
ادنا اوبراین، نویسنده شهیر ایرلندی در نود و سهسالگی درگذشت
ادنا اوبراین، نویسنده شهیر ایرلندی در نود و سهسالگی درگذشت. مهمترین مضمون آثار او جایگاه زن در جامعه و روابط عاطفی محکوم به شکست است.
ادنا اوبراین، نویسنده شهیر ایرلندی در نود و سهسالگی درگذشت. مهمترین مضمون آثار او جایگاه زن در جامعه و روابط عاطفی محکوم به شکست است.
«دیوان تاماریت و غزلوارههای عشق تاریک» از مهمترین سرودههای فدریکو گارسیا لورکا به ترجمه علی اصغر فرداد در انتشارات پیام در آلمان به دو زبان فارسی و اسپانیایی در یک مجلد منتشر شده است. لورکا در «دیوان تاماریت» سنت شعری در شرق را با فرهنگ غرب آشتی میدهد. مهمترین درونمایه این کتاب هم عشق و مرگ است.
این رمان زندگی مادربزرگ جوانی به نام پریدخت و سارا نوهاش را دنبال میکند که به قصد خرید و زیارت به تجریش میروند و در زیارتگاه هنگام پس گرفتن کفشها از مرد امانتدار با یک تغییر عمومی، ابتدا در همان مکان و بعد در شهر روبرو میشوند.
کانون نویسندگان ایران، در بیست و چهارمین سالگرد درگذشت احمد شاملو با انتشار بیانیهای اعلام کرد که عصر روز سهشنبه دوم مرداد شماری از اعضای کانون نویسندگان ایران همراه با گروهی از دوستداران احمد شاملو در امامزاده طاهر کرج حضور یافتند تا یاد او را گرامی دارند. اما مأموران امنیتی مانند سالهای گذشته مانع از حضور علاقمندان به شاملو بر سر مزار او شدند.
ر رمان «من در پرانتز»، با گوش کردن به نجوای درونی نیلوفر، دخترکی کم سن و سال، آهسته آهسته به زندگی او وارد میشویم و با پیگیریِ نثر پرکشش و روان نویسنده، بالیدن او را در فضا و شرایطی دنبال میکنیم که گویی برای بریدن بالِ پرواز او ساخته شده و ما در هر صفحه، منتظریم ببینیم که او با آن زندگیِ تحمیلی چه میکند.
این کتاب که با همکاری دو پژوهشگر نوشته شده از نخستین تلاشها برای درک اقتصاد سیاسی یکی از مهمترین حرکتهای اجتماعی در ایران است.
در متن پرستو فروهر، دو قربانی خشونت، دو شخصیت دادخواه، یکی نویسنده و یکی خواننده اثر یکدیگر را ملاقات میکنند. این مقاله را میخوانید:
انتشارات مهری در لندن رمانی از سپیده محمدیان را منتشر کرده است. در یک نشست علی رضا بهنام، داوود قنبری و محسن ولیحى نظرشان را درباره این کتاب بیان کردند.
به گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، اسماعیل کاداره، رماننویس آلبانیایی که شهرت جهانی داشت، دوشنبه ۱۱ تیرماه در ۸۸ سالگی در تیرانا درگذشت. از کاداره همواره به عنوان یکی از نامزدهای احتمالی جایزه نوبل ادبیات نام برده میشد.
علی صبوری، شاعر، پژوهشگر و عضو هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران در گفتوگو با رادیو زمانه (+) میگوید: «به اعتقاد من جامعه از حاکمیت جمهوری
بهمن از بیماریهایی چون عارضهی قلبی، درد معده و آسیبهای ناحیهی زانو و کمر رنج میبرد و با این حال مسئولان زندان به وضعیت جسمانی او بیاعتنا هستند.
چهارشنبه ۲۶ ژوئن/ ۶ تیر شب شعر تورنتو، شبی را به شعرخوانی فیث آرکورفول و بشار جبار اختصاص داده است.
منوچهر حسنزاده، مدیر سابق انتشارات مروارید، از ناشران سختکوش و درستکار ایران شنبه ۲ تیر در آمریکا در ۹۱ سالگی درگذشت.
انقلاب ایران بزرگترین دزدیِ یکجور اندیشه انقلابی در جهان بوده است آنقدر به نظر حالا دزدانه میرسد که میشود قشنگ خط و ربطش را با تئوریهای توطئه باورانهای چون نابودی نسل چپ به دست اسلام عزیز مشخص کرد.
نشریه لیمز که در ایتالیا منتشر میشود شماره ۲۵ خود را به نفوذ منطقهای جمهوری اسلامی با توجه ویژه به روابط ایران و اسرائیل اختصاص داده است. ترجمه فرازی از رمان احمد دهقان درباره شکست ایران در فاو نیز در این نشریه منتشر شده است.
هر کارگاه با دوازده نشست (هر دو هفته) برگزار خواهدشد. مدت زمان رسمی کار ۲ ساعت و نیم است، اما معمولن با تمایل شرکتکنندگان تا ۵ ساعت هم ادامهمییابد.
جسد میگل آنخل آستوریاس نویسنده تبعیدی برنده نوبل ادبی پس از ۵۰ سال به گواتمالا بازمیگردد.
«زینت» یک رمان تاریخیست که وقایع آن در «سالهای مهآلود و غبار گرفته انتهای قاجار و ابتدای پهلوی» اتفاق میافتد با این هدف که تصویری از زن در ابتدای دو سدهی تاریخ معاصر ایران را ترسیم کند.
بر اساس آئیننامه تازه سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، افراد دارای معلولیت نمیتوانند به عضویت کتابخانه ملی درآیند و از امکانات آن بهرهمند شوند.
این مجموعه شامل شش داستان است که به گفته نویسنده محتوا و شخصیتهای آنها الزاماً مصداق بیرونی ندارند، البته نه به این معنا که در جامعه اتفاق نیفتادهاند و یا امکان وقوع برایشان نیست بلکه هر داستان، دنیایی خلق کرده است که صرفاً مخصوص همان داستان و همان شخصیتهاست.
داوران نخستین جشنواره نمایشنامهنویسی «اثر» (در بزرگداشت محسن یلفانی) که با همکاری موسسه فرهنگی هنری راوی برگزار میگردد؛ نامزدهای این دورهی جشنواره را انتخاب کردند.
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربهها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنیپور و حسین نوشآذر اداره میشود.