رویدادهای فرهنگی و هنری
برای آزادی آنیشا، برای آزادی کیوان
۴۰۰ تن از فعالان صنفی معلمان همصدا با بیش از ۳۰۰ چهره فرهنگی و سیاسی خواستار آزادی آنیشا اسداللهی و کیوان مهتدی شدند. در بخشی از این بیانیه آمده است:
۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
۴۰۰ تن از فعالان صنفی معلمان همصدا با بیش از ۳۰۰ چهره فرهنگی و سیاسی خواستار آزادی آنیشا اسداللهی و کیوان مهتدی شدند. در بخشی از این بیانیه آمده است:
نمایش « ۴۲۱۱ کیلومتر» درباره زندگی ایرانیان تبعیدی و مبارز به کارگردانی آیلا نویدی جایزه معتبر مولیر فرانسه را از آن خود کرد.
داستان بلندی از یکی از مهم‌ترین نویسندگان علمی -تخیلی جهان. یک داستان در سه داستان با ترجمه‌ای ماهرانه و روان که بیانگر این معناست: هیچ‌چیز گذشته را پاک نمی‌کند. توبه وجود دارد. کفاره وجود دارد. بخشش نیز وجود دارد. فقط همین، اما همین نیز کافی است.
رؤیا در هر تولدی، و در هر تولدی از جنبشی، و در جنبشی جدید هرگز توقف نمی‌کند؟ گفتی چگونه است که رؤیا هرگز توقف نمی‌کند؟
کلمات، هراسان و گریزانند، انگار، از پای چوبه‌های دار گریخته باشند، شاید هم احساس می‌کنند که تحت تعقیب‌اند…
از دید ناهید کبیری آن‌چه که در خیابان رخ می‌دهد، هم امیدبخش است و هم نگران‌کننده. او در شعرهای مجموعه «باران نشد که ببارد» شهری را به یاد می‌آورد که با نمادهایی وحشت‌آور محاصره شده است.
مجمع عمومی سازمان ملل متحد، سوم مه را روز « روز جهانی آزادی مطبوعات » اعلام کرده است. آثاری از علائین با درونمایه آزادی بیان و سرکوب آن را را به مناسبت روز جهانی آزادی مطبوعات می‌بینید.
دِهی بود و دهی نبود. یک دهی بود و چاهی بود. توی هر دهی هم حتمنا یک دیوانه ای هست و صد عاقل. عاقل‌های آن دهی که بود، دایم به اندروای و هول و ولا بودند که نکند دیوانه سنگ را بیندازد توی چاه.
در شبکه‌های اجتماعی بیانیهای با امضای بیش از ۴۰۰ تن از خانواده‌های قربانیان و آسیب‌دیدگان جنگ ایران و عراق و همراهان آنان با عنوان «توماج‌ها را اعدام نکنید، به وضعیت کشور رسیدگی کنید، لطفاً ما را اعدام کنید» منتشر شده است.
«دو زن» یکی از آثار رمان‌های هری مولیش نویسنده شهیر هلندی در نشر دونا در هلند به ترجمه فروغ تمیمی منتشر شد. فروغ تمیمی از اندک مترجمان ایرانی‌ست که با تسلط بر زبان هلندی، بر آثار ادبی هلند تمرکز دارد.
پل استر، نویسنده و فیلم‌نامه‌نویس آمریکایی که به خاطر داستان‌های سبک پست مدرنیستی‌اش شناخته شده بود در سن ۷۷ سالگی بر اثر ابتلا به سرطان ریه درگذشت.
«داستان خدیجه» سرگذشت زنی از زنان حاشیه‌نشین شهری است که فرودستی‌اش حتی در بین همگنانش او را وامی‌دارد که بر وضعیت موجود بشورد. اینکه کردار نهایی او را تاب بیاوریم یا نه، پرسشی است که پیش روی خواننده باز می‌ماند.
کانون نویسندگان ایران در بیانیهای ضمن گرامیداشت روز جهانی کارگر هشدار داد که به سبب بحران عمیق معیشتی در ایران، هر دم لایه‌های بیشتری از مردم از کالاهای فرهنگی محروم می‌مانند و طبعاً در این شرایط به به جای اعتلای فرهنگی، ابتذال فرهنگی اتفاق می‌افتد.
«آناندا»ی شهروز رشید هم شعر و هم مادر را در خود دارد. جست‌وجوی هر دوست و بازیافت هر دو در دنیای واژگان. گویا شعر همان مادر است و مادر همان شعری که ما از او دور می‌شویم ولی باز به سوی او برمی‌گردیم و برایش “شعرنامه” می‌نویسیم.
حکم اعدام برای توماج صالحی، ِاعلام رسمی و آشکار همان احکامِ پنهانِ قتل‌های حکومتی توسط حکومت جمهوری اسلامی است.
نه گریه کردم و نه آه کشیدم. توی خودم مچاله بودم و به رد خشکیده قطره اشکی خیره شده بودم که از گوشه چشم عامو قل خورده و فرورفته بود میان انبوه ریش‌های جو گندمی‌اش.
پگاه، دختر کیومرث پوراحمد، فیلمساز سرشناس، در مصاحبه‌ای با روزنامه اعتماد خودکشی پدر خود را تکذیب کرد.
آه
چه کسانی
کارد سلاخی گرفته‌اند در دست
بی پروا
گل‌های سرخ نو شکفته را سر می‌برند
در سرزمین خسته و غمین
جنگ‌های بزرگ در کمال تعجب تأثیراتی دارند ادواری. انقلاب فرانسه برخی را گرفتار و لت‌وپار کرد؛ از سر برخی دیگر گذشت بی اینکه تار مویی را برآشوبد. می‌گویند جین آستن هیچوقت یادی از این انقلاب نکرد؛ چارلز لمب محلی به آن نگذاشت؛ بو برامل اصلاً در نخ این موضوع نبود.اما برای ولستون‌کرافت و برای گادوین، انقلاب فرانسه سپیدۀ صبح بود.
شعرهای او مملو از تصاویر چند لایه و ایهام‌گونه و استعاره است و در بخشی از شعرها نیز به شناخت اقوام سرخپوست و آئین‌های قومی و در پرفورمنس ارائه می‌دهد و هنگام خوانش شعرهایش همیشه یکی از سازهای باستانی و سرخپوستی را همراه دارد.
امیر رئیسیان، وکیل توماج صالحی چهارشنبه ۵ اردیبهشت در گفت‌وگو با شبکه شرق گفت دادگاه انقلاب در اقدامی «بی‌سابقه» حکم دیوان عالی درباره لغو حکم دادگاه بدوی را «ارشادی» دانست و این خواننده معترض را «به اتهام افساد فی الارض، به اشد مجازات یعنی اعدام محکوم کرد.»