مرتضا نگاهی – صادق چوبک شاعر نبود و ادعای شاعری هم نداشت اما مانند هر ایرانی دیگر، گاه، از دل برآمده‌هایی در ذهنش شکل می‌گرفت و روی کاغذ جاری می‌شد. در اوایل “چکامه”شان می‌خواند ولی بعدها نام “ترانه” بر آنان گذاشت. آرزو داشت که آن “ترانه”ها روزی، روزگاری منتشر شوند..
راستی می‌دانی این مردمِ غمگینِ هزارچشم از تو چه می‌خواهند؟ مردم که خواب در چشم‌هایشان شکسته است شاید که از تو می‌خواهند هزار بار به خوابِ پریان پا بگذاری
ناتالی لویسان، روزنامه‌نگار روزنامه لیبراسیون چاپ فرانسه در سال ۲۰۱۱ به دیدار ایرج پزشکزاد رفت و با او گفت‌وگویی انجام داد. در مقدمه این گفت‌وگو لویسان رمان «دایی جان ناپلئون» را معرفی کرده و تصویری کلی از این اثر و غارت آن در بازار سیاه کتاب در ایران و در روسیه به دست داده است.
گریه نکن مریم جان، گیسو‌‌انت را بشوی با آب ِ لبریز از گل مریم، آنها را بباف در دو ریسه‌ی بلند توری سفید بپیچ بر، یکی را قیچی کن،برای مادر بکتاش بفرست
به تازگی نشر چشمه در ایران مجموعه داستانی با عنوان «کلاهی که پس معرکه ماند» به قلم محمد کشاورز منتشر کرده است. نغمه کرم‌نژاد در مقاله‌ای چند داستان از این مجموعه از جمله «اصطبل تشریفات»، از نخستین داستان‌هایی که در نشریه ادبی «بانگ» منتشر شد را بررسی کرده است.
قتل تبهکارانه بکتاش آبتین در زندان‌های همیشه کرونایی جمهوری اسلامی موجی از همدلی و دریغ را در میان شاعران ایرانی برانگیخته است. دو شعر دیگر در گرامی‌داشت یاد عضو به قتل رسیده کانون نویسندگان ایران.
حافظ موسوی، از شاعران برجسته ایران و از اعضای کانون نویسندگان ایران در مصاحبه با عسل عباسیان، روزنامه‌نگار می‌گوید بکتاش آبتین با اشعار تغزلی آغاز کرد اما به تدریج به شعر اجتماعی روی آورد.
یکی از مهم‌ترین مشکلات در محیط تبعید، فقدان منابع و شناخت‌نامه‌های قابل اتکا برای درک خدمات و آثار چهره‌های تبعیدی است. به دلیل نفوذ و دخالت جمهوری اسلامی برای تداوم بخشیدن به «حذف» مخالفان و دگراندیشان، رد بسیاری از چهره‌های تأثیرگذار تبعیدی را حتی در ویکی‌پدیای فارسی هم نمی‌توان سراغ گرفت.
یاران آبتین در کانون نویسندگان ایران، به دلیل فضای امنیتی حاکم بر مراسم خاکسپاری نویسنده به قتل رسیده ایرانی نتوانستند پیام همبستگی را بر مزار او قرائت کنند. این پیام را اکنون کانون نویسندگان ایران منتشر کرده است.
ظهر دی‌ماه هزار و چهارصد است و باد موهات را می‌آشوبد و زنجیر از پاهات می‌گسلد بکتاش. ظهر دی‌ماه هزار و چهارصد، سوزی به سوزانندگی آذر هفتاد و هفت، صدا را به خون می‌کشد در حلقوم بریده، در تن زنجیرشده به تخت و نگاه بهت‌زدهٔ شاعران.
«بی‌باد، بی‌پارو» مجموعه‌ای از ۱۲ داستان است که هر یک سرگذشت زنی را روایت می‌کند. این کتاب را نشر چشمه در سال ۱۳۹۵ منتشر کرده است.
پزشکزاد در رمان «دایی جان ناپلئون» موفق به برنمودن یک دوران رو به زوال از طریق شخصیت‌های داستانی خودش می‌شود. دوره‌ای که بیمارگونگی‌اش از طریق نوکرِ ارباب به دوره‌های بعد انتقال می‌یابد. دوره «مش‌قاسم‌ها». سال‌ها پیش ایرج پزشکزاد در نشست انجمن فرهنگ آزاد در پاریس سخنانی درباره طنز ایراد کرد. می‌خوانید:
ندانیان سیاسی در دو زندان تهران بزرگ و رجایی‌شهر در دو بیانیه جمهوری اسلامی را مسئول مرگ بکتاش آبتین، شاعر و فیلمساز و عضو کانون نویسندگان ایران دانستند و از «بی‌توجهی» نهادهای بین‌المللی به کشتن زندانیان سیاسی در ایران انتقاد کردند.
کنایه‌ی تلخی است مرگ/شاعر نمی‌خواست بمیرد/دل به طوفان اقیانوس زد و /تمام کلمات به جایی رفتند/تا دوباره بیاشوبند.
جلسه محاکمه احمد زاهدی‌لنگرودی، نویسنده، شاعر، روزنامه‌نگار و مستندساز عضو کانون نویسندگان ایران، چهارشنبه ۲۲ دی در شعبه ۱ دادگاه کیفری (مطبوعات) شهرستان رشت برگزار می‌شود.
بر سنگ حک کن و بر دل نِه که حتا مجال بُهتسوگ بکتاش نیز دست نداد/بی‌قراری از پیِ بی‌قراری بود… /خندان و باژن و گنجی و یاران /باران‌باران/بر سقف فروچکانِ میانِ ما و آنان فرومی‌باریدند…
مدیر و ۲۲ تن از داوران جایزه مهرگان به مرگ دلخراش شاعر و هنرمند آزادیخواه ایران بکتاش آبتین اعتراض کردند. کانون نویسندگان ایران (در تبعید) و انجمن قلم از ایرانیان آزادیخواه دعوت کردند در یک تجمع اعتراضی در ونکوور شرکت کنند.
نیروی انتظامی جمهوری اسلامی، شامگاه شنبه ۱۸ دی تجمع سوگواران بکتاش آبتین، عضو به قتل رسیده کانون نویسندگان ایران مقابل بیمارستان ساسان تهران را به هم زد. مردم قصدی جز روشن کردن شمع به یاد هنرمند و شاعرشان نداشتند.
بکتاش آبتین (۱۴۰۰- ۱۳۵۳)، شاعر، فیلمساز و عضو پایدار و برجسته کانون نویسندگان ایران در اثر ابتلا به کرونا در زندان‌های جمهوری اسلامی درگذشت.
به اسارت کشیدن هنرمندان، آزادی‌خواهان و به بند نگه‌داشتنشان در زندان‌های همیشه کرونایی، ادامه قتل‌های زنجیره‌ای است، با شیوه‌ای دیگر…
نسیم خاکسار، نویسنده تبعیدی که عمری را در راه آزادی بیان و مبارزه با سانسور سپری کرده بیانیه‌ای در نگرانی از وضعیت بکتاش آبتین منتشر کرده است. می‌خوانید.
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنی‌پور و حسین نوش‌آذر اداره می‌شود.
