این ترانه دوازده سال قبل اجرا شد که اکنون در پرتو اعتراضات جوانان شجاع ایرانی، معنا و مفهوم تازه‌ای یافته است: نهال پرآواز آینده، شکوفا به جشن بهاران است. می‌شنویم:
تمام دختران خودکشی کرده‌اند/تمام مادران اعتراف کرده‌اند/تمام پیراهن‌ها به دروغ سیاه شده‌اند/تمام اشکها شادی در خون است/ما تمام قد دروغگویان تاریخیم /ما مادر زاده نشدیم /مهسا نیکا سارینا حدیث مینو هَدیه حنانه هاجر غزاله
اه سرباز، مرگ هرگز اینگونه چالاک نبوده است، اسلحه‌ات را به سویم نگیر، من، گیسوهایم را، به میدان آورده‌ام…
در این روزهای بیم و امید که سوگ از پی سوگ بر ما ایرانیان آوار شده‌است، نامه‌ی اهل خراسان می‌تواند ما را با رنج‌ها و سوگ‌های پیشینیان ما پیوند دهد تا بدانیم که میهن ما-ایران- چنین روزهایی را تاب آورده و باز هم تاب خواهد آورد.
بیش از چهل روز از کشته شدن ژینا دختری که نامش اسم رمز انقلاب شد می‌گذرد و حالا ما ایرانیانی شده‌ایم بارها سوگوارتر، خشمگین‌تر و امیدوارتر از آنچه پیش از این مرگ دلخراش و مرگ‌های پس از آن بودیم.
حسام در «گفت‌وگو در میانه» با مهسا، حدیث، حنانه، غزاله، نیکا و سارینا، کشته‌شدگان ما در گفت‌وگو قرار می‌گیرد. میشنوید:
بادا به باد!بادا به داد!/بِرَهانمان از شرِّ ملّای مسلّح! بِرَهان!/دادا به داد!/دادا به دادار!/بِتوفان بر رَهزنانِ پاسدار! بِتوفان!/بادا به آب بادا به خاک/بادا حبابِ جهانِ در خواب/به دادِ مردمانِ کُهَنْ‌عهدِ تنها/بگردد جمع دیگر بار/برآید آرزوهاشان به آینده/ به قرنِ تازه آوازی دگر خوانند
انگار که ریسمانی خیس است این صداهای متصل که می‌چکد هر بار بر خاکِ تفتیده
نیازی هم به انگار نیست و نه انکار
آنچه که هست دُرُست در برابرِ چشم‌ست.
اگر صدای مردم باشی، تو را می‌شنوند. تو را می‌بینند. نمونه: ترانه «برای» شروین حاجی‌پور
شعری از زهرا پورعزیزی درباره مهسا (ژینا) امینی و خیزش بزرگ شهریور ۱۴۰۱ در ایران با شعار زن، زندگی، آزادی
طراح هنرمندی که آثارش را در صفحه «دست و طرح» در اینستاگرام منتشر می‌کند و آثار او در پیوند تنگاتنگ با رویدادهای روز قرار دارد با تکیه بر شعر «اشک را زیست» احمد شاملو، فاجعه مهسا (ژینا) را به بیان هنرمندانه‌ای درآورده است. می‌بینیم اثر دست و طرح را:
«در این خانه برف می‌بارد» پنج فصل دارد: پریسا، مهاجرت، سرگیجه، ری‌را و تاریکی، همراه با عکس و ضمایمی که می‌بایست جنایت را مستند کنند.
رضا علامه زاده در فردای سوءقصد به رشدی، برای یادآوری ترور نماهایی از یک فیلم تاریخی از ساخته‌های خودش را منتشر کرد: شب بعد از انقلاب.
این نشست با حضور محمد قاسم‌زاده، بهرام پروین‌گنابادی، رضا عابد و علی دهباشی در مدرسه فیلمسازی و پژوهش‌های سینمایی هیلاج برگزار شد. فیلم این نشست را می‌بینید:
حسن حسام، شاعر، نویسنده و فعال سیاسی می‌گوید اصولاً مذاهب و به ویژه اسلام دگراندیشی را تحمل نمی‌کنند. این برنامه را می‌بینید:
کودکان ابری نوشته محمد شریفی داستان دو پسربچه دانش‌آموز روستایی است که بر سر مالکیت چیزهایی که هیچ وقت دستشان به آن‌ها نمی‌رسد مثل آسمان و طبیعت دعوا می‌کنند.
رضا علامه زاده- با آقا بزرگ هفت هشت سال پیش از آن هم، قبل از فروریختن دیوار برلین، یک بار در برلین غربی ملاقات و گفتگو داشتم. من و یک همکار هلندی در جشنواره فیلم برلین بودیم که تلفنی با آقا بزرگ تماس گرفتم.
محمدعلی طی در این فیلم از کتاب‌های در دست تهیه خود از جمله مجموعه «واقعیت و رویا» و همچنین تمرکز بر ادبیات شفاهی سخن می‌گوید.
«معارضه» سومین مجموعه شعر نگین فرهود است که نشر افراز در بهار ۱۴۰۱ روانه بازار کتاب کرده است. شعری از این مجموعه با صدا و اجرای شاعر در بانگ- نوا:
«رشت، ساغری‌سازان، کوچه بلورچیان» داستانی به قلم شهلا شهابیان است که پیش از این در نشریه ادبی بانگ منتشر شده است. این داستان را با اجرای فرخنده عزتی و با تدوین شقایق قدسی میشنوید:
نقطه سیاه متوسط، نوشته فروغ بهلولی داستان هراس‌های بی‌نام و نشان ما در زندگی روزانه است که این‌بار به حضور یک مهمان ناخوانده، یک عنکبوت معطوف می‌شود.
«بانگ» یک رسانه ادبی و کاملاً خودبنیاد است که در خارج از ایران و به دور از سانسور و خودسانسوری بر مبنای تجربه‌ها و امکانات مشترک شخصی شکل گرفته و با کوشش شهریار مندنی‌پور و حسین نوش‌آذر اداره می‌شود.
