
پنجاه و چهارمین سالگرد تأسیس کانون نویسندگان ایران
پنجاه و چهار سال پیش در خانه جلال آلاحمد با حضور نویسندگانی متنی با عنونان «درباره یک ضرورت» مبنای تشکیل کانون نویسندگان ایران شکل گرفت.

پنجاه و چهار سال پیش در خانه جلال آلاحمد با حضور نویسندگانی متنی با عنونان «درباره یک ضرورت» مبنای تشکیل کانون نویسندگان ایران شکل گرفت.

هشت سال قبل در چنین روزی گابریل گارسیا مارکز، نویسنده کلمبیایی و یکی از مهمترین و اثرگذارترین نویسندگان جهان درگذشت.

کانون نویسندگان ایران شنبه ۲۷ فروردین با انتشار اطلاعیهای اعلام کرد جان علیرضا ثقفی، نویسنده، فعال کارگری و عضو زندانی کانون نویسندگان ایران در خطر است.

نشر باران در اطلاعیهای اعلام کرد: این کتاب، داستان زندگی پرتلاطم دختری است درگیر تحولات سیاسی و شخصی؛ رمانی است درباره رشد، مبارزه با سنت و هنجارهای اجتماعی.

شخصیتهای داستان موسوی همه مردهاند و در تلاشی عبث و بیسرانجام مشغول انکار مرگ خویشاند. آنها مدام و بیوقفه مشغول روایت همین انکارند.

بنیاد آدینه برای کمک به مبتلایان به بیماری اعتیاد توسط داریوش اقبالی، خواننده سرشناس موسیقی پاپ ایران بنیان گذاشته شده است. مسعود نقرهکار، نویسنده و روانپزشک و از کوشندگان آزادی بیان این بنیاد را معرفی میکند.

دو سال قبل در چنین روزی، در هشتم آوریل ۲۰۲۰ در بحبوحه همهگیری ویروس کرونا در جهان، فرهنگ کسرایی، شاعر، نویسنده و بازیگر عرصه تئاتر و گوینده و مجریی برنامههای رادیویی مستقل درگذشت.

شماری از ورزشکاران، خانوادههای کشتهشدگان، نویسندگان، روزنامهنگاران، شاعران و هنرمندان از بازیکنان تیم ملی فوتبال ایران خواستند در کنار زنان ایرانی بایستند.

به زودی نشریه ادبی «بانگ» ویژهنامهای در نقد و معرفی آثار منصور کوشان، نویسنده فقید آزادیخواه منتشر میکند. همراه با این ویژهنامه رمان «شاهد» نیز با اجازه خانواده کوشان در «بانگ» در چندین نوبت منتشر میشود.

راوی داستان «مدرسهای که اسمش پیروز بود» دختربچهی هشت نُه سالهای است که عاشق بادبادکبازی با برادرش است. راوی آنچه را دیده، مثل دوربین در ذهن ثبت کرده و حالا که سالها از آن روزها میگذرد فیلم را بدون رتوش در تاریکخانه ذهن ظاهر میکند و نهانگاههای روزهای جنگ را برملا میکند.

مجموعه داستان «میمِ تاکآباد» نوشته نغمه کرمنژاد در نشر آگه منتشر شد. این کتاب شامل ۱۲ داستان کوتاه است. برخی داستانها پیرامون درماندگی انسان و امید به معجزه اتفاق میافتد.

در یک حرکت خودجوش علاقمندان به آثار براهنی قصد داشتند در ارگ تبریز به یاد او شمع بیفروزند. مسئولان شهری اما مانع شدند.

کانون نویسندگان ایران شنبه ۶ فرودین، یک روز بعد از درگذشت رضا براهنی در تبعید در کانادا در سن هشتا و شش سالگی با انتشار بیانیهای اعلام کرد رضا براهنی نویسندهای مستقل و آزادیخواه بود که انتشار آثارش در هر دو رژیم گذشته و اکنون با مانع دستگاه سانسور رو به رو شد و خود نیز از زندان و شکنجه و اخراج از دانشگاه و تبعید بینصیب نماند.

فرید مرادی، سرویراستار انتشارات نگاه در ژانویه ۲۰۱۴ گفته تجدید چاپ کتابهای رضا براهنی از سال ۱۳۸۸ در ایران ممنوع شده. امتیاز انتشار آثار براهنی در اختیار انتشارات نگاه است.

فرزند دلبندم، نوروز امسال نیز مانند نوروزهای دیگر در کنار ما نیستی. به مناسبت این ایام خجسته بستهاى کوچک را به ارمغان برایت میفرستیم که در آن این هدایا را میبینى.

در «از باران گیلان» عنصر حسادت به دیگری در هر کدام از داستانها بنا بر موضوع و محدوده تعلقات خود بازنمایی میشود. از حسادتهایی که برآمده از فقر و تبعیض است تا حسادتهایی که ناشی از عقبماندگیهای فرهنگی یا خفقان سیاسیست.

کانون نویسندگان ایران: «باشد که نوروز و نسیم بهاری بر جانهای ما همان گونه وزیدن گیرد که بر زمین سرمازده و طبیعت بیجان؛ تا باردیگر همچون سبزه از خاک سر برآریم و، همچون درخت بشکوفیم و، همچون پرندگان خوشآواز، سرود شادمانی و آزادی سر دهیم.»

«شب مشوش» شامل ۳۵ داستان کوتاه است که از آن میان داستانهای «فال»، «میموزا در غربت»، «نینا» و «رودابه» پیش از این در نشریه ادبی «بانگ» منتشر شده.

ربیحاوی در مصاحبه با بانگ: در رمان پسران عشق رابطه جنسی دو پسر باهم مورد بحث نیست بلکه رابطه عاشقانه آنها مورد بحث است و مهم. عشق بین دو مرد میتواند درست مثل عشق بین یک زن و مرد باشد.

زمان حقیقت ِ ساده فرا رسیده است، به تکرار مدام ِ “نه به جنگ”، “صلح برای جهان!”، “زندگی انسانی ارزشمندترین مائده است”. تا رخت بربستن این تاریکی تکرار خواهیم کرد. بر این هنجار ِ نیکی پافشاری خواهیم کرد تا نگذاریم با ابتذال ِ شر رو به رو شویم.

اخیراً کتاب تازهای از ابراهیم گلستان با عنوان «برخوردها در زمانه برخورد» در انتشارات بازتابنگار در تهران منتشر شده است. ابراهیم گلستان «برخوردها در زمانه برخورد» را در جنوب ایران نوشته: روزنگارهایی که بیانگر مشاهدات نویسنده در یک دوره تاریخی در ایران است. نظر عباس میلانی درباره این کتاب.