نقد ادبی

نویسنده با مهارتی ستودنی خواننده را همراه شخصیت‌های داستان از محیط سراسر فاسد جنسی به روزهای انقلابی می‌رساند که نطفه‌ی آن به “سقط‌جنین” می‌انجامد.

قوت نجدی در آن بود که از تاریخ‌گرایی، بومی‌گرایی، حضور اشیا، حس‌آمیزی، ایجاز، ریتم و تخیلِ شاعرانه استفاده می‌کرد. پاشنه آشیل او: زبان شاعرانه.

«چهارده سالگی بر برف»: یک شخصیت فرصت طلب، سمیع آذری که در هر شهری انواع مشابه‌اش کم نیست. افرادی که جمع اضدادند. در هر جایی جایشان است و مثل جیوه، در هر ظرفی که بریزندشان، به قالب‌اش در می‌آیند.

قصه‌های مجموعه داستان «انتظار خواب از یک آدم نامعقول» مهدی گنجوی به یک آلبوم عکس می‌مانند و «عکس» چیست مگر جز لحظه‌ای که ناگهان هست، و ناگهان نیست؟

نگاهی به رمان «زنده‌باد زندگی»، نوشته رعنا سلیمانی. روایتی تراژیک از یک سحرگاه تا سحرگاه اجرای حکم اعدام.

یک بار دیگر آمده است نقال تا از تصویر زندان در ده رمان بگوید؛ با تابلوهایی بر دیوار؛ با چوبی در دست؛ در مقابل تماشاچیان.

الاهه نجفی خویشاوندی دوری بین این داستان با داستان‌های «با مردی با کراوات سرخ و «عروسک چینی شکسته من» گلشیری تشخیص داده است.

نشست تکنیک‌ها در عمق داستان «اصطبل تشریفات» داستانی چند لایه را پدید آورده با روایت‌هایی مستقل.

در داستان‌نویسی الزاماً هر داستان کوتاهی نمی‌تواند داستان مینی‌مالیستی باشد درمقابل می‌توان رمان نوشت اما آن را با مَنش مینیمالیستی نوشت. با تأمل بر چند

آیا کارگاه‌های نویسندگی و مدرک گرفتن از این موسسات و شرکت در سمینارها و در فرایند نوشتن تاثیر دارد؟

نشر مهری کتاب تازه‌ای از مهرک کمالی منتشر کرده است درباره پیامدهای خودسانسوری در ادبیات معاصر ایران. سکوت در هیاهو.

زن، فرهنگ سنتی، جمهوری اسلامی، زندان و نهایت گریز از کشور پنج محوری هستند که داستان کوتاه «در خود نشستن» بر آن استوار است.

آیا نویسنده باید سلینجروار در پستو بنشیند و بنویسد و اجازه بدهد آثارش به جای او حرف بزنند یا یک سلبریتی باشد؟

نسیم خاکسار: تنها واقعیت استوار در داستان فال نوشته قباد آذرآیین، زندان و قبرستان است و کارگران بی‌جا و بی‌پناه با کار مشقت بارشان؛ هنگام ساختن یک برج و دادگاهی که محکوم می‌کند.