شخصیت تو شفاف و حرف‌‌هایت پیچیده بود. مگر ذهن فیلسوفانه‌‌ی تو می‌‌توانست به زندگی نسبت شفافیت بدهد؟ اما شعرت نقطه‌‌ی اتصال این شفافیت و پیچیدگی بود تا عادل باشی و هر کس به اندازه‌‌ی توانش از آن برچیند.
مهدی یراحی، خواننده‌ای که به خاطر ترانه «روسریتو» در بازداشت است و برای او پرونده قضایی هم تشکیل داده‌اند در ویدیویی می‌گوید: «ممنوع‌الکاری برای من عادی و شوخی شده، اتفاقات بدتری هم بخواد بیفته پاش هستم.»
در این فصل از سال اینجا پرنده هم پر نمی‌زد، چه برسد به آشوبی که آن بیرون پاگرفته بود. حالا که همه چیز از تراز افتاده بود، حس می‌کرد تعادلش را از دست داده.
از آزادیم در هراسی، چون خفاش از آفتاب! به هفت بند گرانم می‌بندی، باز هم در ترسی! آواز می‌خوانم می‌ترسی! از خنده‌ی جوانم، وَ گیسوان افشانم می‌ترسی
کیوان مهتدی، نویسنده و مترجم که هم‌اکنون دوره حبس خود را می‌گذراند، پنجشنبه ۱۶ شهریور پیامی صوتی از زندان اوین منتشر کرد و در حمایت از جعفر ابراهیمی و کامیار فکور، شعری از پل الوار خواند. مقام‌های زندان یکشنبه ۱۹ شهریور به خاطر این کار او را به انفرادی تنبیهی منتقل کردند.
روسری‌هامان را برمی‌داریم/تا با آن برایت/کفنی بدوزیم./نه! از دستارت/طناب داری نخواهیم بافت./تو سال‌هاست/که مرده‌ای.
شمس آقاجانی، شاعر و منتقد ادبی در اثر پیامدهای ابتلا به بیماری کووید – ۱۹ در ۵۵ سالگی درگذشت. به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) رویا تفتی درگذشت همسرش را تأیید کرده است.
سروش لشکری، با تخلص «هیچکس» در سالگرد قیام ژینا ترانه تازه‌ای منتشر کذده است. عنوان این ترانه: «ما ادامه داریم».
در آستانه سالگرد قیام ژینا کانون نویسندگان ایران با انتشار بیانیه‌ای هشدار داد که جان ۱۳ زندانی سیاسی منتقل شده به زندان قزل‌حصار در خطر است. این زندانیان در اعتراض به وضعیت خود از پذیرفتن غذای زندان خودداری کرده‌اند و خواهان بازگشت به زندان اوین شده‌اند.
![عباس صفاری (زاده ۱۳۳۰ – درگذشته ۷ بهمن ۱۳۹۹) [۱] شاعر، طراح، نقاش، و مترجم ایرانی بود که در ایالات متحده آمریکا زندگی می‌کرد. او در بهمن ۱۳۹۹ به دلیل ابتلا به بیماری کروناویروس ۲۰۱۹ در آمریکا درگذشت. نشریه ادبی بانگ یاد و خاطره او را گرامی می‌دارد.](https://baangnews.net/wp-content/uploads/2023/09/mlCKheV.jpeg)
در کتاب دوربین قدیمی و اشعار دیگر، نوشته‌ی عباس صفاری تابلوهای بسیاری بر آلبومی پُرپرنده و باران چسبانده شده‌اند؛ شعر – نقاشی‌هایی که کلمه را ابزار آفرینش نقش کرده‌اند؛ نقش را ابزار عریان کردنِ زبان. رابطه‌ی این شعر – نقاشی‌ها و زبانِ استعاری چیست؟
صدای یک زن آزاده اما در بند. نازیلا معروفیان، روزنامه‌نگار بازداشتی در هنگام بازداشت مورد تعرض جنسی قرار گرفته است. او در یک فایل صوتی که به دست ایران اینترنشنال رسیده، با صدایی خسته و با بغضی در گلو گفته است:
علیرضا فیلی را با طناب در مغازه پدرش دار زدند. نویسنده در این روایت بر رمزگشایی از قتل حکومتی علیرضا بر اساس مستندات موجود متمرکز است.
فرشته مولوی، نویسنده با نگاهی به پشت سر می‌گوید ما اکنون، در موقعیتی قرار داریم که نه دیگر بازگشت به گذشته ممکن است و نه ماندن در وضعیت کنونی. به یک معنا چاره‌ای جز گذار از وضع کنونی باقی نمانده است.
جنازه‌ام را می‌بینم با آن پیراهن بنفش بلند و شال کرم‌رنگ دور کمر باریکم. پاهایم زیر بدن مردی است که صورتش را گلوله متلاشی کرده و ردِ خونش به زیر موهایم می‌خزد.
شهریار قنبری، ترانه‌سرا و شاعر نام‌آشنا ترانه قفس بس را با صدای خودش اجرا و به مهدی یراحی، خواننده و زندانی سیاسی تقدیم کرده است. این ترانه زیبا را با صدا و اجرای شهریار قنبری می‌شنوید:
دبیرخانه جشنواره نمایشنامه‌نویسی «اثر» با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرده است که نخستین دوره این جشنواره با حمایت موسسه فرهنگی راوی و در نکوداشت و پاسداشت محسن یلفانی برگزار می‌شود.
کانون نویسندگان ایران با انتشار بیانیه‌ای ضمن تأیید این خبر اعلام کرده است که گوهرین در سال ۱۳۸۰ از فعالیت‌های کانونی کناره گرفت ولی «هرگز به آرمان‌های آزادی‌خواهانه‌‌ی کانون پشت نکرد.»
رویا نونهالی، بازیگر سینما و تلویزیون شامگاه جمعه، ۱۰ شهریور، در مراسمِ شب ایران درودی در سالن شهناز خانهٔ هنرمندان بدون حجاب اجباری حاضر شد.
مهسا /نام رمز ماست/من در آستانه ایستاده‌ام /و هیچ آستانی از من نمی‌گذرد/تو را و پانصد وُ سی نفر دیگر را کشته‌اند/تو را و هزار وُ سیصد نفر دیگر را /تو را و آبان نود وُ هشت را /تو را و دی نود وُ شش را /تو را و سال هزار وُ سیصد وُ هشتاد وُ هشت را /از جمجمه شکانده‌اند/تو را و هزاران نام گمنام را /تو و هشت سال دفاع نا مقدس را /در گورستان های بی نشان کشته‌اند
آوا با نام هنری ویورا (viora) به تازگی ترانه‌ای از ساخته‌ها و سروده‌های خودش را منتشر کرده است. این ترانه «لالایی امید» نام دارد و در بیان این مفهوم است که امید از دست رفته را می‌توان بازیافت.
من با صدای تو زندگی کرده‌ام، مهدی یراحی. تو می‌توانستی در سمت قدرت بایستی. می‌توانستی سفیر حاکمیت باشی و در تورهای اروپایی، نمایش رنگین ایفا کنی تا سفره‌ی رنگین داشته باشی.
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنی‌پور و حسین نوش‌آذر اداره می‌شود.
