رویدادهای فرهنگی و هنری

نشریه ادبی بانگ اعلام می‌کند: سوگمند مهسا امینی هستیم. سرکوب عمدی زنان آزاده ایران را محکوم می‌کنیم .

خبر قتل مهسا امینی بر سر حجاب اجباری، جامعه ایران و فضای مجازی فارسی‌زبان را در بهت فرو برد و موجی از خشم برانگیخت. کانون نویسندگان ایران بیانیه داد. می‌خوانید:

«فصل های برزخ» شهریار مندنی‌پور که با عنوان « Seasons of Purgatory» و به ترجمه سارا خلیلی فعلا فقط به زبان انگلیسی در دسترس است، نامزد جایزه کتاب ملی آمریکا شد.  

یدالله رویایی، از پیشگامان شعر مدرن ایران و یکی از بنیانگذاران شعر حجم شامگاه چهارشنبه ۱۶ سپتامبر/۲۵ شهریور در تبعید در پاریس درگذشت.

وزارت ارشاد اسلامی می‌خواهد به بهانه صرفه‌جویی در هزینه‌ها کتابخانه‌‌های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان را در نهاد کتابخانه‌‌های عمومی کشور ادغام کند. این امر به معنای یک فاجعه فرهنگی است. فرج سرکوهی کیفیت فاجعه را توضیح می‌دهد.

خابیر ماریاس، نویسنده تحسین‌شده یکشنبه ۱۱ سپتامبر/ ۲۰ شهریور در سن ۷۰ سالگی درگذشت. آثار ماریاس به ۴۶ زبان ترجمه شده و تقریباً ۹ میلیون نسخه در ۵۶ کشور جهان به فروش رفته است.  

به تازگی «تسخیر حاجی هوتک» نوشته جمیل جان کوچای، نویسنده افغان مقیم آمریکا که پدیده تازه‌ای است در سپهر ادبیات جهانی، به زبان انگلیسی منتشر شده است. اثر قبلی این نویسنده ۹۹ شب در ولایت لوگر نام داشت. منتقد گاردین این رمان را بررسی کرده است.

نویسنده در این کتاب با توجه ویژه به آثار احمد محمود و هوشنگ گلشیری تلاش کرده است برخی از تأثیرات نظام جمهوری اسلامی ایران بر ادبیات داستانی معاصر را آشکار کند.

در سمفونی مردگان، شاعرانگی انسان ایرانی به سودجویی و رانت‌خواری و طمع او می‌بازد. این اثر از این نظر بیانگر سوداگری در سال‌های بعد از انقلاب و مهم‌ترین اثر یکی از شناخته شده‌ترین نویسندگان تبعیدی ایران است.

 در ۹ مارس ۱۹۸۹ مراسمی در برلین در حمایت از سلمان رشدی برگزار شد. یاک کارزونکه ( Yaak Karsunke) شاعر و نمایشنامه‌نویس سرشناس آلمانی مقاله زیر را در آنجا خواند. این یک سند تاریخی است، نمایانگر مقاومت نویسندگان غربی در برابر فتوا، در ده سال نخست صدور آن:

منصور کوشان در گفت‌وگو با شهزاده سمرقندی وظیفه مردم نسبت به نویسندگانشان را یادآور می‌شود. کوشان می‌گوید: ما باید پیش از آنکه به این نهاد‌ها متوسل شویم، تحت هر عنوانی، خودمان فعال شویم.

چرا همه می‌گویند بیچاره سلمان رشدی و نمی‌گوید بیچاره من، بیچاره ما، بیچاره کشور بدبیارِ ما که هر دم از آن دودِ غلیظ و کثیف شرّ و نکبتِ جدیدی به آسمان تنوره می‌کشد و جهان را برای زندگی یک درجه سخت‌تر می‌کند؟

جوزف آنتون نام دوران زندگی مخفی سلمان رشدی است. اما «سلمان رشدی» نامی است که پدربه خاطر علاقه‌اش به ابن رشد پزشک و فیلسوف معروف عرب که در قرن دوازدهم زندگی می‌کرد، بر فرزند خود نهاده است. ابن رشد در حوزه فلسفه به مکتب آتن تعلق داشت و طرفدار منطق ارسطویی بود.

حمله با چاقو به سلمان رشدی یک بار دیگر اهمیت این نقل قول را نشان داد: “از کسی که کتابخانه دارد و کتاب‌های زیادی می‌خواند نترس، از کسی بترس که تنها یک کتاب دارد و آن را مقدس می‌پندارد. “

چرا پرچم آزادی بیان را با سیاست‌های آمریکا و بعد غرب باید گره زد تا منافع اقتصادی و سیاسی مانع شود که بر بامی شاهد دو هوا باشیم.

چاقو زدن به گردن سلمان رشدی تفاوتی با زدن هواپیما به برج‌های دو قلو و به رگبار بستن نویسندگان «شارلی عبدو» ندارد. همه از یک سرچشمۀ خون‌زده آب می‌خورند؛ همه علیه تفکر، شادی و روشنائی‌اند و تا این چشمه خشکانده نشود مرتب شاهد این‌گونه وقایع خواهیم بود

سلمان رشدی جمعه ۱۲ اوت/۲۱ مرداد در غرب ایالت نیویورک در یک برنامه ادبی با چاقو مورد حمله قرار گرفت.خانواده سلمان رشدی گفته‌اند که به

آیا “من” ایرانی در کجای این جهان موهوم قرار می‌گیرم. آیا سرانجام خواهم توانست استوره را از دین و دین را از تاریخ و تاریخ را از داستان و داستان را از سیاست بازشناسم و هر یک را در آن جایی قرار دهم که جایگاهشان است؟

سلمان رشدی جمعه ۱۲ اوت/۲۱ مرداد در غرب ایالت نیویورک در یک برنامه ادبی با چاقو مورد حمله قرار گرفت: تیغ‌کشی بر آزادی بیان.

چرا نویسنده‌ی کنجکاو حقیقت رانده می‌شود به جهان سیاست؟ نویسنده می‌نگرد و شخصیت‌هاش را می‌آفریند، در حالی‌که اهل سیاست، خود شخصیت ِ اصلی ِ داستانی‌اند که می‌سازند و نمی‌آفرینند.