کانون «هنر/فرهنگ/کنش» با انتشار بیانیه‌ای از همه هنرمندان، نویسندگان، ناشران و دست‌اندرکاران فیلم و نمایش ایران خواست که نهادهای نظارت و کنترل فرهنگ را به رسمیت نشناسند.
بله. همینطور بود. مامان را نشانده بودند روی طاقچه. مامان همان‌جا می‌نشست و همان‌جا غذا می‌خورد و همان جا هم می‌خوابید.
نشر مهری انتقال و عرضه کتاب سانسور نشده از دیاسپورا به داخل کشور را راه بهتری برای مقابله با سانسور می‌داند. با هادی خوجینیان درباره برخی سیاست‌های این نشر گفت‌وگو کرده‌ایم. می‌شنوید:
داستان‌های این مجموعه همگی درباره انسان‌هایی است که در وطنِ خود غریب‌‌اند. از خانواده، از دوستی، از زندگی، هیچ چیز نمانده است و اگر هم هنوز چیزی یافت می‌شود، در آن جایی نیست که باید باشد.
محمد حسینی، گاهی همیشه به تو فکر می‌کنم، به دردانگی‌ات در کویر،به شانه‌هایت در مرغداری، و به زیرزمینی که از چهل و چهار پله می‌گذشت، تا به سیاهی سلاخ‌خانه سلام دهد.
ساناز طوسی برنده پولیتزر ۲۰۲۳ می‌گوید: ما فرزندان خانواده‌های مهاجر با فراق بزرگ شده‌ایم. همۀ ما. ماها از روزی که به دنیا می‌آییم معنای جدایی از خانواده را می‌دانیم. ایرانی‌ها خیلی مقاوم هستند. فرهنگ ما روی خوشی به جشن و شادی نشان می‌دهد.
مسئولان نمایشگاه کتاب تهران تنها پس از یک روز از آغاز به کار این نمایشگاه، دستور دادند غرفه «نشر روزنه» تعطیل شود.
رُستن میان ما، مرثیه است. و آن که به قبرستان می‌رود، روزی، روزیِ ما را می‌آورد. سهم بردار، بر سنگ، لم‌یزرع بی‌سر، شیب گرفته سینه‌هام،بخشکان!
با این صورت کشیده مردانه که در نور روحانی می‌درخشه توی این شب تاریک. آقا من غریبم و کسی غیر از شما ندارم. زبونم لال خدا می‌دونه که من هم سهمی داشتم در امر ظهور شما بر این دیوار، اما مردم محل خیال می‌کنن که من می‌خواستم مانع ظهور شما بشم.
ساناز طوسی، نمایشنامه‌نویس ایرانی آمریکایی جایزه معتبر پولیتزر در سال ۲۰۲۳ را به خاطر نمایشنامه «انگلیسی» (English) از آن خود کرد.
توماج صدای کارتون‌خواب‌ها، کولبران و کودکان کار، فریاد بلند سال‌های فروخفته در خوف، صدای محکومین بدار، صدای پابرهنگان و فغان گرسنه‌گان، صدای داد و انزجار از استبداد، بیزار از ظلم پیران درنده‌خو.
داستان فارسی با زبانی غیرتخصصی آغاز می‌شود. اصلا زبان فارسی آن امکانات لازم را برای داستان‌پردازی در قالب مدرن ندارد. ندارد یعنی از لانگ زبان به در کشیده نشده. چرا می‌گوییم فارسی زبان تخصصی داستان نیست؟ (در حالی که تخصصی شعر هست.)
عاشق دو مرد بود که یکی از آنها شوهرش بود. مردها تقریباً هم‌سن و همقد و هم‌وزن بودند. موهای معشوقش خرمایی بود که به خاکستری می‌زد و کمی مجعد بود، موهای شوهرش اما طلایی بود که به خاکستری می‌زد و کمی پیچ و تاب داشت.
داستان‌های غریفی با سورئالیسمی رنگ‌پذیرفته از اقلیم جنوب مشخص می‌شوند. او از ویلیام فاکنر متأثر است و مضمون آثارش را غم از بین رفتن مظاهر سنتی در هجوم صنعت وابسته شکل می‌دهد.
هفتمین نمایشگاه کتاب «تهران، بدون سانسور» با همکاری ناشران مستقل خارج از کشور از ۴ مه ۲۰۲۳ /۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۲ آغاز شد و تا ۴ ژوئن/۱۴ خرداد هم ادامه دارد. نشر آسو، آفتاب، استورنوس، ایران آکادمیا، باران، پرستوک، پندار، ساتراپ، سام، سرای بامداد، شرکت کتاب، شهروند، دنا، دیار کتاب، روناک، زاگرس، عقل سرخ، فروغ، کتاب ارزان، ناکجا و نوگام به این مناسبت بیانیه مشترکی صادر کرده‌اند که می‌خوانید:
حمید فرازنده در ستون ۱۸۰ درجه «بانگ» دنیای شعری از آزاده طاهایی با تصاویر دریایی را می‌کاود که به تعبیر او در بیان وضعیت ما ساکنان کشتی شکسته در جهان پرتلاطم کنونی‌ست.
فقط یک چیز می‌خواستم: آزادی. «فریادی که دهان ندارد چشمانی که سو ندارد آسمانی که رنگ ندارد پاییزی که باران ندارد و پایانی که پایان ندارد…
رمانهای تاریخی منتقد ادبی فرمالیست، یوری تینیانوف، «تجربهگریهایی در فانتزی پژوهشی» بود. در ایران ما او را با «مرگ وزیر مختار» درباره قتل گریبایدوف می‌شناسیم. نگاهی به گستره آثار و اندیشه‌های او.
به‌مناسبت روز جهانی آزادی مطبوعات جایزه یونسکو در سال جاری به نیلوفر حامدی، الهه محمدی و نرگس محمدی اعطا شد. دبیرکل سازمان ملل از دولت‌ها خواست تا از سرکوب رسانه‌ها دست بردارند.
آرزوی مرجان، گردنبندی‌ست بر گردن عروس‌های خفته، و قطره‌‌ای آب در صدف پلک تو، پنهان ماند، تا تمام.
روز جهانی کارگر – سمیه‌سادات نوری، «روز بد» و «عاشورا در پاییز»، دو داستان نمونه از ادبیات کارگری ایران نوشته ناصر تقوایی را بررسی می‌کند.
