شبکه الجزیره گزارش می‌دهد که نوبل ادبی ۲۰۲۱ در تانزانیا به یک بحث هویتی دامن زده است. بسیاری عبدالرزاق قرنح را شایسته دریافت نوبل ادبی می‌دانند، اما برخی جریان‌ها هم این بحث را پیش کشیده‌اند که تا چه حد می‌توان یک نویسنده پناهجوی دوتابعیتی را یک نویسنده تانزانیایی به شمار آورد؟
صبح طبق معمول همه سرساعت شش بیدار شدیم. ساعت هفت صبح، بچه‌ها دور تا دور سفره نشستنه بودند منتظر چای تا صبحانه را شروع کنند که در فرعی ناگهان باز شد و نگهبان داد زد، مجید معرف خانی سریع بیاد بیرون.
زبان مادری قرنح زبان سواحلی است. آثارش را اما به زبان انگلیسی می‌نویسد. بنابراین شاید نخستین بار باشد که مهم‌ترین جایزه ادبیات جهان به نویسنده‌ای مهاجر تعلق می‌گیرد که زبان ادبی او با زبان مادری‌اش تفاوت دارد.
ادبیات وحشت در اروپا با رمانتیسم خویشاوند است و تحت تأثیر جنگ‌های ناپلئون و بحران هویت بعد از انقلاب صنعتی و برای به بیان درآوردن سویه‌های اهریمنی انسان شکل گرفت.
«راز ناخدا» نوشته گاستون لورو به ترجمه رضا نجفی و پریسا رضایی از قلمرو «ادبیات گوتیک» و «ادبیات وحشت» می‌آید و پیش از این در مجموعه‌ای با عنوان «قلمرو مرگ» (نشر چشمه) منتشر شده است.
گاه وفاداریِ صرف به واقعیت بزرگترین ضربه‌ها را به اثر ادبی می‌زند، در عین اینکه از نظر من چه در مورد خودمان بنویسیم و چه در مورد خودمان ننویسیم از خودمان نوشته‌ایم.
انجمن قلم آمریکا (پن) در جشن سالانه‌اش، با اعطای جایزه ادبی آزادی نگارش باربی به بکتاش آبتین، کیوان باژن و رضا خندان مهابادی، از تلاش‌های این سه نویسنده زندانی در ایران برای آزادی بیان و شجاعتشان در این راه تجلیل کرد.
وقتی که خیلی ساکت و آرام طرد شده‌ای، که بهت حالی کرده‌اند که حوصله زنی که به شوهرش خیانت کرده را ندارند و تو هم با آنچه دیده‌ای، دیگر حوصله لوس‌بازی‌های زندگی‌های آن‌ها را نداری، تنهایی دیگری را می‌چشی.
لارس ویلکس، کارتونیست سوئدی که کاریکاتوری از پیامبر اسلام را کشیده بود و پیش از این از یک سوءقصد جان سالم به در برده بود در یک تصادف رانندگی کشته شد.
امیر حسین افراسیابی: شاعر وطن ندارد. من خانه‌ای دارم که خانه‌ی من نیست. اروپا که خانه‌ی من نیست، اینجا هم خانه ندارم. دورافتاده‌ام. خانه‌ای که نتوانی در آن به‌راحتی نفس بکشی، ارتباط برقرار کنی، که خانه نشد. خانه را می‌شود تعمیم داد به کل وطن. به‌‌راستی وطن من کجاست؟
دکتر بهروز شیدا، پژوهشگر در این گفتار ابتدا خلاصه‌ای از داستان را به دست می‌دهد و سپس به مقایسه این اثر با داستان شاه سیاهپوشان هفت پیکر نظامی می‌پردازد و از اینجا به دلایل مرگ‌کامی راوی شکنجه‌دیده و توابِ داستان راه می‌برد.
همایش «آینه ایران» با حضور شماری از نویسندگان، منتقدان و پژوهشگران ایرانی وغیر ایرانی جمعه یکم اکتبر/ ۹ مهر در زوم برگزار می‌شود. این همایش از ۹ صبح تا ۴ بعد از ظهر به وقت محلی ادامه دارد.
پرونده‌ای مختصر فراهم کردیم از برخی آثار که درباره فاجعه کشتار زندانیان سیاسی در نخستین دهه بعد از انقلاب پدید آمده – با این یقین که حتی گوشه‌ای از حقیقت رنج انسان آزادی‌خواه، عدالت‌طلب و آرمانگرای ایرانی در بیان نیامده است.
سازمان ملل متحد ۳۰ سپتامبر را روز جهانی ترجمه نامیده است. هر جا که کلامی بیان می‌شود و یا کلمه‌ای نوشته می‌شود، کلمه‌ای را می‌خوانند یا به آواز می‌خوانند در آنجا مترجمان نقش‌آفرینی می‌کنند.
دو رفیق. یک زن، در یک شب پرالتهاب که از مستی و شوق با دیگری بودن نشان دارد. چه اتفاقی می‌افتد؟
وسعت او بنر: هنر نه راهگشاست و نه می‌تواند انقلاب به پا کند. اگر وظیفه‌ای داشته باشد، این است که انسان را برای انسان توضیح دهد.
سه تن از اعضای کانون نویسندگان ایران از یک سال گذشته تاکنون به اتهام‌های بی‌اساس در زندان‌های جمهوری اسلامی ایران محبوس‌اند. کانون نویسندگان ایران در سالگرد صدور حکم زندان برای این سه نویسنده با انتشار بیانیه‌ای خواهان آزادی آنان شد.
کاظم سادات اشکوری: توقعی از کسی و آقایان وزارت ارشاد ندارم زیرا اگر قرار بود کاری کنند، در این ۴۱ سال می‌کردند. توقعی ندارم.
بیست و یکمین شماره نشریه ادبی «آوای تبعید» زیر نظر اسد سیف توسط نشر پیام در آلمان منتشر شد. بخشی از این شماره به ادبیات و زبان گیلکی اختصاص دارد. این بخش زیر نظر مسعود پورهادی تهیه شده است.
هامبورگر در کتاب “منطق اثر ادبی” با طرح نظریه‌ی «ماضی روایتی» به مسئله‌ی تازه و جذابی در ارتباط با شناختِ تفاوت بین متن تخیلی و واقعی پرداخت که هنوز تازگی خود را حفظ کرده و در مرکز بسیاری از بحث‌های مربوط به تئوری داستان نویسی قرار دارد.
من تجربه‌ی زیسته‌‌ام را با شرایط اجتماعی روز و خرده روایت‌های دیگر پیوند زده ام. خرده روایت‌هایی که گاه تلفیق حس، تخیل و واقعیت بود و در نهایت این تجربه‌ی زیسته از باقی خرده روایت‌ها قابل تفکیک نبود.
