محسن حمید نویسنده تحسین شده پاکستانی-بریتانیایی در «آخرین مرد سفیدپوست»، تازه‌ترین رمان خود می‌پرسد چه اتفاقی می‌افتد اگر یک مرد سفیدپوست یک روز صبح از خواب بیدار شود و متوجه شود که رنگ پوستش تیره شده است. تمثیلی کافکایی درباره نژادپرستی و تبعیض‌های روزمره.
نشریه ادبی بانگ با اجازه خانواه منصور کوشان، در قالب دوسیه‌ای که به این نویسنده آزادیخواه اختصاص دارد یکی از مهم‌ترین آثار او در تبعید را منتشر می‌کند: دهان خاموش جلد دوم رمان شاهد که خود اثری‌ست مستقل. می‌خوانید:
اوئه فرزند دوران شکست ژاپن در جنگ است. پسرش از آسیب مغزی رنج می‌برد و قدرت تکلم و توانایی برقراری ارتباط با دیگران را نداشت. التیام خانوادگی و اجتماعی مهم ترین درونمایه آثار اوست که به کنش خانوادگی و اجتماعی او هم جهت داده است. گفت‌وگو با او را می‌خوانید.
گروهی از عکاسان خبری ایران مقیم خارج از کشور عکسی از خانواده مهسا امینی در بیمارستان را به عنوان عکس سال ۱۴۰۱ انتخاب کردند. این عکس را نیلوفر حامدی، خبرنگار زندانی گرفته است.
جایزه بین‌المللی ورلدپرس فوتو مستقر در آمستردام برگزیدگان خود در سال ۲۰۲۳ را شناخت. احمد حلبی‌ساز، عکاس ایرانی جایزه افتخاری این نهاد را به خاطر عکسی از یک دختر جوان بی‌حجاب ایرانی در میانه جنبش «زن، زندگی، آزادی» در جمع عده‌ای از زنان محجبه در پیش‌زمینه یک مسجد دریافت کرد.
امید سارانی، پسر سیزده ساله، یکی از بسیارانی است که به تیر مرگ‌سرشتان جمهوری‌ی اسلامی در نمازگاه کشته می‌شود. او شوقی است که پیش از آن‌که مقصود بیابد، زیر دندان مرارت‌تباران جویده می‌شود؛ مرادجویی که به شلیک نامرادی‌خوانان جان می‌دهد. تکه‌هایی از فاجعه‌ی قتل امید را در چند خط بخوانیم.
از پستان‌هایش که روی دهانم است بوی خوشی در ریه‌هایم می پیچد. گلبرگ‌های اقاقیا به همه جا پرواز می‌کنند. می‌خواهم نفس عمیق بکشم، نمی‌توانم.
ورودی یک محوطه‌ی گردشگری تاریخی/ میکروفون با دانشمند است که تمجمج می‌کند و پیداست سخت خسته شده و با اهن‌اهن، مسیر سربالایی را طی می‌کند/ باد سردی که او را به خود می‌دارد/ صدای چیلیک چیلیک پیاپی دوربین دانشمند/ صداهای درهم گفت‌وگوها و خنده‌ها در پس‌زمینه، از دم نامفهوم.
یان تأثیر، احتمالاً از بیان جزئیات ثمربخش‌تر است. جزئیات لزوماً جهانشمول و همگانی به نظر نمی‌رسند. بنابراین، فرق بگذارید میان تنبلی، که از صفت‌های ساده‌ای همچون زیبا و شکوهمند و عالی استفاده می‌کند و زیبایی‌شناسیِ تأثیر که عبارت است از همدست کردن خواننده‌ی خود، هم‌زمان با آزادی بخشیدن به او در تخیل.
با صرف «سَلْخ»، در صیغه‌ی مبالغت، با «قتل» که اسم فاعلش شماره‌ای سازمانی‌ست – محرمانه است –با مفعولِ «جَرْح»، برآویختگان در کوی‌ها، برخاستند و شکرانه را کمر بستند.
رمان جدید رحمن عباس به نام «زندیق» که در آینده‌ای دیستوپیایی می‌گذرد، از نگرانی‌های نویسنده هندی درباره روند قدرت گرفتن راست افراطی در کشورش، نژادپرستی و دیگری‌سازی به عنوان پیامدهای قدرت گرفتن راست افراطی نشان دارد.
ستاره پرده را آرام می‌کند و برمی‌گردد. جعبه رنگ‌ها را بیرون می‌کشد. تیوب‌ها را سرجایشان می‌چیند و زمزمه می‌کند: مرا از یاد مبر.
پسرک تکه‌های رنگین کمان را از قایق بیرون آورد و در آسمان خانه گذاشت. پرنده‌ها به وجد آمدند،بچه‌ها خندیدند. خودتان می‌توانید حدس بزنید که چقدر این آسمان برفی زیبا بود.
شاعر با توجه به رویدادهای خونین سالی که گذشت هفت سین تازه‌ای برای ما تدارک دیده است: از سکته بانگ سهره، تا سرما و سرفه گورستان و سینه ترکیده و سم و سنگ و سوگ
مرجان ساتراپی، فیلمساز ایرانی مقیم فرانسه همراه با گروهی از دختران رقصنده در حمایت از دختران اکباتان در مقابل سفارت ایران در محله هفتم پاریس
شامگاه دوشنبه ۲۹ اسفند، شهروندان شیرازی که در حافظیه حضور داشتند، با فریاد «زن، زندگی، آزادی» به پیشواز سال نو رفتند.
تا بهار دلنشین آمده سوی چمن، باز لاله می‌دمد از خون جوانان وطن. جانا! اما به کوری چشم دشمنان باهار و نوروزان ایران، باز هم در سفره‌مان: سبزه و سپیدی و قرمزی ماهیِ دلخون…
علاقمندان به کتاب به نشانه همبستگی با شهر کتاب بابل در ویترین سوخته این کتابفروشی هفت‌سین نوروزی چیدند.
نیما در افسانه، به تعبیری، با زرتشت سخن می‌گوید؛ امّا با زرتشتِ شاعر و سرودساز، نه زرتشتِ پیامبر. غفلت از این تمایز میانِ شاعر و پیامبر، خواشن شعر نیما را به دکترینی الهیاتی فرومی کاهد که از جانِ زنانه‌ی افسانه‌ی نیما دور است.
گیسوان دخترانم را به یاد آر، لابه‌لای استخوان‌ِ آسفالت، صدایی، صدایی، کاکل خون بر سر داشت… ای بیت مذکر، بحر رَمَل، نه‌ساله‌گان بی‌ملائک ماییم و من که شانه‌ام را در ابر غربت چلانده‌ام
سال ۱۴۰۱ با پخش سرود «سلام فرمانده» از صدا و سیمای جمهوری اسلامی آغاز شد، به ریزش متروپل و اعتراضات خوزستان رسید و سپس با بگیر و ببندهای گشت ارشاد در تابستان ادامه یافت و سرانجام به اعتراضات شهریور انجامید که به یک موقعیت انقلابی بدل شد. رویدادهای ۱۴۰۱ در یک نگاه:
