
چند شعر از محمد تاج
حرف اصلی شاعر در این شعرها، جستوجوی معشوق و تجلی عشق بهعنوان نیرویی الهی و آفرینشگر است که جهان و هستی را معنا میبخشد.
حرف اصلی شاعر در این شعرها، جستوجوی معشوق و تجلی عشق بهعنوان نیرویی الهی و آفرینشگر است که جهان و هستی را معنا میبخشد.
: باراک اوباما، رئیسجمهور سابق آمریکا، با انتشار فهرست مطالعه تابستانی ۲۰۲۵ خود، مجموعهای از کتابها را معرفی کرد که با کاوش در هویت، عدالت، و چالشهای اجتماعی، خوانندگان را به تأمل در پیچیدگیهای انسان و جامعه دعوت میکنند.
زینب موسوی، کمدین معروف به «امپراتور کوزکو»، با محتوای توهینآمیز علیه شاهنامه فردوسی، موجی از خشم عمومی را برانگیخت که زمینهساز اعلام جرم دادستانی تهران شد. این اجرا که با الفاظ رکیک و شوخیهای جنسی همراه بود فرصتی برای بهرهبرداری حکومت از ناسیونالیسم برای کسب مشروعیت فراهم آورده است.
لوکاچ در این مقاله، دون کیشوت را نه تنها اثری جذاب و سرگرمکننده، بلکه رمانی عمیقاً رئالیستی و انتقادی میداند که با طنزی ویرانگر، عاشقانههای پهلوانی قرون وسطایی را نابود کرد و رمان مدرن بورژوازی را بنیان گذاشت. او تأکید میکند که سروانتس از طریق شخصیتپردازی دون کیشوت و نمایش تضاد بین آرمانگرایی و واقعیت اجتماعی، تحولات تاریخی و نسبی بودن ارزشها را به تصویر کشیده و اثری خلق کرده که همزمان شاعرانه، انتقادی و تأثیرگذار است.
جنگ دوازده روزه ایران و اسرائیل فرصتی به وجود آورده که برخی آثار مرتبط با جنگ شهرها که در محاق افتاده بودند، مجدداً منتشر شوند. یکی از مهمترین این آثار رمان «شب ملخ» نوشته جواد مجابیست.
اوگن گومرینگر، شاعر برجسته و پدر شعر کانکریت اروپا، در ۱۰۰ سالگی درگذشت. این شاعر آلمانی-بولیویایی که با آثاری چون «سیلنسیو» و «آونیداس» مسیر شعر مدرن را تغییر داد، به دلیل نوآوریهای مینیمالیستی و جنجالهای فرهنگی، از جمله حذف شعرش از دانشگاهی در برلین، شهرتی جهانی یافت.
رمان «پرمافراست» اثر ویکتور رمیزوف، با نگاهی عمیق به زندگی کارگران اجباری گولاگ در سیبری یخزده دوران استالین، داستانی تکاندهنده از مبارزه برای حفظ انسانیت در سیستمی غیرانسانی ارائه میدهد. این اثر پرفروش، که با تکیه بر تحقیقات تاریخی و روایتهای داستانی شکل گرفته، نهتنها ادای احترامی به قربانیان اردوگاههاست، بلکه هشداری درباره تکرار سرکوب در تاریخ معاصر است.
حرف اصلی ندا معمار کرمانی در این شعرها، درهمتنیدگی عمیق احساسات انسانی با طبیعت، فقدان، و چرخههای پایانناپذیر زندگی و مرگ است.
نشر آسمانا از انتشار ویرایش تازهای از کتاب انگلیسی «داستانهایی از تهران» نوشته فرشته مولوی، نویسنده و مترجم برجسته ایرانی، خبر داد. این مجموعه که ابتدا به فارسی نوشته و سپس توسط خود نویسنده به انگلیسی ترجمه شده، اکنون با سه داستان جدید در دسترس علاقهمندان قرار گرفته است.
راوی در دو زمان موازی روایت میکند: در سیزدهسالگی، با تیروکمان یک پرنده (یاهی) را زخمی میکند، سپس آن را نجات میدهد، اما پرنده پس از بهبودی برای همیشه میرود. در چهلودوسالگی، او پس از رابطهی عاشقانه با معشوقهاش (میم)، این خاطره را مرور میکند و به تضاد بین خشونت کودکی، احساس گناه، و عشق بزرگسالی میاندیشد. داستان با نمادهای تکرارشونده و پایان باز، بر گسست انسان از طبیعت و جستجوی معصومیت ازدسترفته تأکید میکند.
رمان استرالیایی «پروتکل تورینگ» نوشته نیک کرایدون با به تصویر کشیدن آلن تورینگ، ریاضیدان برجسته بریتانیایی، به عنوان فردی دگرجنسگرا و تحریف وقایع زندگی و مرگ او، موجی از انتقادات را برانگیخته است. این بازآفرینی خیالی، که هویت همجنسگرای تورینگ و رنجهای تاریخی او را نادیده میگیرد، بحثهای داغی را درباره مسئولیت اخلاقی ادبیات داستانی در بازنمایی شخصیتهای واقعی به راه انداخته است.
مجموعه داستان کوتاه چراغهای عمارت داستان به گردآوری کیهان خانجانی توسط نشر مهری در لندن منتشر شد. این داستانها برگزیدههای چهارمین دوره جایزه ادبی مستقل واژهاند.
ساختار روایی داستان بر پایه دو خط روایی موازی استوار است: یکی مهمانی شلوغ میتبال و دیگری فضای آرام و منظم گلخانه کالیستو و اوباد. این دو خط روایی بهطور متناوب در طول داستان جابهجا میشوند و تضاد بین نظم و بینظمی را به تصویر میکشند. مهمانی میتبال، با شلوغی و آشفتگیاش، نمادی از آنتروپی در سطح اجتماعی است، در حالی که گلخانه کالیستو و اوباد، با نظم و تعادلاش، تلاشی برای مقابله با این بی نظمی را نشان میدهد.
در دنیای هنر و خلاقیت، علائین ری، هنرمند برجسته با مجموعه جدید خود به نام «روبروی ما» بار دیگر نگاهها را به خود جلب کرده
شیرین عزیزی مقدم در این جستار با بهرهگیری از بینامتنیت و ارجاعات ادبی، فرهنگی و تاریخی، به بررسی مضامین عشق، وطنپرستی، و مسئولیتپذیری در بستر دیستوپیایی رمان ۵۶ درجه، نوشتهی حسین نوشآذر میپردازد. شخصیت هما بهعنوان زنی کنشگر محور داستان است که با ارادهاش، سفر به وطن را رقم میزند؛ درحالیکه راوی، عاشقی منفعل؛ اما همراه، در پیِ مراقبت از اوست. نقد با تکیه بر نُمادها و تداعیهای ادبی نشان میدهد که ۵۶ درجه فراتر از یک روایت خطی، هشداری است دربارهی آیندهی ایران و دعوتی به عشق و مسئولیتپذیری جمعی.
شعر آزاد «میآیم» سروده دکتر سجاد قنواتی با ترجمه غزل قربانپور برای سومینبار جایزه ویژه یازدهمین دوره مسابقه ادبی بینالمللی شعر و داستان کوتاه ایتالیا را کسب کرد.
مضمون فلسفی اصلی داستان «اسبابکشی» نوشته بهمن پارسا از منظر ادبیات مهاجرت، «از خودبیگانگی و جستوجوی هویت در تبعید» است. خسرو، راوی داستان، بهعنوان یک پناهندهی سیاسی در محیطی بیگانه با انزوا، روزمرگی، و تزلزل هویتی دستوپنجه نرم میکند. او بین حفظ پیوند با هویت ایرانیاش (از طریق کتابها و خاطرات) و تلاش برای رهایی از زخمهای گذشته (مانند رابطهی شکستخورده با مهناز) سرگردان است. این داستان، تضاد بین اجبار پناهندگی و انتخاب مهاجرت را برجسته میکند و نشان میدهد که چگونه فقدان برنامهریزی و دوری از وطن، همراه با پوچی و امیدهای متناوب، هویت فرد را متلاشی و بازسازی آن را دشوار میسازد.
ریچارد بلر، پسر جورج اورول درباره نقش مادرش در خلق «قلعه حیوانات»، این تمثیل افسانهای در سال ۱۹۴۵ و چگونگی دشواریهای انتشار آن در گاردین مقالهای نوشته است که ترجمه آن را میخوانید:
فرانتس کافکا، نویسندهای که نامش با رمز و راز ادبیات مدرن گره خورده، در اوایل قرن بیستم رژیم غذایی گیاهی را انتخاب کرد؛ عملی که در زمان خود نوعی سرکشی بود. کتاب «Kafkas Kochbuch» عادات غذایی او را کاوش میکند و دریچهای به زندگی شخصی این نویسنده باز میکند.
رمان «روی نُت بمان» نوشته اکرم پدرامنیا، که در سال ۱۴۰۳ توسط نشر خانه نیکان در لندن منتشر شد، با نگاهی عمیق به یکی از تیرهترین دورههای تاریخ معاصر ایران پس از انقلاب ۵۷، حافظه جمعی ایرانیان را زنده میکند. این اثر چهارمین رمان این نویسنده، مترجم و پزشک پرکار است که با تجربه ترجمه آثاری چون «یولسیز» جیمز جویس و «لولیتا» ولادیمیر ناباکوف، هویت ادبی خود را تثبیت کرده است. با روایتی موازی از دو خواهر، گُردی و سودی، این رمان به بحرانهای اجتماعی، سیاسی و انسانی دهههای پس از انقلاب میپردازد و با زبانی هنرمندانه، لایههای پنهان زندگی زیرزمینی و مقاومت فرهنگی را آشکار میسازد.
در متن «خاطرات یک دیوانه – مورچه» نوشته فائزه جنیدی، راوی در فضایی پر از تخیل و آشوب ذهنی، گفتوگویی درونی و پراکنده را روایت میکند که در آن با هجوم افکار و کلمات مانند «قطار مورچهها» دستوپنجه نرم میکند. او از دردهای روانی، توهینها و فشارهای اطرافیان سخن میگوید و با زبانی طنزآمیز و گاه تلخ، به موضوعاتی چون بیماری، مصرف قرص و روابط پرتنش اشاره دارد.