نگرشی که بهار به هنر و ادبیات دارد مبتنی بر رویکردی هرمنوتیکی است: همه چیز از متن می‌آید و به متن بازخواهد گشت. از سوی دیگر بهار تلاش می‌کند که تفکیک زیباشناختی یعنی مجزاساختن هستۀ ناب زیباشناختی را در نقد خود به‌مثابۀ یک فرایند استخراج‌گونه‌ای می‌بیند که فقط در همان ساحت می‌تواند عیان شود.
اینجا خاورمیانه است و زیر چشم‌های مردم تشنه از هفت تپه تا کوه‌های شنگال تیر می‌بارد و خدایی که در شش روز جهان را آفرید قرن‌هاست که در روز هفتم به خواب رفته است.
انتشارات آسمانا به تازگی با ویرایش امیر کلان مهدی گنجوی و آنیسا جعفری لاله جوانشی مجموعه مقالات سمپوزیوم مطالعات زبان مک‌گیل در سال ۲۰۲۳ را با عنوان «زبان، انسان و جامعه: ادبیات و زبان‌های اقلیت در ایران» منتشر کرده است.
پیرمردی کنار پنجره نشسته، سایه‌نما. دستش را ستون سر کرده، جوری که معلوم نیست دارد چرت می‌زند یا روزنامه‌ی روی میزش را می‌خواند.
یلدایتان خجسته باد!
به بلندای شب گیسوی زنان آزاده ایران و تابندگی خورشید چهرۀ فردایشان…
فرج سرکوهی در سخنانی بسیار روشنگر در کلاب‌هاوس ابتدا تعریفی از تئوری توطئه و اهداف آن به دست می‌دهد و سپس به این پرسش می‌پردازد که آیا واقعاً یک نظام دیکتاتوری می‌تواند همه فعالیت‌های مدنی را متوقف کند؟
نویسنده با بررسی تاریخی و اجتماعی، به نقش سانسور و ممیزی در محدود کردن آزادی بیان و اندیشه می‌پردازد و نشان می‌دهد که این پدیده تنها به دوران خاصی محدود نمی‌شود، بلکه ریشه‌های عمیقی در تاریخ و فرهنگ ایران دارد.
یک تحلیل جامع از رمان «هزارتوی خواب و هراس» با رویکردی آکادمیک و با استفاده از ابزارهای تحلیل ادبی و با تأمل بر مفاهیم پسامدرن مانند مرکز‌گریزی، خود-ارجاعی، هنجارشکنی، و التقاط‌گرایی و توجه ویژه به زبان و سبک نگارش خاص رحیمی و با در نظرداشت تاریخ تحولات سیاسی و اجتماعی افغانستان.
«قضیه توپ‌باد» فرشته مولوی به این نکته اشاره دارد که حتی قدرتی به وسعت قدرت خداوند نیز محدودیت‌هایی دارد. نویسنده و گوینده سخن به اهمیت ارتباط و شناخت، به خاصیت استبداد که انسان را مطیع و وابسته بار می‌آورد و سرانجام به محدودیت‌های یک قدرت کنترل‌کننده اشاره می‌کند. می‌شنوید:
نویسنده در این مقاله به ارتباط رمان با وقایع تاریخی و اجتماعی ایران اشاره کرده و نشان داده که چگونه نمادها و عناصر اسطوره‌ای به غنی‌تر شدن معنا و عمق داستان کمک کرده‌اند.
سیَس نوته بوم (Cees Nooteboom) متولد ۱۹۳۳ یکی از مشهورترین و پرکارترین نویسندگان معاصر هلند است. او تا کنون بیش از ۲۵ جایزه ادبی از
“خرگوش و خاکستر” در وهله اول داستان یک “گم شدن” است. دور شدن از خانه و کاشانه و مواجهه فرد با ساختارهای مردسالارانه‌ای که دیگر نه تنها دردی را از او دوا نمی‌کنند بلکه همچون سدّی جلو او ایستاده‌اند. زنانگی، مادرانگی، حضور پرقدرت پدر یا شوهر، ترس از اختگی و نازایی…و نظم و قانون و منطق مردسالاراز اضلاع مختلف این ساختارند.
پیام گوته روشن است: تفاوت‌‌های فرهنگی نه تنها مانع نیستند، بلکه فرصتی برای یادگیری و توسعه‌‌ی انسانی محسوب می‌‌شوند. این دیدگاه، برخلاف تمایلات جداسازانه‌‌ای که به جدایی هویت‌‌های ملی تمایل دارند، بر احترام و درک متقابل تأکید دارد.
در یک رویداد تاریخی، پرستو احمدی، خواننده ایرانی، چهارشنبه ۲۱ آذر در یکی از کاروانسراهای کهن ایران، کنسرتی را بدون حجاب اجباری برگزار کرد که به سرعت در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های بین‌المللی بازتاب گسترده‌ای یافت.
می‌خواهم ورق داستان کوتاه حاجی‌مراد اثر صادق هدایت را از خط موضوع حجاب روی امروز تا بزنم. سپس معنای «چادر» را در مجاز داستان مزبور و واقعیت امروز روشن بکنم.
محفل ادبی شب‌های بوستون دهمین سالگرد تأسیس خود را پشت سر گذاشت. امید فلاح‌آزاد مهمان ویژه پنجاه و پنجمین برنامه محفل ادبی شب‌های بوستون بود. اطلاعیه‌ای در این باره به دست ما رسیده که می‌خوانید:
محمد حقیقت (زاده ۱۳۳۱ در اصفهان) کارگردان، روزنامه‌نگار و منتقد سینماست.او در سال ۱۹۶۹ فیلم‌سازی را با ساختن فیلم‌های کوتاه هشت میلی‌متری در اصفهان آغاز
نوشتار زنانه، با بازتاب دادن تجربه‌های زیسته، عاملیت و مواجهه با هویت، حال چه هویت جنسی، چه هویت اجتماعی و فرهنگی، می‌تواند مسیری باشد برای فهم بهتر خود و حرکت به‌سوی صداقت در درک خویش.
مسلم منصوری، سینماگر در مستند «آخرین کلام» (به تهیه کنندگی لیلا قبادی) تصویری از احمد شاملو را در گفتوگوی ناصر تقوایی با شاعر ارائه می‌دهد.
هرگز ربکا را دوباره نخواهم دید. او نام پسرش را راجر خواهد گذاشت، به یاد پدرش. بچه من اما نامی خواهد داشت با طنین سنگ، چیزی بی‌چهره و بی‌خاطره .
میزگردی درباره داستان «شهر در شب» نوشته منا میرزایی برگزار شده است. میرزایی می‌گوید اصل برای او تخیل است. خاطره نمی‌نویسد. گفته‌های او در این میزگرد:
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنی‌پور و حسین نوش‌آذر اداره می‌شود.
