این کتاب، کوششی برای بازخوانی برخی از آثار “صادق چوبک” است که متأسفانه به دلیل ضعف “نقد و نظریهی ادبی معاصر” در دهههای چهل و پنجاه شناخته نشد.
وقتی از بکتاش آبتین صحبت میکنیم، از چه صحبت میکنیم؟ از شعری که کشته میشود. از حکومتی که شعر و ادبیات و هنر ـ و شاعر و نویسنده و هنرمند را ـ میکشد، رؤیاها را، آرزوها را، احساس و زندگی و عشق را، و بنابراین، زندگی را به زنجیر میکشد.
نشریه ادبی بانگ درگذشت نیلوفر را به اسدالله امرایی، مترجم و از همکاران برجسته ما تسلیت میگوید.
در داستانهای سنگام میبینیم که بسیاری از آدمهای داستانهای مزارعی در کشمکش با موقعیت خود هستند، موقعیتهایی چه بسا پیش پا افتاده با واکنشهایی حتی پیش پا افتادهتر. اما در نگاه نویسنده، همین موقعیتها زایندهی روایتهایی دقیق هستند از آنچه از ما یک انسان میسازد.
نشر کتاب در خارج از ایران بحرانزده است. جلال رستمی گوران، مدیر انتشارات پیام و از کتابفروشان تحسینشده در آلمان یادآوری میکند که ناشر بودن به چه معناست و از کدامین ناشر باید تجلیل کرد.
آبتین در شعرهایش موقعیتی را بازمیآفریند که به تاریخ نزدیک است. پیش از او شاعران و نویسندگان بسیاری در ایران چنین موقعیتی را پشت سر گذاشتهاند. او نیز در چنین شرایطی از رنجی سخن میگوید که قرنهاست بر کولهبار تاریخ این سرزمین سنگینی میکند.
مونرو یکی از مهمترین داستانکوتاهنویسان جهان بود. او جوایز بیشماری را به خاطر داستانهای کوتاهش دریافت کرده است. از جمله جایزه بوکر در سال ۲۰۰۹ و جایزه نوبل ادبی در سال ۲۰۱۳.
محمد رسولاف، فیلمساز سرشناس ایرانی که به تحمل هشت سال حبس محکوم شده موفق شد به طور مخفیانه ایران را به مقصد اروپا ترک کند.
بکتاش آبتین را تنها چند بار زودگذر دیدهام اما دیدن او همان و ماندنش در یاد و دل آدم همان. زندگی انگار در وجود برخی انسانها شعلهای درخشان از خود به ودیعه میگذارد، که نور و گرمای آن بیواسطه آدم را مجذوب میکند و سر شوق میآورد.
آنگاه که تمثیل، نماد و استعاره آگاهانه صورت زبانی مییابند، اگر نگوییم تنها دلیل، دست کم میتوان گفت که یکی از دلیلهای پیدایی آن سانسور است. سانسور گر چه نامی مدرن است، اما نامیدهی آن پیشینهای بهدرازای تاریخ دارد.
کانون نویسندگان ایران ۲۲ اردیبهشت با صدور بیانیهای اعلام کرد: حکم صادره علیه محمد رسولاف را محکوم میکند و خواهان لغو فوری و بیقیدوشرط آن و همهی احکامی است که برای هنرمندان منتقد و مخالف، شهروندان معترض و کنشگران عرصههای گوناگون صادر شده است. آزادی اندیشه و بیان بیهیچ حصر و استثنا حق همگان است.
بیش از صد چهره فرهنگی، مدنی و هنری بینالمللی از جمله مارگرت اتوود با امضای بیانیهای خواهان آزادی بیدرنگ توماج صالحی، خواننده معترض و رپر ایرانی، شدند.
۴۰۰ تن از فعالان صنفی معلمان همصدا با بیش از ۳۰۰ چهره فرهنگی و سیاسی خواستار آزادی آنیشا اسداللهی و کیوان مهتدی شدند. در بخشی از این بیانیه آمده است:
نمایش « ۴۲۱۱ کیلومتر» درباره زندگی ایرانیان تبعیدی و مبارز به کارگردانی آیلا نویدی جایزه معتبر مولیر فرانسه را از آن خود کرد.
از دید ناهید کبیری آنچه که در خیابان رخ میدهد، هم امیدبخش است و هم نگرانکننده. او در شعرهای مجموعه «باران نشد که ببارد» شهری را به یاد میآورد که با نمادهایی وحشتآور محاصره شده است.
در شبکههای اجتماعی بیانیهای با امضای بیش از ۴۰۰ تن از خانوادههای قربانیان و آسیبدیدگان جنگ ایران و عراق و همراهان آنان با عنوان «توماجها را اعدام نکنید، به وضعیت کشور رسیدگی کنید، لطفاً ما را اعدام کنید» منتشر شده است.
«دو زن» یکی از آثار رمانهای هری مولیش نویسنده شهیر هلندی در نشر دونا در هلند به ترجمه فروغ تمیمی منتشر شد. فروغ تمیمی از اندک مترجمان ایرانیست که با تسلط بر زبان هلندی، بر آثار ادبی هلند تمرکز دارد.
پل استر، نویسنده و فیلمنامهنویس آمریکایی که به خاطر داستانهای سبک پست مدرنیستیاش شناخته شده بود در سن ۷۷ سالگی بر اثر ابتلا به سرطان ریه درگذشت.
کانون نویسندگان ایران در بیانیهای ضمن گرامیداشت روز جهانی کارگر هشدار داد که به سبب بحران عمیق معیشتی در ایران، هر دم لایههای بیشتری از مردم از کالاهای فرهنگی محروم میمانند و طبعاً در این شرایط به به جای اعتلای فرهنگی، ابتذال فرهنگی اتفاق میافتد.
حکم اعدام برای توماج صالحی، ِاعلام رسمی و آشکار همان احکامِ پنهانِ قتلهای حکومتی توسط حکومت جمهوری اسلامی است.
پگاه، دختر کیومرث پوراحمد، فیلمساز سرشناس، در مصاحبهای با روزنامه اعتماد خودکشی پدر خود را تکذیب کرد.
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربهها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنیپور و حسین نوشآذر اداره میشود.
