نامه‌ی اهل خراسان قصیده‌ای است از انوری ابیوردی، شاعر سده‌ی ششم هجری. این قصیده نامه‌ای است از زبان اهل خراسان به خاقان سمرقند در شکایت از ستمی که در پی هجوم غزان بر آنان رفته است. اگر‌چه عمده‌ی شهرت انوری به مدح و ستایش شاهان و امیران و وصف طبیعت است، در این قصیده او را در مقام شاعری اجتماعی می‌بینیم که کارد به استخوانش رسیده و روایت‌گر رنج مردمی است که همه چیز از کف داده‌اند و هیچ امید و پناهی ندارند.
در این روزهای بیم و امید که سوگ از پی سوگ بر ما ایرانیان آوار شده‌است، نامه‌ی اهل خراسان می‌تواند ما را با رنج‌ها و سوگ‌های پیشینیان ما پیوند دهد تا بدانیم که میهن ما-ایران- چنین روزهایی را تاب آورده و باز هم تاب خواهد آورد.
