دادگاه بدوی، الهه محمدی و نیلوفر حامدی را به سال‌ها زندان و محرومیت از فعالیت سیاسی و رسانه‌ای و همچنین فعالیت در فضای مجازی محکوم کرد. این روزنامه‌نگاران به دلیل تهیه گزارش از قتل حکومتی مهسا ژینا امینی بازداشت شده‌اند.
محسن یلفانی به دلیل رویکردش به تئاتر اجتماعی سال‌های درازی را در زندان و در تبعید سپری کرده است. بانگ در هشتادسالگی او دوسیه‌ای را به این نویسنده مبارز و متعهد اختصاص داده.
سلمان رشدی که قرار است جایزه صلح اتحادیه ناشران و کتاب‌فروشان آلمان در سال ۲۰۲۳ را دریافت کند، جمعه ۲۸ مهر در یک نشست خبری در نمایشگاه کتاب فرانکفورت آلمان گفت که نگران وضعیت سیاسی کنونی جهان است اما نمی‌خواهد امید خود را از دست بدهد.
مونا مهرجویی، دختر داریوش مهرجویی و وحیده محمدی‌فر، در مراسم تشییع پدر و مادرش گفت: «احساس می‌کنم پدر و مادرم شانه‌هایم را گرفته‌اند و می‌خواهند که سرپا بمانم.» او در این مراسم، جمله پدرش مبنی بر اینکه «قاتلین میان ما هستند» را نیز تکرار کرد.
رضا شهابی، فعال سندیکایی و کیوان مهتدی، مترجم و عضو کانون نویسندگان ایران در واکنش به قتل داریوش مهرجویی و همسرش وحیده محمدی‌فر از زندان اوین بیانیه مشترکی منتشر کردند. آن‌ها در این بیانیه که با جمله معروف هوشنگ گلشیری بر سر مزار محمد مختاری آغاز می‌شود، یادآوری کرده‌اند که «در وضع موجود امور، هیچ امنیتی، حتی امنیت جانی برای دگراندیشان وجود نخواهد داشت.
دریافته‌ایم که هیچ انسانی برابرتر از انسانی دیگر نیست و حقوق انسانی فلسطینی و اسراییلی یکسان و هم‌ارزش‌اند.
نسرین ستوده در واکنش به قتل داریوش مهرجویی و همسرش نوشت: «این خبر در حافظه تاریخی هر ایرانی، یادآور قتل فجیع داریوش فروهر و همسرش است که به سالگرد قتل آنان نزدیک می‌شویم.»
خبری تکان‌دهنده. به گزارش خبرگزاری‌های داخل جسد داریوش مهرجویی و همسرش وحیده محمدی‌فر در ویلایشان واقع در شهرکی در حوالی کرج یافت شد. آن‌ها با ضربات چاقو به طرز فجیعی به قتل رسیده‌اند.
ویدئوهایی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده که بازدیدکنندگان را هراسان در حال تخلیه و دور شدن از موزه نشان می‌دهد.
یکشنبه ۱۲ نوامبر برای نخستین بار نمایش تازه‌ای از رضا علامه‌زاده در بورگرهاوس کالک در کلن آلمان روی صحنه می‌رود. این نمایش داستان دو مرد نام دارد.
میرشمس‌الدین ادیب سلطانی، فیلسوف، زبان‌شناس، نقاش، ریاضی‌دان، نویسنده و مترجم متون مهم ادبی و فلسفی صبح پنجشنبه ۲۰ مهر در بیمارستان ایرانمهر تهران درگذشت.
رییس سازمان اطلاعات فرماندهی انتظامی استان سمنان، از بازداشت شماری از اعضای «یک گروه ۱۰۰ نفره رپرهای زیرزمینی» به‌اتهام «ساخت و انتشار» یک ویدیو خبر داده است.
نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی در ایران به عنوان برنده جایزه صلح نوبل معرفی شد.
آکادمی نوبل اعلام کرده است مهم‌ترین جایزه ادبی جهان را به خاطر «کاهش زبان برای بازنمایی اضطراب و درماندگی به عنوان قوی‌ترین احساسات انسانی با ساده‌ترین کلمات روزانه» اهدا می‌کند.
نشر آسمانا در تورنتو کتاب تازه‌ای منتشر کرده است: زنان کُرد در بطن تضاد تاریخی فمینیسم و ناسیونالیسم نوشته شهرزاد مجاب. این کتاب گام مهمی‌ست برای شناسایی مهم‌ترین چالش‌ها در زمینه جنسیت و قومیت.
صالحی در این نامه وکلایش امیر رئیسیان و رزا اعتماد انصاری را عزل کرده است. رزا اعتماد انصاری در گفت‌و‌گو با روزنامه شرق، وضعیت جسمی این رپر معترض در زندان را «پایدار» و «غیراورژانسی» عنوان کرده بود.
همزمان با اخراج استادان دانشگاه، دامنه سرکوب‌ها به کافه‌های مرکز تهران رسید. رسانه‌‌های وابسته به نهادهای نظامی ادعا می‌کنند که این کافه‌ها مرکز سازماندهی اعتراضات بوده است.
وکیل توماج صالحی ادعا کرده بود که این خواننده معترض زندانی از مراقبت‌های پزشکی برخوردار است. توماج صالحی اما روایت دهشتناکی به دست داده است که سخنان وکیل را کاملا نقض می‌کند.
او در این نامه نوشته که زندانی جان باخته که «شصت و چند ساله» بود، به دلیل «اختلاف حسابی کلان با شخصی حکومتی» به زندان افتاده بود و بر اثر «عوارض خون‌ریزی معده» درگذشت.
کنفرانس بین‌المللی «زن، زندگی، آزادی» قصد دارد با بررسی انواع خشونت‌های جنسی و جنسیتی در ایران و خاورمیانه از زوایای سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و تاریخی یک گفتمان جهانی برای مقابله با خشونت جنسی و جنسیتی بیابد.
کانون در جریان قیام در چه وضعیتی قرار داشت و هم‌اکنون با توجه به بالا گرفتن سرکوب‌ها در چه وضعی قرار دارد؟ بیانیه‌های کانون تا چه حد موثر بودند؟ کانون نویسندگان ایران در تبعید که نویسندگان آزادیخواه تبعیدی را زیر سقف خود گرد آورده و همچنین نویسندگان و شاعران تبعیدی در خارج از ایران چه تلاش‌هایی برای شکستن سانسور و رساتر شدن صدای خواسته‌های ملت انجام دادند؟
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنی‌پور و حسین نوش‌آذر اداره می‌شود.
