شعر

نشر آسمانا (تورنتو) مجموعه شعر تازه‌ای از مهدی گنجوی را با عنوان «کهکشان خاطره‌ای از غروب خورشید ندارد» منتشر کرده است. شاعر دو شعر از این کتاب را در اختیار «بانگ» قرار داده است.

حالا یک سال از نبودنِ تو می‌گذرد، و ما یک‌سال جلوتر رفته‌ایم، نزدیک‌تر به آزادی… و این را مدیونِ تو هستیم ژینا گیان!

از آزادیم در هراسی، چون خفاش از آفتاب! به هفت بند گرانم می‌بندی، باز هم در ترسی! آواز می‌خوانم می‌ترسی! از خنده‌ی جوانم، وَ گیسوان افشانم می‌ترسی

مهسا /نام رمز ماست/من در آستانه ایستاده‌ام /و هیچ آستانی از من نمی‌گذرد/تو را و پانصد وُ سی نفر دیگر را کشته‌اند/تو را و هزار وُ سیصد نفر دیگر را /تو را و آبان نود وُ هشت را /تو را و دی نود وُ شش را /تو را و سال هزار وُ سیصد وُ هشتاد وُ هشت را /از جمجمه شکانده‌اند/تو را و هزاران نام گمنام را /تو و هشت سال دفاع نا مقدس را /در گورستان های بی نشان کشته‌اند

به یاد معلم آزادیخواه هرمز گرجی بیانی، یحیی رحیمی و احسن و شهریار ‌و نیوشا و‌ دیگرانی که در این روزها جان در کف زندگی را ستایش کردند.

این روزها، چشم و چراغِ من، جایِ دیگری می‌سوزد: دوردستی دورافتاده، کنارِ انبوهی هیمۀ نیم‌سوخته، دودکنان…

زمینه پیدایش مفهوم “شاعر ملی” در دوران مشروطه فراهم آمد. نمونه‌های زیادی در تاریخ معاصر از شاعران ملی در دست نیست با استثناهایی. یکی از استثناها: شاملو.

نشستیم و دیدیدم و نگاه کردیم: همه چیز تمام شد، رنگ احساس آر‌ام آرام، به بی‌رنگی همان سیپیده‌ای شد که تو را به میدان می‌بردند.

و آنگاه که از تاریخ، طومارها بیرون گرفتند، پس آنچه بر ما رفت، چو خوانده بیاید، گو مطربان را زخمه بگیرند، و خونِ رَز روان می‌دار که حکایت خونِ جوان باشد.

تاریک‌مان که کردند،ماه را که می‌بردند،کسی نپرسید، خوشه‌ی پروین ، رد خواب کدام خواهرم را می‌داند

دریایی که قرار بود بمیریم، صبح‌ها مردانه است، و عصرها غرق می‌شود، قبل از آن که زنانه شود.