رد چنگ و دندان‌های حاکمیت بر تن و چهره‌ی تیاتر شهر را می‌توان در سیاست‌های، طرد، جداسازی و محاصره‌ی این فضای مردمی در سال‌های اخیر به‌خوبی تشخیص داد. آنها به هر کاری دست زده‌اند تا آنجا را تسخیر کنند، حصارکشی تنها یکی از این تلاش‌هاست.
باید دامنه‌ی این جنبش مردمی کنونی از حالت تنها همبستگی با اعتراضات در خوزستان (برای آب) فراتر برود، سراسری شود، و همه‌ی جنبه‌های مختلف تضادهای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، معیشتی، اقلیمی، بهداشتی، تبعیض قومی… جامعه ایران امروز را در بر بگیرد.
رای ادامه زیستن باید چیزی برای خوردن داشت، مردم خوزستان اما ندارند. برای زیستن باید کار داشت، مردم خوزستان اما ندارند. برای زیستن باید بهداشت و مسکن داشت که مردم خوزستان ندارند. و این‌ها همه در شمار حداقل امکانات زندگی‌ست که دولت باید برای شهروندان خویش تهیه کند.
کانون نویسندگان ایران اعلام کرد دسترسی به اینترنت آزاد و نامحدود را حق همگان می‌داند و بر اساس منشور آزادی‌خواهی و سانسورستیزی خود، خواهان برچیده شدن تمام اشکال سانسور است.
معترضان به زبان عربی و فارسی فریاد می‌زنند: آب! آب! ما تشنه‌ایم. دام‌هایمان دارند می‌میرند. آن وقت حکومت مثل همیشه پاسخ این صداها را با گلوله می‌دهد.
انسان‌ها در مجموع و در یک مقیاس واحد تعریفی مشخص و یکسان دارند ولی زمانی که آنها را به افراد یا گروه‌های مختلف خاصی تقسیم کنیم، آنگاه متفاوت می شوند. به همین دلیل نمی‌توانیم همه را حتا در یک «فاجعه »یکسان ببینیم تنها چیزی که در یک فاجعه مشترک است خود «فاجعه» است.
«آقا، آقا، مظاهرات سلمیه، چرا آتیش میزنی… کاملا سلمیه، چرا تیر میندازی… تو که خاکتو نبردن، آبتو نبردن، گوش کن، ما آب و زمینمون رو
من چند هزار داستان بنویسم تا هور لبریز شود، و صاحبان گاومیش‌های سیراب و شاد به جان من و داستان‌هام دعا کنند؟ داستان باید رودی شود که جریانش را به سوی تشنگان تغییر دهد.
همبستگی نویسندگان با اعتراضات خوزستان ادامه دارد. ۵۵ روزنامه‌نگار اعلام کردند برخی خبرنگاران اجیر شده دولتی «روایتی دست‌ساخته و سفارشی» به عنوان روایت خوزستان منتشر می‌کنند.
حمایت از اعتراضات مردمی در خوزستان ادامه دارد. رضا علامه‌زاده ویدیوکلیپ تازه‌ای منتشر کرد. کانون صنفی معلمان گیلان اعلام کرد صدای معترضان خاموش شدنی نیست و شهرنوش پارسی‌پور نیز اعلام کرد دلش با مردم خوزستان است.
بیش از ۹۰ کارتونیست و ۷۰ نفر از فعالان سیاسی و مدنی و روزنامه‌نگاران کرد حمایت خود را از اعترضات خوزستان اعلام کردند. در تجمع تورنتو، حامد اسماعیلیون، نویسنده و سخنگوی انجمن جانباختگان «پرواز ۷۵۲» در سخنانی ضرورت مقاومت در برابر بیدادگری را یادآوری کرد.
هیچ نویسنده و شاعری کلامی نمی‌یابد، تا آن چنان که درخور باشد، تسلا بدهد و تسلیت بگوید به بازماندگان سرکوب و سوگواران کشتار در این بَلاکربلایی که حکومت اسلامی ساخته.
وزارت فرهنگ یا وزارت ارشاد؟ در دوران رئیسی می‌خواهند کار را یکسره کنند. رئیس سازمان تبلیغات اسلامی قرار است تصدی وزارت ارشاد را به عهده گیرد.
کانون نویسندگان ایران از سانسور مطبوعات ایران نیز انتقاد کرد و نوشت با وجود مشکلات فراوان، «از این نابسامانی‌ها و فریادهای اعتراض در آنها نشانی نیست».
کانون نویسندگان ایران با همراهی برخی شاعران و کنشگران اجتماعی در اقدامی به جا و به موقع ضمن حمایت از اعتصابات کارگران پیمانی صنعت نفت مشکلات کارگران ناشی از خصوصی‌سازی‌ها و انفعال وزارت کار درآمیخته با بحران معیشتی دانست.
آنچه که در غرب پشت علاقه به عرفان شرقی نهفته است، در عمل چیزی نیست جز اندیشه‌های عام‌پسند شاعران کم‌مایه. اثر پژوهش ناصر کنعانی این معنا را اثبات می‌کند. .
فصل اول مجموعه روایتهای تصویری توران میرهادی از دوره‌های مختلف زندگی‌اش تحت عنوان «پس از توران» منتشر شد.
اشعار «نامه‌های خصوصی‌ی بهادر درانی و آهو حسانی» در پنج دفتر یا به تعبیر شاعر زیر سقف «پنج دژ» گرد آمده‌‌اند. زیبا کرباسی این اشعار را در فاصله بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴ نوشته است.
ظاهراً در سال‌های اخیر در اندیشه دولت‌آبادی وازدگی بر واقع‌نگری غلبه پیدا کرده است. نمونه‌اش: پافشاری او بر حمایت از قاسم سلیمانی.
انتشارات جاویدان دو کتاب «تنگسیر» و «انتری که لوطی‌اش مرده بود» نوشته صادق چوبک را به مناسبت تولد این نویسنده تجدید چاپ کرد.
در ادامه تلاش‌ها برای بازسازی میراث فرهنگی عراق، موزه بریتانیا بیش از دو هزار جلد کتاب از آثار ماندگار ادبیات تبعید را به کتابخانه موصل اهدا کرد. کتاب‌هایی با مضمون فقدان و رانده‌شدگی و ویرانگری در کتابخانه‌ای که خود در اثر ویرانگری فرهنگی غارت شد.
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنی‌پور و حسین نوش‌آذر اداره می‌شود.
