به گزارش شرق، این دادگاه صبح چهارشنبه ۲۷ دی در شعبه اول دادگاه کیفری استان البرز آغاز شد و با اینکه اعلام شده بود دادگاه علنی است اما از حضور خبرنگاران جلوگیری شد.
پری فیلمی به‌کارگردانی و نویسندگی داریوش مهرجویی ساخته سال ۱۳۷۳ است. این فیلم اقتباسی از رمان فرانی و زویی و داستان‌کوتاهِ یک روز خوش برای موزماهی نوشتهٔ جروم دیوید سالینجر است.
نیما بر این باور بود که ذهن انسان باید در طبیعت، و از طریق طبیعت کار کند، تا قدرت اعتراف و بازگویی شکست‌ها و خطاهایش را داشته باشد، بی‌آنکه درصدد برآید ازدنیای مادّی بگریزد.
به نوشته خبرگزاری دولتی ایسنا، این دو روزنامه‌نگار ممنوع الخروج بوده و تا زمان صدور رای دادگاه تجدیدنظر هر کدام با سپردن قرار وثیقه ۱۰ میلیارد تومانی بیرون از زندان خواهند بود.
روزی مثل امروز با آفتابی که آدم را دچار تهوع میکرد، همه در انتظار فاجعه‌ای گریزناپذیر بودند، نومیدی ناگهان تجسم یافت، مرگ در میان ما بود.
در رمان «توکای آبی» نوشته حامد اسماعیلیون روند مهاجرت یک فعال سیاسی و پیامدهای آن در زندگی او را بررسی کرده‌ایم.
وزیر ارشاد اسلامی به جای آنکه به فکر حل مشکلات پیچیده هنرمندان موسیقی در ایران باشد، چشم به صحنه‌های مجلل و موفقیت‌های هنرمندان تبعیدی و یا رانده از ایران دوخته است. کنسرت موفق همایون شجریان وانوشیروان روحانی یک نمونه دیگر از این موفقیت‌هاست.
شعری از مجید نفیسی به یاد به یاد عزت تیر‌باران‌شده در هفدهم دی ۱۳۶۰.
شروین حاجی‌پور، خواننده، ترانه‌سرا، آهنگساز معترض و برنده جایزه معتبر «گرمی»، جمعه ۲۲ دی از احضار خود به دادگاه برای آهنگ «برای» خبر داد.
بارنز دیرند زندگی را همچون فرایندی می‌بیند که می‌توان آنرا رنج‌اندوه خواند. فرایندی تاحدی شبیه به تراژدی ولی متفاوت با آن. تبلور یافته در دشواری‌ها، دلواپسی‌ها و شکستهای زندگی. بخش یا شاید بهتر است بگوییم بُعد مهمی از آن همان است که روح مدرنیته را بر می‌سازد.
بهزاد کریم‌خانی رمانی نوشته درباره یک خانواده ایرانی که بعد از اعدام مادر به آلمان پناهنده می‌شوند. پدر یک مبارز کمونیست است. یکی از فرزندان او تبهکار می‌شود.
جمشید دیگر خود را متعلق به جهانِ زندگان نمی‌‌دید و فکر میکرد که تا پا از بیمارستان بیرون بگذارد، رهگذرانِ پیاده‌‌رو رازش را از پیشانی خواهند خواند و از او دوری خواهند کرد. قسمتِ پُرِ لیوان این بود که حداقل از یک بیماریِ لاعلاج می‌‌مُرد و نه یک مرگِ خنده‌‌آور آنچنان که در خاندانِ او مرسوم بود.
وکیل مهدی یراحی، از صدور حکم ۲ سال و ۸ ماه حبس تعزیری و ۷۴ ضربه شلاق علیه این خواننده خبر داد.
اعضای کانون نویسندگان ایران همراه با شماری از علاقمندان به شاعر در سالگذرد قتل حکومتی آبتین بر مزار او گرد آمده بودند. کانون نویسندگان با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که مأموران این مراسم را ناتمام گذاشتند. بیانیه کانون را می‌خوانید:
لاهیجی متولد سال ۱۳۲۱ در تهران بود. او انتشارات روشنگران و مطالعات زنان را در سال ۱۳۶۲ و بعدها مؤسسه پژوهشی مرکز تحقیقات زنان را بنیان گذاشت.
«در این خانه برف می‌بارد» نوشته حامد اسماعیلیون یک تراژدی‌ست با پایانی مشخص. مخاطب از پیش می‌داند چه بر سر شخصیت‌های داستان می‌آید. می‌داند زن و دختری که در این تراژدی حضور دارند، قرار است در یک صبح تاریک در آسمان تهران، پروازی ابدی داشته باشند و راوی را با اندوهی جانکاه و خشمی جاودان تنها بگذارند.
پیش از ظهر ۱۸ دی‌ماه ۱۴۰۰، قلب پرشور بکتاش آبتین از تپش ایستاد. شعر وطن او.
برای نخستین بار نیروی نظامی یک کشور مبدأ یک هواپیمای مسافربری را منهدم کرد. مرثیه‌ای برای پرواز ۵۷۲ در سالگرد فاجعه با چند تصویر.
روانشناس رمان کی‌کاووسی نه تنها می‌کوشد با پرسش‌های مکرر خود به معمای قتل‌های عجیب پی ببرد، بلکه از منشی خود – که از شمّ پلیسی هم بی‌بهره نیست – می‌خواهد متهم را دنبال کرده، مدارکی جهت اثبات جرم متهم بیابد و در واقع، نقشی معادل “کارآگاه” به او می‌دهد.
انجمن قلم آمریکا بازداشت دوباره توماج صالحی، خواننده معترض در ایران، و حکم اخیر صادر شده علیه او را محکوم و اعلام کرد که این اقدام «بخشی از سرکوب گسترده‌تر و نگران‌کننده حق اساسی آزادی بیان در ایران است.»
منتظر، مأیوس، بی‌چراغ، زانو… بغل کرده‌ای که چه!؟ واژه‌ها را در پَرده می‌پایی، که چه؟! خودت را خسته به تاریکی‌ها، که چه که چطور که چرا…!؟
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنی‌پور و حسین نوش‌آذر اداره می‌شود.
