
«پنج زن» داستان بلندی است از محمد عبدی که به تازگی در نشر مهری در لندن منتشر شده است.
«پنج زن» از منظر چند زن با کنکاش در عشق و سکس نوشته شده. نویسنده در این اثر زندگی یک خانواده را میکاود: چهار خواهر و مادر آنها. مادر سالهاست که در یک آسایشگاه به سر میبرد و نمیتواند اعضای بدنش را حرکت دهد و تنها بزرگ ترین دخترش، ثریا، گهگاه به سراغش میآید. فرنگیس ازدواج کرده و دو بچه دارد، نسیم در لندن در جست و جوی زندگی بهتر است و مهتاب در رم ادبیات میخواند. در هر فصل برههای از زندگی یکی از آنها روایت میشود، اما هر بخش به شیوه جریان سیال در زمان و مکانهای مختلف جاری میشود و به هم ارتباط پیدا میکند و به گذشته (مادر بزرگ مادر آنها) و آینده (بچههای فرنگیس) هم نقبی میزند تا تاریخی تکرارشونده را در بیش از صد سال معاصر ایران ترسیم کند.
پیش از این دو مجموعه داستان کوتاه از عبدی به چاپ رسیده بود: مرگ یک روشنفکر (چاپ اول، تهران، ۱۳۸۱- چاپ دوم لندن، ۱۳۹۱- چاپ سوم، تهران، ۱۴۰۰) و از اپرا لذت ببر (چاپ اول، پاریس، ۱۳۹۲- چاپ دوم، تهران، ۱۴۰۰).
محمد عبدی فصلی از این کتاب را در بانگ نوا خوانده است.