را مطرح می‌کند.
یاقوتی در مجموعه داستانهای «کودکی من» شرحی از مهاجرت خانواده روستایی به حاشیه شهر را به دست می‌دهد. یکی از بهترین داستانهای او رمان «چراغی بر فراز مادیان کوه» درباره مسائل ارضی و یاغی‌گری بر ضد نظام ارباب رعیتی است.
