مژگان کاوسی، نویسنده و پژوهشگر با تبرئه از اتهام «افساد فی‌الارض» به پنج سال و پنج ماه حبس محکوم شد

مژگان کاوسی

به گزارش خبرگزاری هرانا، مژگان کاوسی، نویسنده و پژوهشگر و از بازداشت شدگان در جریان قیام ملت ایران، از اتهام «افساد فی الارض» تبرئه و به حبس محکوم شد. او در خطر اعدام قرار داشت.

شعبه ۱ دادگاه انقلاب ساری کاوسی را از اتهامات فعالیت تبلیغی علیه نظام به ۸ ماه، توهین به رهبری ۱۸ ماه و اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور به ۳۹ ماه حبس تعزیری محکوم کرد. با اعمال ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، ۳۹ ماه حبس به عنوان مجازات اشد در خصوص این شهروند قابل اجرا است.

مژگان کاوسی سه شنبه ۲۹ آذر ۱۴۰۱ در شعبه ۱ دادگاه انقلاب ساری با حضور عثمان مزین و مازیار طاطایی، وکلای مدافع وی محاکمه شده بود.

دادسرای نوشهر اتهام «افساد فی الارض» را به او تفهیم کرده و با صدور کیفرخواست پرونده را به شعبه ۱ دادگاه انقلاب ساری ارجاع داد. دادسرای نوشهر عنوان کرده که «ترغیب مردم به درگیری و اشاعه فحشا از طریق انتشار مطالبی در صفحه شخصی وی» از جمله مصادیق اتهامی خانم کاوسی بود.

به گفته یک منبع مطلع، کاوسی در زندان قائمشهر به سر میبرد و قرار بازداشت او به تازگی تمدید شده است.

مژگان کاوسی، ۳۱ شهریور سال جاری توسط نیروهای امنیتی در منزل شخصی خود در نوشهر بازداشت و با پایان مراحل بازجویی در تاریخ ۵ آبان به زندان تنکابن منتقل شد. او نهایتا جمعه ۲۵ آذرماه به زندان قائمشهر منتقل شد.

کاوسی پیش از این هم به خاطر فعالیت‌های خود سابقه بازداشت و تحمل حبس را داشته است. او در جریان اعتراضات آبان ۹۸ بازداشت و به تحمل حبس محکوم شد. او نهایتا در دی ماه سال گذشته پس از تحمل ۲۰ ماه حبس از زندان کچوئی کرج آزاد شده بود.

از علائق فرهنگی مژگان کاوسی حفظ زبان کُردی در بین کُردهای کلاردشت است. او کتاب «فکر کن، رنگ کن» را با گویش کُردهای کلاردشت و با هدف حفظ این زبان نوشته است.   

کاوسی که از پیروان آئین یارسان است، در سال ۱۳۹۸ کتاب «انفال و سرگذشت تیمور، تنها بازمانده از گورهای جمعی زنان و کودکان انفال شده» را ترجمه و در انتشارات توکلی منتشر کرد که توسط انتشارات توکلی منتشر شد.

علاوه بر این فیلم داستانی کوتاه «هیوا» درباره تاریخ و زبان کردی در کلاردشت از آثار اوست.

بیشتر بخوانید:

بانگ

«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته است.

شبکه های اجتماعی