از ما
یارعلی پورمقدم: نگاتیو
توی خونواده کسی هست که سابقه‌ی تشنج داشته باشه؟ گفتم: مگه خونواده‌ای هست که متشنج نباشه؟ رو به رفیق ما که گیج‌وگول داشت بربر نگاش می‌کرد گفت: مگه خودت زبون نداری؟
۱۰ تیر ۱۴۰۰
توی خونواده کسی هست که سابقه‌ی تشنج داشته باشه؟ گفتم: مگه خونواده‌ای هست که متشنج نباشه؟ رو به رفیق ما که گیج‌وگول داشت بربر نگاش می‌کرد گفت: مگه خودت زبون نداری؟
از جولیا دونالدسون، نویسنده ادبیات کودک کتاب تازه‌ای منتشر می‌شود: «کرم ابریشم، خرس پشمی». مهم‌ترین ویژگی آثار او این است که راحت‌طلبی و عافیت‌اندیشی را از کودکان می‌گیرد و آنها را با واقعیت‌ها درگیر می‌کند.
جلیل! راستشه بگو…دلُم بی‌طاقت شده، ایی قد که می‌خوا سُر بخوره از سینه‌ام بیاد پایین و بِره پی ِاش بگرده… می‌ذاری عبامو بپوشُم برُم ایی طرف و او طرف بو بکشُم بلکه رد پاشو پیدا کنم؟ها؟ می‌ذاری؟… بخدا… بخدا درِ خونه فک و فامیل و اهل طایفه نمی‌رُم.
رمان تازه‌ای از ایشی گورو، نویسنده بریتانیایی برنده نوبل ادبی منتشر شده است: «کلارا و خورشید». اثری درباره مفهوم انسانیت و ماهیت عشق.
ادبیات برای گلشیری یعنی همه چیز؛ و نیستی یعنی آنجا که ادبیات نیست. این تعریفی است که با آنکه در نگاه نخست برازنده‌ی شخصیت ادبی او می‌نماید، اما موقعیتی است بس سوزاننده.
ه شادیار عمرانی، شهلا آقاپور، فریار اسدیان، احمد نیک‌آذر و داریوش معمار به‌عنوان اعضای هیئت دبیران دوره کنونی کانون نویسندگان ایران (در تبعید) و نعمت آزرم، سیاگزار برلیان و مجید میرزایی به‌عنوان هیئت دبیران انجمن قلم ایران (در تبعید) انتخاب شدند.
«انجل لیدیز» به قلمرو «داستان‌های ترکشی» تعلق دارد: داستان‌هایی که درگیر «موقعیت»هایی با ابعادی کلان و نیرومندتر از خودشان هستند و فقط جزئی از آنها به رؤیت روایت می‌رسند.
مراسم به آتش‌سپاری پیکر اسماعیل خویی، شاعر نامدار ایران در لندن به تاریخ شنبه ۲۶ ژوئن/ ۶ تیر ساعت ۱۱ در سالن آتش‌سپاری گلدرز گرین برگزار می‌شود.
جایزه «اینگه بورگ باخمن» از جوایز ادبی معتبر اتریش در سال ۲۰۲۱ به خاطر رمان «پسر عمو» به نوا ابراهیمی نویسنده ایرانی‌تبار آلمانی مقیم اتریش رسید. ارزش این جایزه ۲۵ هزار یوروست.
آدم، راوی رمان «آوارگان» امین معلوف یک لبنانی تبعیدی است که در پاریس زندگی می‌کند. مراد، دوست سالیان او در بستر مرگ است. این خبر که به آدم می‌رسد تصمیم می‌گیرد بعد از ۳۰ سال دوری از زادگاهش به لبنان بازگردد و هرچند که سال‌ها پیش با مراد کار او به اختلاف و جدایی کشیده، بر بالین دوستش حاضر شود.
یکشنبه ۳۰ خرداد شورای شهر تهران تصویب کرد که کوچه‌هایی به نام صمد بهرنگی، مهدی آذریزدی، هوشنگ مرادی کرمانی و همچنین جبار باغچه‌بان در حوالی خیابان حجاب نامیده شود. کیهان شریعتمداری معترض شد.
درخت سروی کنار جوی بود. جغدی روی شاخه نشسته بود. دختر زیر درخت سرو ایستاده بود با پیراهن سیاه بلند، باریک و مه‌آلود، با دو چشم درشت و متعجب درخشان گل نیلوفری به تو تعارف می‌کرد. پیرمرد پشت تنۀ درخت سرو ایستاده بود. شالمۀ هندی بسر بسته بود و با دو چشمان واسوخته نگاهت می‌کرد.
نشر فردوسی در سوئد رمان تازه‌ای از مسعود کدخدایی، نویسنده تبعیدی مقیم دانمارک منتشر کرده است. این رمان بخش پایانی سه‌گانه‌ای است که با رمان «تو هم آرام می‌گیری» آغاز و با رمان «مرز» ادامه می‌یابد. هر کدام از این رمان‌ها را می‌توان مستقل از دو اثر دیگر خواند.
در کتاب‌های گرسنگی (۱۸۹۰)، رازها (۱۸۹۲) و پان (۱۸۹۴)، نویسنده‌ی نروژی نوعی از مدرنیست در رمان را کشف کرد که با بکت به پایان رسید. ارمغان او حاصل وضعیت گرگ و میش و تاریکی غروب در ادبیات است.
تصویرهایی که از گلشیری دیده‌ایم، آنچه خود در ارائه آن مصرّ است و آنچه دیگران می‌سازند، چه اندازه اهمیت تاریخی دارد یا چقدر ارزش یادگاری؟
تم اصلی «عقرب کشی» مسأله فقدان است. فقدان معشوق و معلولیت جسمانی در قالب یک رمان عاشقانه و یک رمان ضد جنگ. موضوعات مهم دیگری هم طرح می‌شوند: انقلاب، نهضت دانشجویی، نهضت چریکی، مسأله اتوریته و فروپاشی مشروعیت و سرانجام تبعیض‌های قومی.
یکی از براداران کارامازف به برادر دیگرش: اشتباه نکن آلیوشا، این خدا نیست که من وجودش را نمی‌پذیرم، بلکه این جهان پر از بیدادی است که او آفریده است. من تنها می‌خواهم با احترام بلیطی را که به این دنیا در اختیارم قرار داده است برگردانم.
«در میان دو جهان، از قدرت تا ناتوانی در ایران» مشاهدات یک روزنامه‌نگار توانای ایرانی‌تبار از سرزمین مادری‌اش است. یک روایت مستند.
از ری‌را عباسی، شاعر، داستان‌نویس و بنیان‌گذار و دبیر جشنواره بین‌المللی شعر صلح رمان تازه‌ای منتشر شده است: «تن‌دادگی»، رمانی درباره انقلاب و جنگ از منظر جنینی که هنوز متولد نشده. این رمان را نشر «آی خانم» در کابل، پایتخت افغانستان منتشر کرده است.
برف یکدست بر کناره باریکه راهی که به کلیسای کوچک و کم‌جمعیت شهر می‌رسید، نور خورشید را انعکاس می‌داد. شهر به اسم شهر بود، سکونتگاهی پرت در جزیره پهناور با خانه‌های پراکنده روی تپه‌ها.
سیتسی دانگارمبگا در یک سه‌‌گانه با تکیه بر زندگی مردمان عادی روایتی مستند از تاریخ پسااستعمار زیمباوه به دست می‌دهد. «شرایط بحرانی» مهم‌ترین اثر اوست.