اما در ایران گرفتار اختاپوس حکومت اسلامی، اخیرن پدیدۀ وحشنتاکی رخ می‌دهد که در رژیم‌های تمامیت‌خواه و ایدئولوژیک، بی‌سابقه است. معترضین جوان آزاد‌شده از بازداشت‌های گشتاپویی، پس از آزادی و بازگشت به خانه، پس از چند روز خودکشی‌می‌کنند.
لئوپولد می‌گوید: “عجیبه، اون زمان‌ها من علیه جنگ ویتنام مبارزه می‌کردم. حالا هیچ نمی‌دونم اونجا چه خبره. ” من می‌گویم: ” هو، هو، هو، شی مین! ” و کفش‌های کوچول موچول خانم هونگ را روی سر و سینه‌ی لئوپولد تا ران‌هایش می‌لغزانم.
از سپیده رشنو می‌نویسم. راوی روایتی نو از ایستادن. او را به زندان افکندند. شکنجه‌اش کردند. سعی کردند با نشان دادن سیمای شکنجه شده‌اش در بدسیمای حکومتی‌شان، چهره‌ای شکست خورده از او نشان ما بدهند. نتوانستند.
این نوشته در پی طرح این نکته است که زبان در کاربردْ برانگیزنده‌ی نگرشی معین به جهان است. واحدهای کارکردی زبان همچون فعل، صفت و حروف اضافه دارای بار دیدگاهی هستند. هر یک از واحدها، بنا به کارکرد در گفت (گفتار و نوشتار)، نگرشی را دامن می‌زند.
شروین حاجی‌پور در ویدیویی اعلام کرد که دادگاه انقلاب حکم سه سال و هشت ماه زندان او را تأیید کرده است. او می‌گوید در حکم تجدید نظر ممنوع‌الخروجی او برداشته شده و در همان حال یادآوری می‌کند که به خاطر برخی مشکلات خانوادگی و تعلق خاطرش به ایران قصد خروج از کشور را ندارد.
ادنا اوبراین، نویسنده شهیر ایرلندی در نود و سه‌سالگی درگذشت. مهم‌ترین مضمون آثار او جایگاه زن در جامعه و روابط عاطفی محکوم به شکست است.
آن شب بارانی در استرینگ تاون، مانند دیگر شب‌های معمولی در هر شهر کوچکی بود. تندیس مریم عَذرا بالای سکوی سیمانی میدان به خیابان خالی از تردد چشم دوخته بود و تراموای تک مسیره، مقابل کلیسای قدیمی خستگی در می‌کرد.
«دیوان تاماریت و غزل‌واره‌های عشق تاریک» از مهم‌ترین سروده‌های فدریکو گارسیا لورکا به ترجمه علی اصغر فرداد در انتشارات پیام در آلمان به دو زبان فارسی و اسپانیایی در یک مجلد منتشر شده است. لورکا در «دیوان تاماریت» سنت شعری در شرق را با فرهنگ غرب آشتی می‌دهد. مهم‌ترین درونمایه این کتاب هم عشق و مرگ است.
می‌خواهم به تأثیراتی اشاره کنم که “هدایت” در نوشتن “سه قطره خون” خود از داستان کوتاه “گربه‌ی سیاه” نوشته‌ی “ادگار آلن پو” بهره‌مند شده است.
این رمان زندگی مادربزرگ جوانی به نام پری‌دخت و سارا نوه‌اش را دنبال می‌کند که به قصد خرید و زیارت به تجریش می‌روند و در زیارتگاه هنگام پس گرفتن کفش‌ها از مرد امانت‌دار با یک تغییر عمومی، ابتدا در همان مکان و بعد در شهر روبرو می‌شوند.
کانون نویسندگان ایران، در بیست و چهارمین سالگرد درگذشت احمد شاملو با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد که عصر روز سه‌شنبه دوم مرداد شماری از اعضای کانون نویسندگان ایران همراه با گروهی از دوستداران احمد شاملو در امامزاده طاهر کرج حضور یافتند تا یاد او را گرامی دارند. اما مأموران امنیتی مانند سال‌های گذشته مانع از حضور علاقمندان به شاملو بر سر مزار او شدند.
در کابل گویه است که بالای زور تسلیم نشو، الا اینکه زور پُرزور باشد و همگان گفته مه‌کنند که زورِ نداری پُرزور است. اینها در خاطر، نه یک افغانی پیسه در جیب، نه یک تکه نان قوتِ جان، از پُلچرخی بیرون رانده شدم.
مسعود کدخدایی، نویسنده، فیلم شعرخوانی خویی را در اختیار نشریه ادبی بانگ قرار داده است با این یادآوری که این فیلم تنها نسخه موجود از جلسه شعرخوانی خویی در ۱۱ مه ۲۰۰۷ در کپنهاگ است. از شما دعوت می‌کنیم از پس همه این سال‌ها که بر ما گذشته است، این برنامه را ببینید:
می‌خواهیم رمان مستانه خانوم، نوشته‌ی شیرین کبیری، را بخوانیم. می‌خواهیم چند وتر از دایره‌ی یک هستی را در آینه‌ی سخنانی دیگر به‌‌کوتاهی بخوانیم.
ر رمان «من در پرانتز»، با گوش کردن به نجوای درونی نیلوفر، دخترکی کم سن و سال، آهسته آهسته به زندگی او وارد می‌شویم و با پی‌گیریِ نثر پرکشش و روان نویسنده، بالیدن او را در فضا و شرایطی دنبال می‌کنیم که گویی برای بریدن بالِ پرواز او ساخته شده و ما در هر صفحه، منتظریم ببینیم که او با آن زندگیِ تحمیلی چه می‌کند.
خشکش زد، چطور ممکن است؟ این مرد به سرش زده! حتماً فروش‌اش پایین آمده و این اعلان را برای جلب مشتری بیشتر چسبانده است. اما نمی‌شود که؟، می‌آیند و مغازه‌اش را پلمب می‌کنند وخودش را هم می‌برند.
این کتاب که با همکاری دو پژوهشگر نوشته شده از نخستین تلاش‌ها برای درک اقتصاد سیاسی یکی از مهم‌ترین حرکت‌های اجتماعی در ایران است.
زن‌ها جلو بنگاه جمع شده‌اند. اکثرشان را نمی‌شناسم. روزبه‌روز بیشتر می‌شوند. بعضی از قدیمی‌ها دیگر نمی‌آیند. عوضش بیشتر تازه‌کارها می‌آیند. چند تایی جوان‌سال هم می‌بینم.
کوله‌ها که حالا سبک شده بودند دوباره روی دوش بچه‌ها قرار گرفتند، دیگر هر کسی می‌توانست خودش کوله‌اش را حمل کند، گله‌ی کوچک بچه‌ها از جاده‌ای رفتند که به تپه می‌رسید یعنی به سمت شمال غرب.
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنی‌پور و حسین نوش‌آذر اداره می‌شود.
